میرجلال‌الدین كزازی در سخنانی، مثنوی معنوی مولانا را نخستین آبشخور و بنیادی‌ترین سرچشمه‌ای معرفی كرد كه برای آگاهی از باورها و اندیشه‌های نهان گرایانه ایرانیان باید مورد بررسی قرار داد.
وی افزود: مولانا در مثنوی سخنور نیست بلكه سخن در او می‌جوشد مثل آب در چشمه سار و ما می‌دانیم كه چشمه‌سار نمی‌داند كه آب در آن می‌جوشد.
محمدعلی موحد هم هنگامی كه روی صحنه دعوت شد، در جملاتی كوتاه گفت: بسیاری از سر و صداهای موجود در دنیا پیرامون مقام مولانا موجی است كه نمی‌ماند و این جریانات در واقع همگی سایه‌ای از مولانا را با خود همراه دارند و نه مایه او را.
او مایه اصلی شعر مولانا را اندیشه دانست و ادامه داد: هر كسی باید در این اندیشه باشد كه آن مخاطبی كه مولانا او را می‌خواند خود اوست و این همت را داشته باشد تا آنی باشد كه مولانا می‌جویدش.
مراسم بزرگداشت مولانا حاشیه‌هایی هم داشت از جمله برپایی نمایشگاه نقاشی و اجرای افشین یداللهی با همراهی پیانو سامان احتشامی كه غزلی از مولانا را برای حاضران دكلمه كردند ؛ همچنین سهراب پورناظری به نمایندگی از پدرش كیخسرو پورناظری به تك نوازی تنبور پرداخت.
منبع جام جم
