تبیان، دستیار زندگی

 بقیع قبل از تخریب:

بقیع بعد از تخریب:

 به نام خدا

هشتم شوال به حق بایست روز بقیع نامگذاری شود

چرا که سالروز تخریب قبور ائمه اطهار علیهم السلام  به دست وهابیت پلید است

سوال: 

با دیدن این بارگاه و گنبد قبل از تخریب و بعد تخریب چه به ذهنتان خطور می کند؟

در سال 1216 هـ . ق امیر سعود با لشگری بسیار به شهر کربلا حمله‌ور شدند. تعداد بیست هزار نفر از اهالی کربلا و زوار کشته شدند و خزانه حرم و تمام تزئینات و جواهرات حرم به تاراج رفت. همچنین آنان به هنگام تسلط بر طائف و مکه قبور جد و عموی پیامبر، خدیجه همسر پیامبر و بسیاری از اماکن‌ مقدسه را ویران کردند. در ماه رمضان 1344 هـ . ق وارد مدینه شدند و پس از گذشت چند روز در هشتم شوال گنبد و بارگاه ائمه معصومین (علیه‌السلام) در بقیع را به کلی منهدم کردند و از این حرم و قبور به جز قطعه‌ سنگ‌هایی که در اطراف قبور نصب کردند اثر و علامتی باقی نماند.

به کارگرانی که این عمل ننگین را انجام دادند، مبلغ هزار ریال مجیدی دستمزد پرداخت گردید. تنها حرم مطهر پیامبر اسلام‌ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) آن هم در اثر ترس از قیام مسلمانان جهان از تعرض و تخریب مصون ماند که اگر این ترس نبود حرم پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) پیش از سایر بقاع مورد تعرض قرار می‌گرفت. بعضی از نویسندگان وهابی این مصونیت را بدین گونه توجیه می‌کنند «که ما این گنبد را به عنوان یکی از گنبدهای مسجد می‌شناسیم نه به عنوان گنبد و بارگاه حرم پیامبر والا ...»

و اینک با گماردن مأموران تند و خشن و گاهی چوب به دست از نزدیک شدن زائران به این حرم جلوگیری می‌کنند.

مصاحبه با محمدصادق نجمی نویسنده كتاب «تاریخ حرم ائمه‌ی بقیع»(حتما ببینید)

http://www.tebyan.net/Religion_Thoughts/Articles/Miscellaneous/2008/10/8/76188.html