تبیان، دستیار زندگی

خود را بپذیریم ، انكار نكنیم عزت نفس، عبارت از قضاوتی است كه ما در مورد خود می كنیم، وباز در این باره هم مطالب وروش های گونا گونی هست و دوستان عزیز از راهنمایی بی دریغت وتجریاتت من رو بی نصیب نزارین ممنون از همراهی تون

برای اینكه قضاوت درستی در مورد خود داشته باشیم، دقت به این نكات ضروری است:
1. نسبت به خود ( افكار ، احساسات و اعمال خود ) آگاه باشیم .
2. با خود رفتار خصمانه نداشته باشیم .
3. واقعیتهای وجود خود را چه دوست داشته باشیم چه دوست نداشته باشیم ببینیم و بپذیریم كه اینگونه ایم. در اینصورت می توانیم عزت نفس، ارزشی که برای خودمان قائل هستیم، را مطابق با گوهر انسانی خود افزایش داده و در ارتباط خود با دیگران، راضی و موفق باشیم.

یكی از موانع عزت نفس انكار خود است، به این معنا كه خودمان را نادیده بگیریم. آیا قبول دارید كه بعضی از ما ، در بسیاری از لحظات شبانه روز، مشغول انكار و نادیده گرفتن خودمان هستیم ؟ بیائید كمی به افكار ، احساسات و رفتارمان در این اواخر توجه كنیم و ببینیم به چه میزان با خودمان منصفانه رفتار كردیم. چقدر از واقعیتهای وجودمان را پذیرفتیم و چقدر را انكار كرده و فكر كردیم كه بهتر این است به به آنها اعتنایی هم نكنیم . وقتی از موضوعی متاثر و غمگین شدید با خود چه گفتید؟ آیا قبل از غصه خوردن و یا خود و دیگران را متهم یا نصیحت كردن، یك لحظه با خود گفتید: بله، این موضوع مرا ناراحت و غمگین كرده؟ هنگامی كه از موضوعی شاد شدید آیا در اوج شادی توانستید یك لحظه خود را نگاه كرده، دریابید كه وجودتان به فلان علت، غرق شادی شده؟ وقتی از عمل خود شرمنده شدید آیا خود را نگاه كرده و با خود مرور كردید كه: از این عمل خودم شرمنده هستم ؟

هنگاهی كه از زندگی خسته شده و به دنبال یك زندگی و كار لذت بخش ، مثل یك كلاف سر در گم به این در و آن در می زنید، و یا وقتی به طور تعجب آوری بدون دلیل موجه به افراد بیرون از خانواده توجه افراطی می كنید و یا زمانی كه دائم ناراحت و شاكی هستید كه همسرم، همكارم و ... مرا آزار می دهند، آیا هیچوقت شده كه با خودتان خلوت كرده و بپرسید: من از چه چیزی ناراحتم؟ از چه چیزی ناراضی ام ؟چه نگرانی و نارضایتی در وجود من نسبت به خانواده ام یا كارم و ... هست كه اینطور بی قرار و ناخرسند شده ام؟
هنگامی كه هوشیاری و ذكاوت در كاری به خرج دادید آیا با خود گفتید : آفرین ، من در آن مورد هوشیار بودم ؟ ما غالباً به خود بی توجه هستیم. حتی گاهی خود را انكار می كنیم . غالب اوقات، افكار، احساسات، نقاط ضعف، نقاط قوت، اعمال خوب و اعمال بد خود را به را حتی نادیده می گیریم . منظور این نیست كه خودخواه و از خود راضی باشیم ، بلكه نكته این است كه خودمان را ببینیم و نسبت به خود آگاه باشیم . ضمناً وقتی سعی می كنیم كه نسبت به خود آگاه باشیم ، ناگزیریم به دیگران هم توجه كرده و نسبت به آنان هم آگاه گردیم .

