تبیان، دستیار زندگی

دانش اموزان دبستان هاتف به همراه معلمین وتعدادی از اولیا حدودشصت سال پیش

ای دبستانی ترین احساس من

خاطرات كودكی زیباترند
یادگاران كهن مانا ترند
درسهای سال اول ساده بود
آب را بابا به سارا داده بود

درس پند آموز روباه وکلاغ
روبه مكارو دزد دشت وباغ

روز مهمانی كوكب خانم است
سفره پر از بوی نان گندم است
كاكلی گنجشككی با هوش بود
فیل نادانی برایش موش بود

با وجود سوز وسرمای شدید
ریز علی پیراهن از تن میدرید

تا درون نیمكت جا میشدیم
ما پرازتصمیم كبری میشدیم

پاك كن هایی زپاكی داشتیم
یك تراش سرخ لاكی داشتیم

كیفمان چفتی به رنگ زرد داشت
دوشمان از حلقه هایش درد داشت
گرمی دستان ما از آه بود
برگ دفترها به رنگ كاه بود

مانده در گوشم صدایی چون تگرگ

خش خش جارو ی با پا روی برگ

همكلاسیهای من یادم كنید

بازهم در كوچه فریادم كنید

همكلاسیهای درد ورنج وكار

بچه های جامه های وصله دار

بچه های دكه خوراك سرد

كودكان كوچه اما مرد مرد

كاش هرگز زنگ تفریحی نبود

جمع بودن بودوتفریقی نبود

كاش میشد باز كوچك میشدیم

لا اقل یك روز كودك میشدیم

یاد آن آموزگار ساده پوش

یاد آن گچها كه بودش روی دوش

ای معلم یاد وهم نامت بخیر

یاد درس آب وبابایت بخیر

ای دبستانی ترین احساس من بازگرد این مشقها را خط بزن

ای دبستانی ترین احساس من بازگرد این مشقها را خط بزن

با عرض معذرت شاعرش رو نمی دونم کیه به ایمیلم ارسال شده بود بدوننام شاعر