تبیان، دستیار زندگی

تهران امروز نوشت:

یکی از راه‌های معمول و متداول نیز برای نجات از این معضل اجتماعی بخصوص در شهر تهران همیشه مسافرکشی بوده است.

مسافر کشی با مفهوم جابه‌جا کردن مسافر به صورت گردشی، کار در آژانس و… که به نظر می‌رسد دم‌دست‌ترین راه اشتغال به کار برای هر قشری از جامعه اعم از پیر و جوان شده و معضلات ساماندهی آن همیشه بر سر زبان مسئولان است و جالب آنکه این مسئولان در اغلب طرح‌های ساماندهی مسافربر‌های شخصی به موضوع بیکاری و ریشه اصلی شکل گیری این مسافربرها توجهی نمی‌کنند و شاید همین امر نیز یکی از دلایل عمده شکست پی در پی طرح‌های ساماندهی است.

مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران در نشستی که چندی پیش برگزار کرد به بررسی معضلات مربوط به تاکسی و تاکسیرانی پرداخت. یکی از موضوعات مورد توجه در این نشست مسئله بیکاری و نقش آن در حمل‌ونقل شهری به ویژه تاکسی‌ها بود.

تیموری، مشاور عالی معاونت حمل ونقل و ترافیک شهرداری تهران و مدیرعامل سابق تاکسیرانی تهران در این نشست به ارائه تاریخچه‌ای از پیدایش تاکسیرانی در ایران پرداخت و به گسترش ناوگان تاکسیرانی در دوره‌های مختلف با دیدگاه تامین اشتغال و نه نیاز حمل‌ونقل شهری اشاره کرد.

تیموری در این باره گفت: «در سال ۱۳۲۴ خانم فخرالدوله برای مبارزه با بیکاری جوانان تازه ازدواج کرده که عمدتا از فامیل ایشان بوده‌اند تعداد زیادی تاکسی وارد این ناوگان می‌کند، دولت کودتا برای قدردانی از عوامل کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به آنها تاکسی می‌دهد.»

او ادامه داد: «پس از اصلاحات ارضی، دولت برای جلوگیری از تنش‌های شهری ناشی از مهاجرت بی‌رویه روستاییان به ویژه تهران تعداد بسیاری تاکسی وارد این ناوگان می‌کند. در سال ۱۳۷۱نیز برای جلوگیری از بیکاری کارگران بیکار شده به آنها تاکسی می‌دهند، در سال ۱۳۸۶ نیز با طرح موسوم به ساماندهی مسافربرهای شخصی به‌شدت تعداد این ناوگان را افزایش می‌دهند.»

به گزارش تهران‌امروز در حال حاضر۱۱۰ هزار نفر به امر تاکسیرانی در تهران، بدون در نظر گرفتن حجم بالای مسافربرهای شخصی که به طور دائم یا موقت در راستای حل مشکل بیکاری به این شغل روی آورده‌اند، پرداختن به موضوع تاکسی را بیشتر به یک چالش اجتماعی و اقتصادی و نه صرفا حمل‌ونقلی تبدیل می‌کند.

شهیدی مشاور عالی معاونت حمل‌ونقل و ترافیک نیز در این باره بیان کرد: «نباید از خاطر دور داشت که پرداختن به شغل مسافرکشی آخرین راه قبل از افتادن به جرگه بزهکاری برای عده بسیاری است. پیدایش و افزایش تعداد مسافربرهای شخصی خود معلول مشکل بیکاری است.»

بر اساس تحقیق میدانی از میان ده‌ها فارغ التحصیل دانشگاه در تهران، مسافر کشی و کار در آژانس نخستین مقصد شغلی فارغ‌التحصیلان بیکار محسوب می‌شود و این تازه بهترین بخش است، مهاجران، بازنشستگان، از کار افتاده‌ها و حتی معتادان و بزهکاران شغل مسافرکشی را به آسانی به دست می‌آورند و همانطور که کارشناسان نیز اذعان دارند جابه‌جایی مسافر به سطح شهر آخرین راه قبل از افتادن به جرگه بزهکاری برای عده بسیاری است.

قابل لمس‌ترین نتیجه این اتفاق بی‌اعتمادی به راننده تاکسی از سوی مسافران و ایجاد عواقبی کاملا مشهود است.

البته نابسامانی حمل‌ونقل عمومی شهری و معضلات دیگر نیز که جایگاه دیگری دارد و سوال مطرح اینکه با وجود چنین شرایطی طرح‌های ساماندهی مسافربرهای شخصی باید به کدام سو سوق پیدا کند و آیا مسئولان نباید در ابتدا به‌دنبال ساماندهی بخش دیگری از جامعه باشند تا حجم عظیمی از معضلات تاکسیرانی شخصی نیز به‌تبع آن رفع و رجوع شود.