بدون شك ما همه جسم خود را دوست داریم، به طوری كه اگر تشنه یا گرسنه شدیم آب و غذا می خوریم، بیمار شدیم خود را معالجه می كنیم ، سعی می كنیم راحتی جسم خود را فراهم نمائیم ، اما چرا در بعضی حوزه ها، مثل عواطف، افكار و عملكردها نسبت به خود بی تفاوت هستیم ؟ حتی خود را نادیده میگیریم؟ چه نفعی در این كار عاید ما می شود ؟
هنگام عصبانیت به موضوع و یا شخصی كه ما را عصبانی كرده توجه می كنیم ، اما به وجود خودمان آگاهی نداریم. به هنگام شادی هم همینطور عمل می كنیم . زمانی كه خود را آگاهانه نگاه می كنیم ، به آنچه موجب شادی و یا ناراحتی ما شده واقف می شویم. در این صورت می توانیم رفتار مناسب تری داشته باشیم. به هنگام توانائی از پذیرفتن توانائی و به هنگام ضعف از قبول ضعف خود طفره می رویم. آیا این آسانترین، بی دردسرترین ( نه مفیدترین ) عكس العملی است كه می توانیم داشته باشیم؟ این نوع برخورد چه سودی به حال ما دارد ؟

به این مثالها توجه كنید:

• اگر كاری كه انجام می دهیم ، برای ما یكنواخت و یا آزار دهنده شود و انگیزه خود را از ذست بدهیم ، احساس كسالت خواهیم كرد . اگر به جای اینكه به این موضوع توجه كنیم و از احساس خود آگاه گردیم ، منكر آن شویم و به آن بی اعتنا باشیم ، نه تنها در كار خود تغییر مناسبی نخواهیم داد، بلكه برای اجتناب از این كسالت ، ممكن است به راه حل های غیر مناسب ، متوسل شویم . مثلاً از خانواده ، همسر و فرزند خود ایراد گرفته، از آنها ناراضی شویم. حتی ممكن است به روابط بیرون از خانواده جذب شده و بدون آنكه خود بفهمیم، در پی راه حلهای نامعقول برویم.

• وقتی با همسرمان مساله داریم اگر آن را انكار كرده و به حیات خلوت ذهنمان پرتاب كنیم ، روابط سرد ، تیره و تیره تر می شود و نه تنها مسئله حل نمی شود بلكه ، بر مشكلات افزوده و چه بسا به جدایی منجر شود .
• پدر یا مادری را در نظر بیاورید كه همیشه با فرزندش به عصبانیت برخورد می كند و فرزند از او به شدت می ترسد . همه ما ، چنین پدر و مادرهایی را دیده ایم . پدر یا مادر نمی پذیرد كه خودش عصبانی است و به علت این عصبانیت رفتار نا مناسبی دارد . او عصبانیت و بد رفتاری با فرزند خود را انكار می كند و حتی حاضر نمی شود به صحبتهای فرزندش گوش كند . چنین شخصی هیچگاه نخواهد توانست خود را تغییر داده و رابطه اش را با فرزندش بهبود بخشد .

به این مثالها توجه كنید:
• دختری كه با استعداد و توانمند است خود را به ناتوانی و نادانی می زند . از استعدادهایش فرار می كند چرا ؟ زیرا وقتی تحسین اطرافیان را بر می انگیزد مورد حسادت و آزار دیگران قرار می گیرد و از این آزار رنج می برد. در نتیجه استعداد و توان خود را انكار می كند .

موارد فراوانی را می توانیم پیدا كنیم كه به خود بی توجهی می كنیم زیرا این آسانترین كار است، اما مفیدترین كار نیست. گاهی از احساس و یا رفتار خو ناراحتیم ! آنقدر ناراحت كه نمی توانیم بپذیریم اینگونه رفتار می كنیم یا اینگونه احساس می كنیم. در اینجا بهترین كاری كه می توانیم انجام دهیم این است كه مقاومت خود را بپذیریم . یعنی قبول كنیم كه در مقابل پذیرش این احساس ، این رفتار، این فكر مقاومت داریم . قبول كنیم كه نمی خواهیم آنرا ببینیم و بپذیریم . اگر از این نقطه شروع كنیم مفید واقع می شود . اگر نسبت به مقاومت خود هشیار باشیم مقاومتها مثل یخی خواهد بود كه در برابر حرارت ذوب می شود.

