سلام.
قابل توجه دوستانی فکر می کنن بازخواست و سین جیم در سیستم انها وجود نداره و گل و بلبل هست.
*********************************************
تاریخچه سیطره سیاستمدارن آمریكایی بر سینمای هالیوود
دولت آمریكا از همان سالهای آغازین تاسیس هالیوود، از
این صنعت سینمایی انتظار داشت تا همواره كوركورانه و به دور از هرگونه
شعور سیاسی، دنباله رو و حامی سیاستهای جنگطلبانهاش در داخل و خارج از
آمریكا باشد.
پنتاگون در سال 1915، تنها 5 سال پس از تاسیس هالیوود، طی حكمی كه از سوی دادستانی كل ایالات متحده، عملا حق آزادی بیان را از هالیوود گرفت، و علیرغم تمام نارضایتیها، این ممنوعیت همچنان تا سال 1948 ادامه یافت.
در سال1921 نیز صاحبان كمپانیهای سینمایی كه در راس آنها كمپانیهای یهودی چون «دریم وركز» و «برادران وارنر» بودند، ضمن تصویب بیانیهای جدید، ارائه تصویری كمدی و انتقاد آمیز از قانون گذاران، ارتش آمریكا، نیروی دریایی یا سایر مقامات دولتی را ممنوع كردند كه در این میان تعدادی فیلم از جمله فیلم «چرخ و فلك» ساخته «جیمز كروز» در سال 1932 مورد سانسور قرار گرفت.
در
سال 1941 در پی وقوع درگیری آمریكا با كشورهای ژاپن و آلمان، كاخ سفید
برای آنكه بتواند مردم آمریكا را از حالت انزوا درآورد و به چنین جنگی
ترغیب كند، نسبت به هالیوود احساس نیاز كرد، به
همین منظور دیوان عالی كشور، قانونی كه به موجب آن استودیوها از داشتن
سینماهای زنجیرهای محروم میشدند، را منحل كرد و هالیوود نیز در مدت
زمانی كوتاه حدود 40 فیلم در این زمینه ساخت.
در سال 1950 كاخ سفید پس از آنكه احساس كرد، مدتی است كه هالیوود آن چنانكه كه باید و شاید در خدمت سیاستهای دولت نیست،
بار دیگر استودیوها را از داشتن سینماهای زنجیرهایشان محروم كرد و لحن
آرام خود را به لحنی دستوری و تهدیدآمیز تغییر داد تا اینبار با تشكیل لیست سیاه در
هالیوود، بیش از 500 نویسنده، بازیگر، تهیهكننده، آهنگساز و كارگردان از
جمله «هربرت بیبرمن»، كارگردان و فیلمنامهنویس، «لستر كوله»،
فیلمنامهنویس، «ادوارد دمیتریك»، كارگردان و «آدرین اسكات»، تهیه كننده و
فیلمنامهنویس، را به بهانه داشتن فعالیتهای كمونیستی ضد آمریكایی از كار
بیكار نماید و آنها را به میز محاكمه بكشاند.
اگرچه
همواره این لیست به لیست ضد كمونیستی معروف بود ولی در این میان بسیاری
از سینماگرانی كه به نوعی با سیاستهای جنگطلبانه آمریكا مخالف بودند،
نیز با برچسب كمونیست، دستشان از هالیوود كوتاه شد.
در
كنار لیست سیاه كه اولین بار در سال 1947 به اجرا درآمد، لیست كانالهای
قرمز مصوب 22 ژوئن سال 1950 نیز از دیگر لیستهایی است كه براساس آن برخی
افراد به دلیل عقاید سیاسی و اجتماعی خود حق كار در رادیو و تلویزیون
آمریكا را نداشتند، البته این لیست نیز همچون لیست سیاه با اهداف ضد
كمونیستی تهیه شد ولی در این میان 151 بازیگر، نویسنده، ژورنالیست،
آهنگساز و ... كه برخی از آنها هیچگاه كمونیست بودنشان به اثبات نرسید، از
سیستم رادیو و تلویزیون آمریكا كنار گذاشته شدند.
