تبیان، دستیار زندگی

26 مرداد ماه، سالروز صدور پیام تبریك ولی‌امر مسلمین به دبیركل حزب‌الله لبنان به‌مناسبت پیروزی در جنگ 33 روزه در برابر اسرائیل است. از این رو قصد داریم از امروز در ویژه‌نامه‌ای با نام «نصرُ مِن‌الله»، به بررسی این نبرد و آثار آن بپردازیم.
در اولین مطلب از این پرونده، اهمیت نتیجه‌ی این جنگ در تحولات خاورمیانه و وجوه مختلف مقاومت حزب‌الله لبنان در مواجهه‌ی با ارتش اسرائیل و آثار و پیامدهای آن را در گفت‌وگویی تفصیلی و اختصاصی با سردار سرلشگر بسیجی، دكتر فیروزآبادی رئیس ستاد كل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران به بحث و بررسی گذاشتیم:

ایستادگی حزب‌الله در برابر تهاجم گسترده‌ی رژیم صهیونیستی به لبنان را به لحاظ ماهیت و روش چگونه تحلیل می‌كنید؟
با این‌كه جنگ با زندگی بشر از ابتدا عجین بوده، ولی چون نگاه‌هایی مختلف و با ویژگی‌ها و مبانی خاصی به این پدیده وجود دارد، -هم در تعریف و هم در نوع رفتار جنگی، هم در اداره‌ی جنگ و هم در باور برای كسب پیروزی- لذا نمونه‌های متفاوت و غیر همسانی در ذهن طرف‌های درگیر جنگ نقش می‌بندد. اگر جنگ برای منافع بیشتر و سلطه‌گری و اشغال سرزمین یا برای براندازی و ساقط كردن حكومت‌ها و نظام‌ها شكل گرفته باشد، بسیاری از مرزهای اخلاقی و عرفی و انسانی را به‌راحتی مخدوش می‌كنند و هیچ عامل بین‌المللی توان جلوگیری از فجایع و جنایات ضد بشری آن را نخواهد داشت.

اگر جنگیدن برای احقاق یك حق یا دفاع از آن باشد یا اگر برای دفع تجاوز صورت پذیرد، نقش عنصر انسانی و اراده و باور نیروی انسانی برای تحقق پیروزی، آن‌چنان غرورآفرین خواهد شد كه هیچ عنصر دیگری جایگزین آن نخواهد بود. همین روحیه و شور انسانی پایه‌ای است برای استفاده‌ی بهینه و حداكثری از ابزارهای جنگی و تجهیزات رزمی. در چنین شرایطی چه‌بسا یك رزمنده‌ی بااراده و مصمم با وجود فقدان ابزارهای پیشرفته و با محدودیت‌های ابزاری، اجتماعی، سیاسی و مادی، امكان كسب پیروزی در مقابل كسانی را بیابد كه از هر لحاظ در شرایط مادی برتری قرار دارند.

آن‌چه در جنگ ناهم‌تراز سال 2006 یا همان جنگ 33 روزه‌ی حزب‌الله به نمایش درآمد، سرآغاز نسل جدیدی از جنگ‌ها بود كه به جنگ‌های مدرن نیز معروف است. این جنگ تمام مؤلفه‌ها، متغیرها و شاخص‌های دوگانه در نگاه به جنگ را به تصویر كشید، به طوری كه با جنگ پُرشدت و بی‌رحمانه‌ی صهیونیست‌ها كه هیچ‌ ترحمی به كودكان و زنان و پیران و حتی مراكز سازمان ملل یا مناطق مسكونی و غیر نظامی ندارند، سنخیتی نداشت.

رژیم صهیونیستی كه تا سال 2006 میلادی خود را موجودی جدابافته و بی‌نیاز تعریف می‌كرد، حالا دیگر به‌شدت نیازمند حمایت و چتر امنیتی-نظامی قدرت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی است.

