گاهی اشتباه های گفتاری برای همه ما پیش می آید. بعضی مواقع این اشتباهات یا تپق ها خیلی مهم نیستند و گاهی باعث ناراحتی ما می شود و نگران برداشت یا تمسخر ولو ناپیدا و خاموش مردم می شویم. به طور کلی تصور ذهنی مان از خودمان را مخدوش می کند.
عروس به دنبال سومین باری که از او درخواست وکالت کردم جمله تاریخی ((با اجازه بزرگترها: بله )) را اینگونه ادا کرد : با اجازه بزلگترها : بره.
عروس به گمانم و قاعدتا باید سرخ شده باشد. آخر می دانید این تک جمله را فقط یکبار در زندگی می گویند..
تجربه یک عاقد : گاهی در ادای حروف به ویژه اگر دارای مخرج نزدیکی باشند و در کنار هم قرار بگیرند دچار جابجایی و تپق می شویم.
شمام تا حالا شده تپق بزنید؟؟؟؟؟؟؟ :silly:
