تبیان، دستیار زندگی

عوامل برنامه «ماه عسل» سه سال است كه با هم همكاری دارند و همین امر باعث شده است كه همه‌ی آنها خود را عضو یك خانواده بدانند، از همكاری با هم خوشحال باشند و افتخار كنند؛ آنها هیچوقت خود را جدا از گروه نمی‌بینند و می‌گویند سختی‌های كار، به خاطر با هم بودن آسان می‌شود.

ماه عسلی‌ها دكور امسال را شبیه صحنه‌ی تئاتر انتخاب كرده‌اند و معتقدند زندگی هر فرد دارای صحنه‌هایی است كه در صحنه‌ی تئاتر «ماه عسل» روایت می‌شود.

در رمضان 90 تعدادی از عوامل سازنده «ماه عسل» درباره همكاری با گروه، فشار آنتن و سختی‌های كار، مهمان‌های برنامه و بخشی از فعالیت‌هایشان با خبرنگار سرویس تلویزیون ایسنا به گفت‌وگو پرداختند.

 احسان علیخانی: 70 درصد اتفاقات بداهه است

احسان علیخانی كه شش سال است اجرای برنامه‌های افطار شبكه سه را بر عهده دارد، درباره برنامه‌اش و مهمانانی كه دعوت می‌كند، می‌گوید: برنامه‌ریزی نمی‌كنم كه مخاطب یا مهمان برنامه را در شرایط بغض و گریه قرار دهم، بلكه تلاش می‌كنم زندگی مهمان را صادقانه روایت كنم.

تهیه‌كننده و مجری برنامه «ماه عسل» در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس تلویزیون ایسنا بیان می‌كند:‌ مخاطب مختار است كه نسبت به مهمان برنامه هر حسی كه دوست دارد، داشته باشد‌، اما تعدادی از مهمان‌ها بودند كه جنس قصه‌شان طوری بود كه مردم را تحت تاثیر قرار داد.

وی می‌افزاید: 10 ـ 15 نفر از مهمان‌های ما در طول شش سالی كه در ماه رمضان اجرا داشتم، افرادی بودند كه جریان ساختند و مردم دوستشان داشتند.

علیخانی ادامه می‌دهد: اینكه بتوانیم یك فرد عادی از جنس خود مردم را وارد قلب و ذهنشان كنیم، كار سختی است، اما این اتفاق درباره بعضی از مهمان‌های ما افتاده است.

مجری و تهیه‌كننده «ماه عسل» ضمن بیان اینكه 70 درصد اتفاقاتی كه در برنامه می‌افتد و یا سوالاتی كه از مهمان می‌شود، بداهه است، می‌افزاید:‌ من سعی می‌كنم در شخصیت مهمان عمیق شوم و بتوانم كمی او را درك كنم تا با هم قصه را روایت كنیم.

او درباره‌ی دكور امسال برنامه نیز خاطرنشان می‌كند: دكور امسال متفاوت‌تر از سال‌های گذشته است؛ همیشه به این شكل فضا فكر كرده بودم و دوست داشتم یك پرده‌ای جلوی چشم مخاطب باز و بسته شود و در پشت پرده ما بتوانیم برشی از زندگی یك فرد را روایت كنیم؛‌ این طرح اصلی ما بود.

وی ادامه می‌دهد:‌ فضایی كه الان در اختیار داریم محدودتر است و آن صددرصدی كه در ذهن من بود نیست؛ اما 50 درصد كار خوب در آمده است

طراح دكور: دوست داشتیم فضای دكور شبیه تئاتر باشد

پیمان قانع ـ طراح دكور «ماه عسل» ـ درگفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: در طول سه سالی كه با گروه «ماه عسل» همكاری داشتم، مهمان‌هایی بودند كه همانند مخاطبان برایشان غصه خوردم؛ اگر «ماه عسل» تمام شود یك بخشی از خاطرات جوانی من هم تمام می‌شود.

وی درباره دكور برنامه نیز توضیح می‌دهد: دكور ما مانند یك صحنه تئاتر است؛ یعنی زندگی هر فردی دارای صحنه‌یی است كه می‌خواهد آن را در صحنه تئاتر ما روایت كند، دوست داشتیم فضای دكور شبیه تئاتر باشد.