دیدگاه جناب‌عالی در مورد طراحی ورود آمریكا و رژیم صهیونیستی به جنگ علیه حزب‌الله چیست؟
ارتش صهیونیستی كه در سال 2000 میلادی مجبور به فرار از جنوب لبنان شد، از مدت‌ها قبل به دنبال جبران این شكست بود. همچنین در این تصور بود كه در برابر توانایی‌های حزب‌الله متوقف نشود. جرج بوش پیش از جنگ 33 روزه گفته بود كه اسرائیل موشك‌های حزب‌الله را به چوب تبدیل می‌كند. این در حالی بود كه رژیم صهیونیستی همواره در همان شرایط دهه‌ی 90 میلادی به سر می‌بُرد و توانایی‌های خود را به لحاظ روش‌های جنگی و تجهیز زمین برای مقابله با حزب‌الله گسترش نداده بود.

رژیم صهیونیستی از گذشته شبكه‌ای گسترده از مزدوران و جاسوسان را در سراسر لبنان سازماندهی كرده بود و به جمع‌آوری اطلاعات در مورد رهبران، اماكن، مقرها، عناصر و انبار مهمات و جنگ‌افزارهای حزب‌الله اقدام می‌كرد. لذا با این گمان كه اطلاعاتی كافی از حزب‌الله در سراسر لبنان دارد، دست به اقدام نظامی علیه حزب‌الله زد تا مثلاً ضربه‌ی مهم و محكمی را به حزب‌الله وارد كند. غافل از آن‌كه این اطلاعات نه‌تنها فقط بخش محدودی از اطلاعات جریان بزرگ حزب‌الله بود، بلكه بسیاری از اطلاعات نیز قدیمی یا نادرست بودند. به همین دلیل بانك اطلاعاتی رژیم صهیونیستی از حزب‌الله لبنان طی روزهای اولیه‌ی جنگ خنثی و بی‌اثر شد و عدم صحت بسیاری از اطلاعات به اثبات رسید.

اگرچه حزب‌الله و سید حسن نصرالله از قبل درباره‌ی آزادی زندانیان خود هشدار داده و تأكید كرده بودند كه از سربازان رژیم صهیونیستی كه به اسارت خواهند گرفت، برای تبادل زندانیان استفاده خواهند كرد، ولی برخی این موضع حزب‌الله را صرفاً یك پیش‌دستی عملیاتی به منطور تغییر در محاسبات و برنامه‌ریزی رژیم صهیونیستی تلقی كردند.

درس‌های مقاومت و دفاع حزب‌الله برابر رژیم صهیونیستی چه بود؟
- فرماندهی و مدیریت هوشمند و دقیق و كارآمد
- به كارگیری هدفمند ابزار و جنگ‌افزار با مقدمات و رزمایش‌های قبلی
- سیستم اطلاعاتی كارآمد در جنگ و حفاظت و امنیت كارآمد
- به كارگیری جنگ روانی موفق در مقابل رژیم صهیونیستی
- توجه و تكیه بر مردم كشور خود و افكار عمومی (واقعیات منطقه‌ای، قومی، مذهبی، رقابت‌ها و بیش از همه تكیه بر نصرت الهی)
- توجه به ابتكار عمل‌ها و اجرای آن‌ها
- تطبیق و هماهنگ‌سازی جنگ‌افزارها، جغرافیا و تاكتیك‌های رزمی
- ارزیابی عملكرد ابزارهای قبلی و توجه به تكمیل آن‌ها در پروژه‌های بعدی
- رعایت آستانه‌ی تحمل خودی و دشمن و بهره بردن از آن
- عدم تمركز سازمان دفاعی و اجرای مقاومت منطقه‌ای خودكفا
- شناخت نقاط ضعف و كشاندن دشمن به آن عرصه‌ها
- ارتباطات و سیستم ارتباطی فعال و امن و دور از دسترس ابزارهای مدرن دشمنان
- بهره‌گیری از سیستم‌های رسانه‌ای و افكار عمومی و دیگر موارد
- وحدت ملت مظلوم و رنج‌دیده‌ی لبنان در حمایت از مقاومت اسلامی

