وزارت علوم و حوزه علمیه به تازگی در سفر وزیر علوم به قم قراداد همکاری با حوزه‌های علمیه عنوان کرد و این تفاهم‌نامه به امضای آیت‌الله مقتدایی مدیر حوزه‌‌های علمیه و کامران دانشجو وزیر علوم تحقیقات و فناوری رسید.

آیت‌الله مقتدایی در مراسم امضای این تفاهم‌نامه اظهار داشت: اجرای این تفاهم‌نامه به نفع حوزه و دانشگاه و به مصلحت اسلام و نظام است و حوزه به صورت جدی آن را دنبال خواهد کرد.

وی با ابراز امیدواری از به ثمر نشستن این تفاهم‌نامه تا پایان دولت دهم تصریح کرد: امیدواریم تا پایان دولت دهم پی‌ریزی بند‌های تفاهم‌نامه محکم شود، البته دراین راستا تشکیل کارگروه‌های مختلف می‌تواند کمک فراوانی به این مسئله بکند.

مدیر حوزه‌های علمیه در ادامه با اشاره به اقدامات انجام شده در راستای وحدت حوزه و دانشگاه در سال‌های گذشته و به نتیجه مطلوب نرسیدن این اقدامات، اظهار داشت: این کار نیازمند حضور افرادی است که دغدغه دین داشته باشند که این مسئله در گفتار و رفتار دکتر دانشجو وزیر محترم علوم مشهود است.

*تاکید دانشجو بر وحدت حوزه و دانشگاه

کامران دانشجو وزیر علوم نیز در این مراسم با تأکید بر ضرورت تعامل حوزه و وزارت علوم تصریح کرد: در تعامل و همکاری این دو نهاد علمی اگر ما در مسیر خود دچار افراط و تفریط شدیم، حوزه می‌تواند راهنمایی کند تا ما مسیر درستی را بپیماییم.

وزیر علوم، تحقیقات و فناوری با اشاره به آمادگی دانشگاه‌ها برای وحدت با حوزه، خاطرنشان کرد: اساتید و دانشمندان ایرانی از نظر علمی و دین‌داری جزو برترین‌ها هستند و علاقه زیادی برای وحدت حوزه و دانشگاه دارند؛ البته در این راستا عده‌ای بدون مرز هستند که هر چه بخواهند می‌گویند، ولی دانشگاهیان افرادی مؤمن،‌ متعهد و ولایی هستند.

وی افزود: بابه وجود آمدن این اتحاد، علاوه بر این که هر دو نهاد از آثار مثبت آن بهره‌مند می‌شوند، نظام اسلامی و مردم نیز از آثار آن استفاده می‌کنند. ما می‌توانیم با کمک حوزه معنویت بیشتری را در دانشگاه‌ها مشاهده کنیم و دانشگاه‌ها نیز می‌توانند زمینه را برای آشنایی طلاب با علوم جدید‌ را فراهم سازد.

نکته قابل ذکر در امضای این تفاهم‌نامه این است که اگر نگاهی مجدد به آرشیو اخبار رسانه‌ها در سال‌های گذشته بزنیم، مشاهده خواهیم کرد که نظیر این تفاهم‌نامه و دیگر اقدامات از این دست بارها و بارها صورت گرفته است، ولی مسئله وحدت حوزه و دانشگاه همچنان در حد شعار باقی مانده و به یک روز اکتفا شده و تا سال بعد به فراموشی سپرده شده است.

بارها و بارها به صورت تئوری و در قالب برنامه‌های بلند مدت و کوتاه مدت در زمینه وحدت حوزه و دانشگاه طراحی صورت گرفته است، اما به جرات می‌توان گفت که هیچ کدام از این طراحی‌ها تاکنون رنگ عمل و اجرا را به خود ندیده است.

به نظر می‌رسید مسئولان حوزه و وزارت علوم به جای اینکه باز هم تفاهم نامه امضا کرده و بر اجرایی شدن آن تاکید می‌کردند، فقط یک یا دو بند از تفاهم‌نامه‌های قبلی را اجرایی می‌کردند تا اقدامی عملی در راستای وحدت حوزه و دانشگاه صورت می‌گرفت و این وحدت جلوه‌ای واقعی‌ پیدا کرده و از قالب تئوری و بر روی کاغذ خارج می‌شد.

