تبیان، دستیار زندگی

سلام
خاطره خاصی ندارم.ولی یادمه ابتدایی که بودم هم من هم دوستام عاشق این لیوانا بودیم

سلام
فکر کنم جزو اولین چیزایی بود که به خلاقیت سازنده ش آفرین گفتم.

من خلاقیت و این جور چیزا رو نمی فهمیدم كه بخوامم آفرین بگم!!!!!!!!!!!!!!


تنها چیزی كه از لیوانم یادم میاد اینه كه نارنجی بود . یكی دو بار موقع آب خوردن چون محكم بازش نكرده بودم جمع شد و كل لباسهامو خیس كرد.
یه بارش كه همكلاسیها همین خیس شدنو دست گرفتنو كلی بازی درآوردیم تو حیاط مدرسه..


بجز آب خوردن كارهای دیگه ای هم باهاش می كردیم. من یادمه گاهی ساعتها وقت می ذاشتم كه حلقه ها رو یه جور دیگه باز كنم كه ترتیبشون كوچیك به بزرگ نباشه.. كه نمی شد.. یا مثلا یادمه بزرگترین حلقه رو كه در بالا قرار می گرفت جدا می گردیم تا لیوان كوچكتری داشته باشیم.

یادمه یه روز معلممون می خواست مفهوم حجم یا اندازه یا یه چیزی توی این مایه ها رو آموزش بده ...
لیوان چند نفر از ماها رو گرفت و روی میز ، جلوی كلاس گذاشت.
اولی رو به اندازه یك حلقه بالا آورد، دومی رو دو حلقه باز كرد، از سومی سه حلقه و همینطور تا آخر.. بعد كنار هم گذاشته شون. لیوان بزرگترو پر آب كرد تا پر پر شد... بعد آب اونو ریخت توی لیوان كناری .. مقدار از آب سرریز شد توی سینی زیر لیوانها...
دوباره لیوان دوم رو برداشت و آبشو ریخت تو لیوان كوچكتر .. تا آخر..
دست آخر آب لیوان كوچتر را دوباره برگرداند به لیوانی كه از همه بزرگتر بود و آب جمع شده در سنی رو هم به آن اضافه كرد. جالب بود .. لیوان دوباره پر پر شد....

عجب معلم خلاقی داشتیما!!!!!!!!!!!! یادش بخیر

شیکوندمش........