قانع ادامه می‌دهد: حتی به دلیل اینكه اساس تئاتر قرمز رنگ بودن است، از پرده‌ی قرمز استفاده كردیم و فرش قرمز هم به خاطر احترامی است كه به مهمان می‌گذاریم؛ در اصل می‌خواستیم دكور برنامه ساده و دارای نوستالوژی ایرانی باشد. صندلی‌ای كه روی سكوی بلند مقابل دكور واقع شده، نیز نمادی از یك ایرانی از میان هفتاد میلیون نفر جمعیت كشور است.

وی همچنین خاطرنشان می‌كند: من با گروه‌های زیادی كار كردم، اگر « ماه عسل» خوب است و مردم آن را دوست دارند به خاطر این است كه همه عوامل با هم فعالیت می‌كنند و در واقع مثل یك خانواده هستند.

دستیار كارگردان: از دو زاویه به مهمان‌ها می‌پردازیم

محمد پیوندی ـ دستیار كارگردان «ماه عسل» ـ بیان می‌كند: زمانی كه ایده اولین سال «ماه عسل» با همان دكور فیروزه‌ای رنگ داده شد، یگ گروه سه ـ چهار نفره بودیم و كم كم به یك تیم فكری بزرگ تبدیل شدیم؛ من همیشه جزئی از این خانواده هستم و هیچوقت خودم را جدا از گروه نمی‌دانم.

وی كه از اعضای اتاق فكر انتخاب مهمانان «ماه عسل» نیز هست، درباره نحوه انتخاب مهمان‌ها می‌گوید: تا چند روز قبل از شروع برنامه، حدود 300 مهمان به ما معرفی شد اما استخوان‌بندی امسال برنامه به این شكل بود كه سوژه‌ها طوری انتخاب شوند كه هر كدام یك داستانی داشته باشند و برشی از زندگی‌شان جدا از شخصیت اجتماعی‌شان برای مخاطب جذاب باشد.

پیوندی ادامه می‌دهد: ما درباره مهمان‌هایی كه به ما معرفی شده بودند، تحقیق كردیم و افرادی را كه بخش‌هایی از زندگی‌شان جذاب بود و قابلیت داستان شدن داشت را انتخاب كردیم، این اتفاق از ماه‌ها قبل پیش‌بینی شده است.

وی خاطرنشان می‌كند: ما درباره اینكه قرار است چه اتفاقی در برنامه‌مان بیفتد به مهمان‌ها توضیحی نمی‌دهیم؛ البته با پخش برنامه مهمان‌هایی كه از روز سوم به بعد به برنامه می‌آیند، طبیعتا فضای كار ما را دیده‌اند و با آن آشنا می‌شوند.

پیوندی اظهار می‌كند: امسال اساس كار ما به این شكل بود كه مهمان‌هایمان دو نوع باشند؛ نه اینكه نگاه سیاه و سفید داشته باشیم، ولی سعی كردیم از دو زاویه به آنها بپردازیم.

تدوینگر: هماهنگی مهمان‌ها استرس‌زا است

حامد میر فتاحی ـ تدوینگر «ماه عسل» ـ نیز درباره فشار آنتن به خبرنگار ایسنا می‌گوید: از آنجا كه مهمان‌های ما روتین هستند، یعنی از جنس مردم هستند و هنرمند نیستند نمی‌توانیم برنامه‌ریزی دقیق داشته باشیم؛ هماهنگی مهمان‌ها استرس‌زا است.

وی ضمن بیان اینكه با «ماه عسل» و «جذر و مد» همكاری داشته است، در پاسخ به پرسش خبرنگار ایسنا مبنی بر اینكه كدام مهمان برنامه بیشتر از بقیه او را تحت تاثیر قرار داده است، عنوان می‌كند: یك بار در برنامه «ماه محبوب» كه یكی از مهمان‌ها حذف شد، احسان علیخانی از من خواست كه از بین مستندهایی كه برایمان فرستاده بودند یكی را به عنوان مهمان انتخاب كنم. من نیز بعد از بررسی مستندها، مستندی را كه درباره حمید مهرزاد (شش ماه به كما رفته و برگشته بود) انتخاب كردم چون بسیار مرا تحت تاثیر قرار داده بود؛ اتفاقا بهترین برنامه آن سال هم شد.

