براى ما محسوس و ملموس
است كه علت فشار، اسلام است. مسلمانهاى عالم این نكته را مى‌فهمند و احساس مى‌كنند
كه اینجا ام‌القراى اسلام و وطن اصلى و مركز حقیقى اسلام است. لذاست كه دلهاشان براى
ایران و نظام جمهورى اسلامى مى‌تپد و به این عامل وحدت شوق پیدا مى‌كنند. امروز، استعمار
با توجه به وجود عامل وحدت، سعى مى‌كند شكافها و اختلافها را از طرق مختلف قومى و مذهبى،
میان شیعه و سنى به‌وجود آورد. در بین اهل تسنن، به نام مكتب فلان مدرسه، اهل حدیث
و...؛ و در بین شیعه، به نامهاى دیگر.
امروز اختلاف بین شیعه
و سنّى، هدف امریكاست؛ هدف سلطه هاى جهانى است و هدف حكومتهاى دست نشانده آنهاست.
ما با این مخالفیم و این موضوع در همه مراحل باید مورد توجّه باشد.
ایجاد دشمنى بین فِرَق
اسلامى و عنوان كردن مسأله شیعه و سنّى ... یكى دیگر از مستمسكهاى دشمن است كه
باید به آن توجّه داشت. دشمن از این فرصتها غفلت نمىكند و هركارى كه از دستش
برآید، علیه ما انجام مىدهد.
امروز در دنیا بسیار
تلاش مى‌شود كه بین شیعه و سنّى اختلاف بیفتد. هركس - چه در محیط سنّى و چه در
محیط شیعه - به همدلى و ارتباطات حسنه و دوستانه بین شیعه و سنّى كمك كند، او به
نفع انقلاب و اسلام و هدفهاى امت اسلامى كار كرده است.جنگ شیعه و سنّى براى
دشمنان اسلام خیلى قیمت دارد جنگ شیعه و سنى براى دشمنان اسلام خیلى قیمت دارد. اختلاف
و تفرقه میان امت اسلامى موجب مى‌شود كه معنویت، طراوت، قدرت، شكوه و عظمت ائتلاف ملى
شما را در هم بشكند و همان‌طور كه قرآن فرموده است «و تذهب ریحكم.
امیرالمؤمنین را مایه‌ى اختلاف بین شیعه و سنى و
فرقه‌هاى اسلامى قرار ندهید. امیرالمؤمنین نقطه‌ى وحدت است، نه نقطه‌ى افتراق. برادران
و خواهران ما در سرتاسر كشور به این حرف اطمینان كنند. اطلاعات ماها از حوادث خیلى
زیاد است. من بعیان مى‌بینم دستهاى بسیار فعالى دركارند براى ایجاد اختلافات مذهبى؛
جنگ شیعه و سنى؛ نفرت مذاهب اسلامى از یكدیگر. كتاب نوشته مى‌شود علیه شیعه، كتاب نوشته
مى‌شود علیه سنى. وقتى دنبال مى‌كنیم، مى‌بینیم پول هر دوى این كتابها از آن طرف مرزها
و از یك‌جا آمده است. هر مذهبى عقاید و استدلال خود را دارد. در پشت میز استدلال و
مباحثه، هركس توانست غالب بشود، غالب بشود؛ اما فضاى جامعه را نباید فضاى جنگ و دعوا
و منافرت قرار داد.
امیرالمؤمنین محور وحدت است. همه‌ى دنیاى اسلام در مقابل امیرالمؤمنین
خاضع‌اند؛ شیعه و سنى ندارد. یك گروه كوچك به نام نواصب، دشمنان امیرالمؤمنین بودند.
در طول تاریخ اسلام، هم در دوران اموى و هم دوران عباسى گروههایى دشمن امیرالمؤمنین
بودند؛ اما عامه‌ى دنیاى اسلام - چه سنى مذهب، چه شیعه مذهب - امیرالمؤمنین را تجلیل
مى‌كنند. شما ببینید ائمه‌ى فقهى اهل سنت درباره‌ى امیرالمؤمنین شعر مدح دارند. اشعار
معروفى كه گفته مى‌شود، مال شافعى است. امام شافعى درباره‌ى امیرالمؤمنین اشعار مدح‌آمیز
دارد. نه فقط درباره‌ى امیرالمؤمنین، بلكه درباره‌ى همه یا اغلب ائمه اینها خاضع‌اند.
براى ما شیعیان، مقام و موقعیت این بزرگوارها شفاف و روشن و واضح است؛ اما نتوانستند
براى خودشان این مسائل را روشن كنند. در مقام بحث و مجادله‌ى علمى و بحث علمى این چیزها
قابل روشن شدن است. منطق ما خیلى قوى است؛ اما عده‌یى امروز در عراق، در نقاط مختلف
دنیاى اسلام و بخصوص در ایران سعى‌شان این است كه دعوا بیندازند. ما مى‌بینیم كه قضیه
از كجاها دارد آب مى‌خورد
در دنیاى اسلام كسانى
هستند كه براى تقرّب به امریكا و مراكز قدرتهاى استكبارى حاضرند تن به هر عمل
خلافى بدهند و بین شیعه و سنّى اختلاف بیندازند.در نقاط مختلف دنیا
دشمنان مسأله جنگ طایفه اى و عقیدتى را بین مسلمانان به جد تعقیب مى‌كنند.
