با سلام. من احساس میکنم شما بدون اینکه اطلاعات کافی در مورد وظعیت زنان در زمان موبدان و ساسانیان داشته باشید روی شنیده های خودتان، سهوا ویا عمدا واقیت را برای دیگان وارونه نشان میدهید. به شما پیشنهاد میکنم ، کتاب اوستا بخش پنجم(وندیداد)ودر این بخش ، فرگرد 16 را به عنوان مشتی از خروار مشاهده کنید(اوستا نوشته جلیل دوستخواه که دارای وندیداد باشد وسانسور نشده باشد).
احکام در دین زرتشت (برگفته از وندیداد)!
در این آیین عادت ماهیانه ی زنان چنان پلید و ناپاک شمرده می شود که همگان باید از چنین زنی دوری گزینند و مثل حیوان با او رفتار كنند
زنی که وارد عادت ماهانه شود باید در دشتی بی آب و علف و بدور از مقدسات به سر برد و فردی از فاصله ی دور برای او خوراک بریزد ،(مثل وقتی كه یه انسان میخواد به یه سگ ولگرد غذا بده و از دور براش پرت میكنه تا سگ جلو نیاد و نجسش نكنه)باید ظرف خوراک از پست ترین فلز اهنی یا سربی باشد ، خوراک و آب او باید بسیار اندک باشد
) وندیداد 3 / 1517 / 16 / 1 – 11(.
البته چگونگی پاک شدن زن حائض نیز خود قابل توجه است :
باید سه گودال بکنند ، در دو گودال با ادرار گاو او را شستشو دهند و در گودال سوم با اب او را بشویند
) وندیداد 3 / 1517 / 16 /12(
پنهان کردن عادت ماهیانه یکی از گناهان بزرگ شمرده شده است :
زنی که عادت ماهیانه خود را پنهان کند باید دویست تازیانه ی اسب رانی و دویست تازیانه ی چرمین بخورد (وندیداد 3 / 1517 / 16 / 13(
اما تمام مصیبتها برای زنی است که فرزند مرده به دنیا آورد ، بیچاره چنین زنی بجای آنکه مورد تسلی قرار گیرد باید :
سی گام از آب ، سی گام از برسم ، سی گام از مردان مقدس ، سی گام از آتش دور باشد ، در محوطه ای محصور با خوراک و پوشاک اندک نگهداری شود ،
خوراک زن ادرار گاو آمیخته به خاکستر باشد ،
در رحم آن زن باید از سه تا نه قطره ادرار گاو آمیخته به خاکستر چکانده شود ، سپس شیرتازه دوشیده ی مادیان و گاو و میش و بز با میوه های تازه یا میوه های خشک و گوشت پخته کبابی آب و جو و گندم آرد شده ی بی آب و می و شراب بی آب بخورد
سه شب و روز باید در این وضع بماند و با خوردن گوشت و غله و می بسر برد آنگاه پس از سه شبانه روز از پوشاک برهنه شود ، موبدان او را در 9 گودال با ادرار گاو و آب بشویند تا همه پاک شوند ، سپس 9 شب دیگر بماند در همان جایگاه و از همان خوراکها بخورد و همان پوشاکها را بپوشد آنگاه پس از 9 شبانه روز برهنه شود با ادرار گاو و آب تن او را بشویند تا همه پاک شوند .
) وندیداد 2 / 557 / 5 / 44 – 58 و 7 / 7……… (
ویا کتاب دیگر واصلی قوانین زرتشتیان باعنوان ماتیکان هزار داتستان وباز آن راهم بدون سانسور.