میرفتاحی همچنین خاطرنشان كرد: برنامه را از ته دل دوست دارم و افتخار می‌كنم كه در گروه فعالیت می‌كنم.

تصویربردار: تنها تفاوت «ماه عسل» معنوی بودن آن است

یكی از تصویربرداران «ماه عسل»، مرتضی كوشایی تنها تفاوت «ماه عسل» با سایر برنامه‌های تلویزیون را معنوی و عاطفی بودن آن می‌داند و بیان می‌كند: «ماه عسل» ویژگی‌های خاص خودش را دارد و نمی‌توانیم بگوییم كه با سایر برنامه‌های استودیویی تفاوت دارد. فقط از نظر بار معنوی و تحت تاثیر صحبت‌های مهمان‌ها قرار گرفتن ممكن است فضای استودیو حال و هوای خاصی پیدا كند.

وی درباره‌ی فشار آنتن و سختی‌های كار نیز توضیح می‌دهد: برنامه‌ی زنده حساسیت‌های خاص خودش را دارد؛ خوشبختانه امسال همه‌ی كارها از قبل تعیین شده بود و از روز اول بدون هیچ مشكلی روی آنتن رفتیم؛ با توجه به این كه همه عوامل مشخص شده‌اند استرس زیاد كاری نداریم.

كوشایی همچنین اظهار می‌كند: من همیشه افراد بااراده و آنهایی را كه می‌توانند در برابر مشكلات مقاومت كنند، دوست دارم و طبیعتا افراد زیادی بودند كه در این سال‌ها به برنامه «ماه عسل» آمدند و من تحت تاثیرشان قرار گرفتم؛ به ویژه بیمارانی كه با بیماری‌های سختشان مبازه كردند.

مدیر تولید: دو ـ سه دقیقه پایانی برنامه را دوست دارم

مدیر تولید و طراح نور برنامه «ماه عسل» درباره‌ی همكاری با این گروه سازنده می‌گوید: از اسفند 89 كار را شروع كردیم؛ برخلاف سال‌های گذشته كه تا لحظه آخر گروه مشخص نمی‌شد، تیم تولید تقریبا مشخص شده بود.

مسعود رجبیان می‌افزاید: اكنون هم كه روزپخش هستیم، نسبت به سال‌های قبل راحت‌تر هستیم و مشكل چندانی نداشتیم.

وی نیز ضمن بیان اینكه سومین سال است در كنار گروه «ماه عسل» قرار دارد، اظهار می‌كند: من دو ـ سه دقیقه‌ی پایانی برنامه را كه به قول معروف یخ مهمان باز شده و می‌خواهد دعا كند و حرف پایانی را بزند، دوست دارم.

صدابرداران «ماه عسل» مهمان‌های برنامه را خاص می‌دانند

اكرم شهابی یكی از صدابرداران «ماه عسل» خاطرنشان می‌كند: از سال‌های قبلٍ «ماه عسل» خاطرات خوبی داریم و همین باعث شد كه امسال هم این كار را قبول كنیم؛ هنوز هم كه تیتراژ برنامه دو سال قبل را می‌شنوم به آن زمان می‌روم.

وی همچنین از احساس خود نسبت به مهمان‌های برنامه می‌گوید: از آنجا كه لحظات، لحظات افطار است و داستان زندگی بعضی از افراد آدم را تحت تاثیر قرار می‌دهد، باعث می‌شود كه احساسات خودمان را بیشتر نشان دهیم.

حمیدرضا كویز، دیگر صدابردار «ماه عسل» نیز بیان می‌كند: به دلیل اینكه مهمان‌های برنامه خاص هستند، آدم را به حال و هوای دیگری می‌برند؛ از آنجا هم كه برنامه خاص است و مخاطب زیادی دارد، شاید آن دقتی را كه در كار بر سر این برنامه دارم، در برنامه‌های دیگر نداشته باشم.

شهابی نیز تاكید می‌كند: به دلیل تعاملی كه بین همه‌ی گروه وجود دارد، احساس استرس كمتری داریم.

 ایسنا