محوری بودن نقش آمریكا یا آمریكایی بودن این جنگ نابرابر از نحوه‌ی رفتار و مدیریت آن‌ها در طی جنگ قابل مشاهده و درك است. مواضع آشكار مقامات آمریكایی و فشار برای طولانی‌تر شدن این جنگ كه از مرز تحمل و برنامه‌ی صهیونیست‌ها عبور كرد، از نشانه‌های نیابتی بودن این جنگ است.

قدرت فرماندهی و برنامه‌ریزی جنگی كه از قبل با ایجاد آمادگی كامل و طرح‌های جنگی در حزب‌الله تدارك دیده شده بود و در جنگ 33 روزه نمادهای مكرر و روشنی از این جنبه را به نمایش گذاشت، نقطه‌ی مقابل آشفتگی در جبهه‌ی دشمن بود. حفظ ابتكار عمل جنگی برای گسترش دامنه و شعاع پرتاب‌های موشكی، اعلام غافلگیركننده‌ی زدن ناو جنگی رژیم صهیونیستی در ساحل بیروت و صور، به پرواز درآوردن هواپیماهای بدون سرنشین حزب‌الله و مقاومت در نوار شمالی سرزمین‌های اشغالی كه البته سالم به مراكز هدایت بازگشتند، از جمله نمادهای فرماندهی موفق و مقتدرانه‌ی سید حسن نصرالله بود.

تصویر كامل جنگ 33 روزه نمادی از هوشمندی در فرماندهی و بدنه‌ی مقاومت، ضربات یكنواخت و مستمر مقاومت به دشمن، خالی كردن دست دشمن از تدبیر و اقدام به تهی كردن اطلاعاتی آن‌ها و پایداری غیر قابل توصیف مقاومت، انضباط و ایثار نیروهای مقاومت و مردم و مسئولان حزب‌الله بود. در حالی كه در رژیم صهونیستی تصویرهای واژگون و مختلفی وجود داشت. رژیم صهیونیستی كه در جنگ خود اصول جنگ سریع و برق‌آسا و كوتاه را طراحی و پیش‌بینی كرده بود، با طولانی شدن جنگ و دست نیافتن به اهداف از هفته‌ی دوم جنگ دچار انفعال شد. این آشفتگی تا پایان جنگ نمایان بود.

جمع‌آوری و كسب اطلاعات از دشمن در مرز و عمق سرزمین‌های اشغالی و گسترش جنگ در شهرها و روستاهای صهونیستی و بهره‌گیری دقیق و معجزه‌آسا از سیستم ارتباطی، یكی دیگر از توانمندی‌ها و ابعاد آمادگی حزب‌الله در جنگ 33 روزه بود كه به‌خوبی اجرا شد.

شرایط پس از جنگ 33 روزه چگونه بود؟
مرثیه‌هایی كه مقامات صهیونیستی پس از جنگ و در مورد شكست نظامی سرودند، قابل تأمل است. یك نمونه‌ی شنیدنی از این واكنش‌ها این بود كه:
شیمون پرز، رئیس رژیم صهونیستی اعلام كرد چماق اسرائیلی شكسته و دیگر قادر نیست كسی را بترساند. یعنی اقتدار و هیبت ارتش آنان از دست رفته و دیگر موجب غافل‌گیری كسی نمی‌شود. این یعنی رژیم صهیونیستی قدرت ابتكار عمل و بازدارندگی خود را از كف داده و دیگر فاقد یك هدف روشن و ثابت و امكان‌پذیر است. لذا پرز گفت: اگر الان دنیا در كنار ما قرار دارد، نه به دلیل حقانیت، بلكه به علت ضعف ما است.