راهکار دیگر در این زمینه این است که از نهادهایی همچون شورای اسلامی شدن دانشگاه‌ها حمایت می‌شد، چرا که این نهادها در این راستا تلاش‌هایی را آغاز کرده و برنامه‌هایی را نیز به مرحله اجرا درآورده‌اند، ولی به دلیل اینکه آنگونه که باید و شاید مورد حمایت قرار نگرفته‌اند، نتوانسته به اهداف در نظر گرفته شده دست پیدا کند.

سخن آخر اینکه اگر همه نهادها و حتی تک تک دانشگاه‌ها برای تحقق وحدت حوزه و دانشگاه به امضای تفاهم‌نامه بپردازند، باز هم وحدت حوزه و دانشگاه محقق نمی‌شود، وحدت این دو نهاد نیازمند کار عملی و اجرایی است نه تئوری پردازی.

به نام خدا
با سلام
این قضاوت محقق نشدن برگرفته از سایت روات حدیث بود
اما سوال اساسی
واقعا همینطور هست؟
به راستی برای وحدت بین حوزویان و دانشگاهیان چه راهی است؟
راه دوری نمی رم
همین انجمن حوزه علمیه با انجمن بغل گوشش دانشجویی رو می گم
تا چه حد توانسته اند این وحدت را به وجود آورند؟
در پست بعدی به این مطلب می پردازم
انشاءالله

الحمدلله انجمن دانشجویی از حامد عزیز تا بقیه افرادی که در آن فعالیت می کنند
از جوانان خوب و پر جنب و جوش هستند که بحمدلله در همین فضای نت
و علی الخصوص انجمن های تبیان با برگزاری حرکت هایی همچون مسابقات -فعالیت های بین انجمنی و...
توانستند تا حدودی کاربران و حتی مدیران را به این سمت معطوف دارند
شاید اگر جلسه معارفه بین مدیران نبود صمیمیت بین مدیران وجانشینان ایجاد نمی شد
اما صحبت اصلی وحدت بین حوزه و دانشگاه است
که به نظر من برای پر رنگ کردن این امر به مسوولین امر بر می گردد
اگر این ارتباط فقط به زمان خاص بسنده نکند و در زمانهای متوالی بدون پرداختن به زمان و وقت خاص باشد
می تواند در پر رنگ کردن این امر محقق شود
در دنیای مجازی
نظیر همایش کاربران و مدیران راهی است برای تحقق این مهم
باشد که به این امر عنایت ویژه شود
انشاءالله

راهکار های وحدت دانشجو و طلبه ..وحدت حوزه و دانشگاه

به بهانه 27 آذر-سالروز شهادت استاد شهید مفتح -بنیانگذار وحدت حوزه و دانشگاه

 وحدت حوزه و دانشگاه

کتاب وحدت حوزه و دانشگاه به قلم حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا اعرافی از سوی مؤسسه فرهنگی هنری اشراق و عرفان منتشر شد.

کتاب وحدت حوزه و دانشگاه، سخنرانی ها و دیگر آثار حجت الاسلام والمسلمین علیرضا اعرافی در موضوع وحدت حوزه و دانشگاه است که به همت علی بخشی تحقیق و نگارش یافته است.

حوزه و دانشگاه مهم ترین نهادهای اجتماعی هستند که هر یک از آن ها و نیز مناسبات آن دو نقش بی‌بدیل در شکل‌گیری و جهت‌دهی به وقایع و تحولات اجتماعی در همه ابعاد آن دارد. این شکل از ساختار این دو نهاد تنها به کشور ما اختصاص دارد.

انقلاب اسلامی در پی بازگشت به اصالت تمدن اسلامی با ملاحظه اقتضائات و شرایط جهان معاصر است و در این مسیر به مقوله (حوزه و دانشگاه) و مناسبات آنها به مثابه موضوعی مهم و راهبردی می‌اندیشد؛ از این رو، این مقوله طی دهه‌های اخیر، چه قبل از پیروزی انقلاب و چه پس از آن، از سوی صاحب نظران مورد نازک اندیشی‌ها و دقت‌ورزی‌های فراوان قرار گرفته و نظریات و ادبیات گسترده‌ای در این زمینه تولید شده و در عمل نیز در راهبرد وحدت و همگرایی توفیقات ارزنده‌ای به دست آمده است.

