شبكه
سه سیما هفت سال است كه برنامه‌ای گفت‌وگو محور را افطارها به روی آنتن
می‌برد و در تمام این سال‌ها به جز یك سال، اجرای برنامه‌ها را احسان
علیخانی برعهده داشته است. علیخانی سه سال است كه با یك گروه ثابت «ماه
عسل» را تولید می‌كند؛ البته همكاری با برخی از این عوامل به سال‌ها قبل
برمی‌گردد، زمانی كه «جزر و مد» و «ماه محبوب» پخش می‌شد.
علیخانی
ماه رمضان امسال تهیه‌كنندگی و اجرای «ماه عسل» را همزمان عهده‌دار است؛
او سال 88 هم تهیه‌كننده این برنامه بود. علیخانی در سال 86 هم علاوه بر
اجرا به همراه علی زاهدی‌تاش تهیه‌كننده‌ی «ماه عسل» شناخته می‌شد.
خبرنگار سرویس تلویزیون
خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در هفتمین سال پخش «ماه عسل» با حضور در
پشت صحنه‌ی این برنامه به تشریح یك روز از روند تولید و پخش این برنامه
پرداخته است:
ساختمان تولید جام جم بنایی 11
طبقه است كه همان طور كه از نامش پیداست بیشترین ارتباط را با تلویزیون
دارد. در طبقه همكف این ساختمان استودیویی به نام «استودیو 11» واقع است كه
در این سال‌ها تولید برنامه‌های تلویزیونی بسیاری را به خود دیده؛ «نود»
یكی از این برنامه‌هاست كه هر هفته در همین استودیو تولید و پخش می‌شود.
و حالا «ماه عسل»؛ برنامه‌ای كه
چند سالی است ماه رمضان‌ها به روی آنتن شبكه سه سیما می‌رود و اتفاقا به
واسطه موضوعاتی كه با حضور مهمانانش به آن‌ها می‌پردازد، مخاطب كمی هم
ندارد.
استودیو 11 در انتهای
راهروی ساختمان تولید واقع شده، جایی كه محل ضبط «ماه عسل» است. این
استودیو الان به سه بخش تقسیم شده؛ دكور «نود»، «ماه عسل» و برنامه قرآنی «
1445».
دكور «نود» درست پشت دكور
«ماه عسل» قرار گرفته است و در بدو ورود به استودیو 11 دیده نمی‌شود. «ماه
عسل» دو سال است كه این جا اجرا می‌شود، یك چهارم فضای سالن را اشغال كرده
و از بخش‌های متحرك دكور «1445» كه بیشترین فضای استودیو 11 را به خود
اختصاص داده، استفاده كرده است.
***
در فاصله‌ی یك ساعت مانده به شروع
پخش «ماه عسل» به استودیو 11 می‌رسیم. چراغ‌های سالن خاموش است و فقط دكور
«ماه عسل» با افكت‌های نور روشن می‌شود؛ دكور «ماه عسل» برخلاف آن چه در
تلویزیون به نظر می‌رسد، ساده و كوچك است.
احسان علیخانی هم این مساله را
تایید می‌كند و به ایسنا می‌گوید: وقتی مهمان‌ها به برنامه می‌آیند، فكر
می‌كنند كه قرار است در یك فضای بزرگ با ما روبه‌رو شوند، اما وقتی این
دكور كوچك را می‌بینند تعجب می‌كنند.
***
در روبه‌روی دكور قرمز
رنگ «ماه عسل» كه شبیه صحنه‌ی تئاتر است، همان صندلی لهستانی كه در آغاز
برنامه می‌بینیم، در حصاری از نرده‌های سفید دیده می‌شود.
طراح صحنه و دكور «ماه
عسل» این صندلی را كه روی سكویی بلندی واقع شده، نمادی از یك ایرانی از
میان هفتاد میلیون نفر جمعیت كشور می‌داند.
فضای پشت صحنه استودیو ـ اتاق
فرمان ـ كوچك است و دو اتاق بیشتر ندارد اما همانند برخورد عوامل گرم و
صمیمی است. چندین تلویزیون كوچك در این دو اتاق قرار دارد؛ قبل از شروع
برنامه همه با جدیت مشغول آماده كردن صحنه، صدا، تصویر و... هستند؛ از طراح
صحنه و مدیر تولید گرفته تا تصویربردار و صدابردار.
نیم ساعت مانده به شروع برنامه
مهمان‌ها وارد استودیو می‌شوند؛ یكی ازصدابرداران برنامه هم تنظیم میكروفون
و صدا را به دست می‌گیرد و مهمان‌ها را برای رفتن به جلوی دوربین آماده
می‌كند.
***
فقط سه دقیقه به شروع برنامه
مانده اما هنوز احسان علیخانی نیامده است؛ تیتراژ برنامه با صدای مهدی
یغمایی آغاز می‌شود كه علیخانی هم از را می‌رسد. به سرعت وارد صحنه می‌شود و
بعد از پوشیدن همان كت شیری رنگش وارد دكور می‌شود و منتظر می‌ماند تا
تیتراژ تمام شود.
یك، دو، سه ...
با فرمان «شروع» علیخانی اجرای زنده‌اش را شروع می‌كند.
مهمان‌ها با احسان علیخانی به
گفت‌وگو می‌نشینند و به قول مجری و تهیه‌كننده «ماه عسل» برشی از زندگی‌شان
را برای مخاطبان تعریف می‌كنند.
در تمام مدتی كه برنامه روی آنتن است، علیخانی یك لحظه دكور را ترك نمی‌كند.
او از آنچه در تلویزیون می‌بینیم
جدی‌تر است و گفت‌وگوهایش با مهمانان به هر آنچه كه از تلویزیون پخش
می‌شود، محدود است. در مدتی كه پخش زنده قطع است و آیتم‌های تولیدی پخش
می‌شود، احسان علیخانی صحبتی با مهمانان نمی‌كند. او فقط به نقطه‌ای خیره
است و تمركز می‌كند.
***
«ماهتون عسل»
این جمله را احسان علیخانی به بینندگانش می‌گوید و تیتراژ پایانی پخش می‌شود.
ـ كات ...
برنامه تمام می‌شود. لوح‌ها را به مهمانان می‌دهند. آخرین فردی كه دكور «ماه عسل» را ترك می‌كند، احسان علیخانی است.
در پشت صحنه برنامه «ماه عسل» همه با هم افطار می‌كنند.
ایسنا