رژیم صهونیستی در ابعاد حكومتی و جمعیتی پس از مواجهه با اولین شكست خود به‌شدت مأیوس و ناامید شد. ارتش و نیروهای امنیتی آنان دیگر نمی‌توانند خود را شكست‌ناپذیر معرفی كنند و برای مردمشان اطمینان‌بخش باشند. مردم از این‌كه افراد نالایقی بر آن‌ها حكومت می‌كنند كه ناتوان از تحقق جامعه‌ای ایمن و مرفه هستند، سرخورده بودند. با این‌كه در طی یك ماه جنگ، آمار فرار مردم از رژیم صهیونیستی بین 500 هزار تا یك میلیون نفر اعلام شد، ولی آثار روانی جنگ و شرایط بعدی رژیم صهیونیستی موجب شد تا به نوشته‌ی مجله‌ی فارن‌پالیسی: یك میلیون نفر دیگر از جمعیت این رژیم نیز ناپدید شوند كه كنایه از خروج بی‌سروصدای آنها است.

تحقیقات برای كشف دلایل شكست رژیم صهیونیستی را كمیته‌ی معروف «ونیوگراد» بر عهده گرفت و كارهایی را در همین زمینه صورت داد. ناكارآمدی مسئولین حكومتی و فقدان هماهنگی اركان حكومت، فقدان طرح‌های نظامی مفید، فقدان برنامه‌ریزی دقیق نظامی كه متكی به اطلاعات كافی باشد، عدم آمادگی‌های رزمی در بدنه و بعضی رده‌های فرماندهی نظامی و ... برخی از دلایل شكست این رژیم در جنگ 33 روزه بود كه گزارش ونیوگراد به آنها اشاره كرده بود. این گزارش موجب تغییراتی در سطوح نظامی، اطلاعاتی و سپس در حكومت شد ولذا اولمرت نیز از قدرت كنار رفت.

در حالی كه رژیم صهیونیستی با معضل ساماندهی روحی-روانی و با مشكلات ناشی از شكست در جنگ و كشمكش‌های سیاسی درگیر بود، حزب‌الله با مدیریتی چشم‌گیر وارد مرحله‌ی سازندگی مناطق جنگ‌زده‌ی لبنان شد و به‌سرعت به ساماندهی مناطق تخریب شده و اسكان مردم مهاجر این مناطق پرداخت.

رژیم صهیونیستی كه تا سال 2006 میلادی خود را موجودی جدابافته و بی‌نیاز تعریف می‌كرد، حالا دیگر به‌شدت نیازمند حمایت و چتر امنیتی-نظامی قدرت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی است. رزمایش‌های بی‌شمار سالانه و ماهانه در موضوعات مختلف نه‌تنها روح اعتماد و خودباوری را به این رژیم بازنگرداند، كه ضعف‌های غیر قابل حل و مشكلات عدیده‌ی جدیدی را نیز پیشِ روی این رژیم قرار داد. بر این اساس می‌توان مدعی شد كه جنگ 33 روزه از طرف آمریكا و صهیونیست‌ها برای تحقق خاورمیانه‌ی بزرگ آمریكایی تدارك شده بود. لیكن به حكم قرآن مجید كه می‌فرماید: «و مَكَروا و مَكَرَ اللهُ و اللهُ خَیرُ الماكِرینَ» پیروزی حزب‌الله و نورانیت مقاومت فضای جدیدی را در بیداری اسلامی سراسر منطقه پدید آورد و خود كانون حركتی نوین در تحركات ضد استكباری شد.

http://farsi.khamenei.ir/others-dialog?id=16981

با نام خداو سلام
مطلب جامع و کاملی بود ممنون

سلام.
برنامه ی راز هم به این مسئله پرداخته بود ... صحبتهای جالبی راجع به این 33 روز مقاومت شد، من همه جا رو گشتم فایل دانلود اون برنامه رو نیافتم، خودمم نتونستم ضبطش کنم.
از مطلب شما هم ممنون.