حال نظر شما را به متن کتاب فرهنگنامه ایران با آدرس سایت http://irania.ir در مورد ماتیکان هزار داتستان جلب میکنم:
مادیان هزار دادستان (ماتیکان هزار داتستان)
مادَیان هَزار دادِستان: ماتیکان هزار داتِستان/ مادَیانِ هَزار دادِسْتان (پهلوی). یکی از متون حقوقی ساسانی که تا به امروز رسیده است. کتاب ظاهراً در زمان خسروپرویز تألیف شده و تدوین نهایی آن در سده سوم هجری صورت پذیرفته است. نام این کتاب به معنای «مجموعه هزار فتوی» است و در آن مجموعهای از احکام حقوقی که اتفاق افتاده بودهاند و یا ممکن بوده که اتفاق بیفتد، گردآوری شده است. مسائل کتاب بیشتر در حوزه حقوق مدنی و از جمله ازدواج، طلاق، ارث، قیمومت، موقوفات، بردهداری، اجاره، ضمانت، و مانند آنها است. در کتاب به حقوق جزایی (جز چند نمونه) پرداخته نشده است. به موجب متن پهلوی مادیان هزار دادستان، زنان اموال و مایملک مرد دانسته میشده و بهایی معین داشتهاند. بهایی که معمولاً برابر با قیمت یک مرد برده، یعنی در حدود ۲۰۰۰ سکه نقره بوده است. در این متن همچنین آمده است که زنان به هنگام دشتان ماهانه موظف بودهاند تا در جایی زندانمانند و دور از همگان به نام دشتانستان اقامت کنند و از آن خارج نشوند و نگاهشان به آتش نیفتد. از آنجا که زنان در این مدت سخت آلوده و خطرناک دانسته میشدهاند، موظف بودهاند از ظرفهای مخصوصی استفاده کنند و هیچ ارتباطی با دنیای خارج از دشتانستان نداشته باشند. زنان همچنین موظف بودهاند تا پس از پایان دشتان، دویست مور دانهکش را بکشند و خود را با پیشاب (ادرار) گاو نر شستشو دهند. چنانچه زنی در این مدت آهنگ شوهر خود را میکرد، سزایش «مرگ ارزانی» (اعدام) بود......
در کتاب پهلوی «بندهش» چنین گزارش میشود که اورمزد از یافتن موجودی دیگر برای انجام زایمان ناتوان بود و از روی ناچاری زن را برای اینکار انتخاب کرد. زنی که حتی خداوند را نیز میرنجاند و از تبار «جِـهی» (روسپی/ دختر اهریمن) است. به این ترتیب زنان نمیتوانستهاند همچو مردان راهی به سرای اهورامزدا داشته باشند.
(بندهش، مهرداد بهار، بخش نهم، در باره چگونگی زنان.)
همانگونه که در این کتاب زنان از تبار دیوان شرور دانسته شدهاند، در «اندرزهای آذرباد مهرسپندان» موبد بزرگ عصر شاپور دوم (که هنوز هم در نیایشخوانیها به فروهرش درود فرستاده میشود) از بیخردی و رازگشایی و اعتمادناپذیر بودن زنان سخن رفته است.
(آذرباد مهرسپندان، رهام اشه، بخشهای گوناگون.)
آذرباد مهرسپندان در اندرزهای خود که تنها خطاب به مردان و نه زنان گفته شده است، سفارش میکند که تا جای ممکن مانع از رفتن زنان خود به بیرون از خانه شوند. اما چنانچه به ناچار زنان قصد خروج از خانه را داشتهاند، موظف بودهاند با حجاب کامل و پوشش یکدست سر تا پا در انظار همگان ظاهر شوند و چنانچه کمترین آرایش و زیور خود را به دیگران نشان میدادهاند، شایسته جهنم دانسته میشدهاند. البته زنان اشراف در جامعه طبقاتی زرتشتی ساسانی از این قاعده و بسیاری قواعد دیگر معاف بودهاند.
(بنگرید به بخشهای گوناگون از کتاب ارداویرافنامه، فیلیپ ژینیو، ترجمه ژاله آموزگار.)
زندگی زناشویی زن نیز زیر نفوذ عمیق موبدان بود. دختر موظف بود در سن ۹ سالگی با شوهری که برایش انتخاب میکردهاند، ازدواج کند و اگر به مدتی طولانی از اینکار سرباز میزند و زندگی بدون شوهر را ترجیح میداد، سزاوار مرگ بود. مجازات مرگ همچنین برای زنی که به قهر شوهر خود را ترک گفته بود نیز در نظر گرفته میشد.