تمرین:
حال به تمرین "كامل كردن جملات" بپردازیم. این تمرین آسان و مفید است . فقط یك قلم و كاغذ بردارید . برای هر تمرین یك صفحه اختصاص دهید . هر كدام از جملات داده شده را در بالای یك صفحه بنویسید . در اینجا چند نمونه جمله آورده شده است:

1.گاهی وقتی به عقب بر می گردم به سختی باور می كنم كه من یك وقتی .... ( مثلاً حسود یا نا امید ) بودم .
2. برای من آسان نیست كه بپذیرم كه .... ( مثلاً بدبین ) هستم.
3. وقتی .... ( مثلاً ، كاری را خراب ) كنم برایم آسان نیست كه خود را بپذیرم.

شما با هر یك از جملات ناقصی كه به عنوان مثال آورده شده 10-8 جمله كامل با سرعت بنویسید . هیچ نگران درست بودن جملات یا مغایر بودن آنها با یكدیگر نباشید. این یك تمرین و تجربه بسیار مفید است. سه جمله در اینجا آورده شده بقیه جملات را در قسمت خودآزمایی می یابید .

توجه داشته باشید كه اگر فقط این كلمات را بخوانید و تمرینات را به شرح فوق انجام ندهید خود را از كشفیات مهمی محروم می كنید بعد از انجام تمرینات برای شما مشخص می گردد كه چرا پذیرش خویش ، برای تغییرات مثبت ضروری است .
- اگر من از قبول این واقعیت كه غالباً ناآگاهانه زندگی می كنم سرباز زنم چگونه می توانم بیاموزم كه آگاهانه تر زندگی كنم؟
- اگر از پذیرش این واقعیت كه غالباً غیر مسئولانه زندگی می كنم سرباز زنم چگونه می توانم زندگی مسئولانه را بیاموزم؟ اگر ندانم كه عمل به جا و مفیدی را انجام داده ام چگونه می توانم آنرا در موقع خود و با اعتماد انجام دهم ؟ اگر به نقطه قوت خود آگاه نباشم چگونه می توانم خود را درست ارزیابی كرده و حتی شكرگزار باشم؟
اگر از دیدن این واقعیت كه معمولاً به طور منفعل زندگی می كنم بگریزم چگونه یاد خواهم گرفت جرات كرده و نظر خودم را ابراز كنم؟ من نمی توانم بر ترس یا هر مشكل دیگری كه منكرش هستم غلبه كنم . من اگر وجود یك مشكل در رابطه جنسی را نپذیرم نمی توانم آنرا اصلاح كنم .

من نمی توانم دردم را معالجه كنم اگر از قبول دردی كه دارم امتناع ورزم. من نقطه ضعفهایی را كه اصرار می كنم ندارم، نمی توانم اصلاح كنم .

اگر قبول نكنم كه عمل اشتباهی را انجام داده ام چگونه می توانم آنرا اصلاح كنم و یا خود را به خاطر آن ببخشم . برای پذیرفتن خود، باید این واقعیت را بپذیرم كه آن طوری كه فكر می كنیم ، احساس می كنیم و عمل می كنیم. همه، تظاهراتی از وجود خود ما و متعلق به ما هستند . پذیرفتن به آن معنا نیست كه آن موارد ، نهایت بودن ما و غیر قابل تغییر هستند. اما اگر ما آنها را انكار و طرد كرده، در یك قفس محبوس نماییم ، بدون شك از تغییرشان جلوگیری كرده ایم .

تمرین و خود آزمایی:
- یكی از احساساتم كه نمی توانم بپذیرم...است.
- یكی از كارهایی كه نمی توانم بپذیرم...است.
- یكی از افكاری كه سعی دارم از مغزم برانم...است.
- یكی از چیزهایی كه سخت است برای بدنم بپذیرم...است.
- اگر بدنم را بیشتر...بودم،...بیشتری داشتم.

با نام خدا و سلام
بحث جالبیه ممنون ازتون بابت ایجاد این بحث
باید زودتر سر می زدم مطلبتون خوندنی بود
راستی من راجع به این موضوع فعلا به این جمله بسنده می کنم که: اگر به نیمه خالی لیوان ظرفیت و استعدادمون بیشتر توجه نکنیم مسلما در کسب عزت نفس موفق تریم بیشتر نیمه پر لیوان را ببینیم دوستان

سلام

منم تمرینو حل کردم
:دی