این نوشتار برگرفته از چند سخنرانی و مقاله ارائه شده در این مقوله راهبردی و ناظر به شناخت حوزه و دانشگاه و مناسبات آنهاست که در طول سال های متمادی پدید آمده است.

مباحث کتاب در چهار بخش تنظیم شده است. بخش اول با عنوان حوزه شامل «تاریخ تطور حوزه های علمیه»، «ویژگی های تاریخی حوزه های شیعه»، «قوت و فرصت های حوزه در دوره معاصر» و «کاستی ها و چالش های حوزه در روزگار معاصر» می‌شود.

«پیشینه، تعریف و عناصر دانشگاه»، «مزیتهای نظام آموزشی و پژوهشی دانشگاه»، «رسالت و وظایف دانشگاه ها در ایران» و «اسلامی کردن دانشگاه ها» را در بخش دوم با عنوان دانشگاه می‌خوانید.

مواجهه حوزه و دانشگاه عنوان بخش سوم این کتاب است که به مسائلی چون «تبار شناسی مواجهه»، «علوم انسانی محور مواجهه»، «امکان سنجی ارتباط بین علوم انسانی و معرفت دینی»، «تعاملات علوم انسانی و دین»، «رویکردها به علوم انسانی دینی یا علم دینی» و «مکانیزم سازگار سازی علوم انسانی با آموزه های اسلامی» می‌پردازد.

در بخش چهارم با عنوان وحدت یا جدایی این مطالب را می خوانید: «تعریف، ضرورت و اهداف وحدت حوزه و دانشگاه»، «آسیب شناسی وحدت»، «راهبرد ها و راهکارهای وحدت»، «قلمروهای وحدت حوزه و دانشگاه»، «رویکردهای وحدت حوزه و دانشگاه»، «کامیابی و ناکامی های وحدت» و «منشور ارتباطی و تعاملی حوزه و دانشگاه».

در بخشی از این کتاب آمده است: «حوزه و دانشگاه، عشرتکده و فراموش خانه نیست؛ برج بلند دیدبانی و حفاظت از جان، مال، اندیشه، ایمان و فرهنگ مردم است. دانشجو و طلبه ای که این رسالت بزرگ را فراموش کند، وبرای رفاه خویش، علم را در خدمت (ظالمان) قرار دهد، وظیفه بزرگ خویش را وا نهاده است. آنچه به حوزه و دانشگاه وحدت، قدرت و اعتبار اجتماعی می بخشد،آزادگی، فداکاری، آگاهی، همدردی با مردم و خدمت به بندگان خدا برای جلب رضای او است. حوزه و دانشگاه دو سکوی پرواز جامعه، دو یار دیرین، دو پایگاه مردمی، دو کانون آگاهی، دو نیاز بنیادین و دو رکن استقلال و آزادی ملت است.

این وحدت و تعامل یا همگرایی و پیوند، پیش از اینکه وظیفه برای نخبگان دو نهاد باشد، حقی برای کل جامعه است. به بیان دیگر جامعه حق دارد از نخبگانش همگرایی و وحدت را بخواهد؛ زیرا تأثیری که این پیوست یا گسست به لحاظ سلامت و ناهنجاری اجتماعی و رشد و انحطاط دارد، به طور مستقیم متوجه عموم افراد جامعه خواهد بود.»

کتاب وحدت حوزه و دانشگاه تألیف علیرضا اعرافی با تحقیق و نگارش علی بخشی در سال۱۳۹۰ با شمارگان ۲۰۰۰ نسخه در ۲۹۵ صفحه با قیمت ۴۰۰۰ تومان به همت مؤسسه فرهنگی هنری اشراق و عرفان منتشر شده است.

نمایی از جلد این کتاب 

سلام
موضوع تاسف اوریه که تمام اتفاقات مرتبط با این مسئله فقط در یک روز خاص و اون هم در اکثر موارد با حضور چند روحانی در دانشگاه نمود پیدا می کنه و تا سال بعد همه چیز به فراموشی سپرده میشه
به نظرم مهم ترین جلوه ی وحدت سعی در اسلامی کردن علوم و یا حداقل حذف موارد بیشمار رویارویی با علوم الهی در کتب و دروس دانشگاهیه
باید داده های صحیحی در اختیار دانشجو قرار بدیم و بعد از اون انتظار حرکت در مسیر صحیح داشته باشیم