(شاهنشاهی ساسانی، تورج دریایی، ترجمه مرتضی ثاقبفر، ص ۱۷۳ تا ۱۷۵٫)
زنان میباید سه بار در روز در برابر شوهران خود زانو میزدند و میپرسیدهاند که آقایش دوست دارد امروز چه کاری برایش انجام شود. با این حال، زنان حق تقاضای طلاق و حق تصرف جهیزیه خود را داشتهاند. اما پس از طلاق حق گرفتن منافع مترتب بر اموال و جهیزیه خود را نداشتهاند.
مردان طبقه اشراف میتوانستهاند بدون محدودیت زنان متعدد بگیرند. به هر تعدادی که امکانات مالی نگهداری از آنان را داشته باشند. همچنین مردان میتوانستهاند تا در صورت فقر و ناتوانی زن خود را بفروشند و یا در صورت ناباروری خود، آنان را برای مدتی معین در اختیار مرد دیگری بگذارند و در واقع اجاره دهند (جزئیات این معاملهها را در «ماتیگان هزار دادستان» بخوانید). دستوراتی شبیه این در میان ادیان دیگر نیز دیده شده است، اما چنین به نظر میآید که مردم از این اجازه منفعتطلبانه موبدان استقبال نکرده و خشم آنان را برانگیختهاند.
ازدواج با محارم یا «خْـویدودَه» بدون در نظر داشتن رضایت یا نارضایتی زن، به گستردگی تبلیغ میشد. بطوریکه گناه مرد لواطکار تنها در صورتی پاک میشد که با مادر یا خواهر و یا دختر خود وصلت میکرد.
(خرده مقالات، بیژن غیبی، چاپ آلمان، ص ۳۵۰٫)
با اینکه موضوع ازدواج با محارم اینروزها به شدت تکذیب و برای توجیه و تحریف آن کوششهای زیادی میشود، اما منابع و اسناد مکتوب زرتشتی و غیر آن بسیار فراوانتر از آنند که جایی برای تردید باقی بماند. سراسر بخش مفصل و طولانی هشتادم از کتاب سوم «دینکرد» به بحث در این باره پرداخته و جزئیات آنرا به دقت بازگو کرده است. جزئیاتی مانند حقالارث دختری که در عین حال زن پدر خود نیز هست و موارد دیگر.
(دینکرد، کتاب سوم، ترجمه فارسی از فریدون فضیلت؛ ترجمه انگلیسی از م. شکی؛ همچنین در زمینه ازدواج با محارم در دین زرتشتی بنگرید به گفتاری از جلیل دوستخواه.)
نگارههای بازمانده از عصر ساسانی نیز از نگاه رایج ساسانیان به زن حکایت میکند. در حالیکه نگارههای زنان پیش از تاریخ، عیلامی و اشکانی، با انبوهی از نقشهای زنانی با شکوه و قدرتمند به دیده میآید، بر نگارههای ساسانی که بر جامها و موزائیکها بر جای مانده است، زن تنها موجودی است که وظیفه خوشگذرانی و بزم و ساز و آواز مردان را بر عهده دارد. پدیدهای که شاهنامه فردوسی نیز به آن اشاره دارد و نامهای زنان در عصر ساسانی شاهنامه بر خلاف پیشینیان پر افتخار خود همچو فرانک و گردآفرید و منیژه، از شمار فراوانی معشوقگان درباری تشکیل شده است. متن پهلوی «خسرو قبادان و ریدگی» نیز ویژگیهای یک زن خوب از دید خسرو را باز میگوید. ویژگیهایی که در اندام و جاذبههای زنانه خلاصه میشوند.
(متون پهلوی، سعید عریان، ص ۸۲٫)
گذشته از این موارد کلمه "زن استقراضی" را در اینترنت سرچ کنید تا در باره این مورد ناپسند( وظلم ذکرشده به صورت مختصردر بالا) در حق زنان، اطلاعات بیشتری بگیرید.