اگرچه امروزه دیگر لیستهای قرمز و سیاه به صورت دهههای پیش در هالیوود وجود ندارد ولی همچنان افراد به طور پنهان و آشكار به خاطر عقاید سیاسی خود مورد بازجویی و تحریم حرفهای قرار میگیرند، آنچنانكه دو سال پیش «مل گیبسون»، كارگردان و بازیگر مشهور هالیوود پس از آنكه یهودیان را عامل بسیاری از جنگها و بدبختیهای بوجود آمده در سراسر جهان معرفی كرد، از سوی بسیاری از تهیهكنندگان و استودیوهای هالیوود كه اكثر آنها خود یهودی بودند، تحریم شد.
جالب
آن است كه امروزه به راحتی در فیلمهای آمریكایی به مسلمانان و
اعتقاداتشان توهین میشود و مدعیان حقوق بشر با شعار آزادی بیان، در برابر
چنین توهینهای سكوت میكنند.
اگرچه
روز به روز بر تعداد هالیوودیهای مخالف با سیاستهای جنگطلبانه دولت
آمریكا، افزوده میشود، ولی كاخ سفید همواره با دادن تسهیلاتی ویژه به
سینماگران، توانسته تعداد خدمتگزاران خود را در این صنعت سینمایی در حد
قابل توجهی نگه دارد، از جمله این تسهیلات میتوان به دسترسی آسان و مجانی
برخی از تهیهكنندگان و فیلمسازان به ابزار آلات نظامی همچون هلیكوپتر،
تانك و انواع سلاحهای پیشرفته اشاره كرد.
آنچنانكه
«نیك ترس» روزنامهنگار آمریكایی، در این باره میگوید: هالیوود، برخلاف
انتقادات ظاهری از دولت آمریكا، همواره در خدمت مطامع نظامی و سیاسی بوده
است.
ترس
میافزاید:امروزه به هر كجای صنعت فیلم سازی آمریكا نگاه كنید میتوانید
رد پای پنتاگون را به وضوح ببینید. در حقیقت بیشتر شركتها، از سازندگان
كامپیوترهای شما گرفته تا تولید كنندگان نوشیدنیهای غیر الكلی به نحوی
مقاطعهكاران وزارت دفاع آمریكا هستند.
«الیور
استون»، كارگردان ضد جنگ آمریكایی كه همواره از سیاستهای بوش انتقاد
كرده است، نیز در این باره میگوید: هرگز نتوانستهام از كمكهای نظامی
بهره بگیرم.
استون
میافزاید: میخواهند از ما موجودات هرجایی بسازند، نمیخواهند به
جنبههای منفی جنگ پرداخته شود. آنها به فیلم هایی كه در تلاشند تا حقیقت
را بگویند، كمك نمیكنند؛ بنا براین اكثر فیلمهای جنگی در واقع
پوسترهایی تبلیغاتی برای جلب داوطلبانی جدید برای ارتش هستند.
همچنین
در یكی از محدود برنامههای تلویزیونی كه تاكنون پخش شده است، شبكه
«اسبیاس» استرالیا در یك برنامه چند قسمتی با نام «عملیات هالیوود» با
حضور «امیلیو پاكال»، فیلمساز به عنوان مجری و اشخاصی چون «دیو راب»،
روزنامهنگار و كارشناس سینمایی،«فیل استراب» از وزارت دفاع آمریكا،
«لارنس سویید»، مورخ، و «جوترنتو»، نویسنده و رئیس «مركز آموزش عمومی ضد
جنگ» به عنوان كارشناسان برنامه، به نقد و بررسی كمكهایی كه از جانب
پنتاگون به تهیهكنندگان و فیلمسازان هالیوودی میشود، پرداختند.
در
این برنامه تلویزیونی به جزئیات دقیق تغییرات صورت گرفته در فیلمنامهها
پرداخته شده و اسامی تعدادی از فیلمها و تهیهكنندگانی كه با پنتاگون
همكاری كردهاند، منتشر شد،این برنامه نشان میداد كه ویراستاران وزارت
دفاع چگونه فیلمنامهها را تغییر میدهند.
«دیو
راب» در این برنامه به این مطلب اشاره میكند كه بسیاری از فیلمسازان
هالیوود از قبیل «جری براكهایمر»، «تام گلدنبرگ»، «جان وو» با كمال رغبت
خود را با سیاستهای پنتاگون هماهنگكردهاند، او این فرایند را «راز كثیف
هالیوود» مینامد.