تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا

سلام 

سال نو بر همگی مبارك باشد. 

دوستان بیاییم در اولین جمعه از سال جدید

 فرازی از دعای نورانی ندبه را كه بردلمان نشسته

به همدیگر عیدی بدهیم. 

التماس دعای فرج

به نام خدا

سلام 

اَللّهُمَّ أَنْتَ كَشّافُ الْكُرَبِ وَالْبَلْوى، وَ إِلَیْكَ أَسْتَعْدى فَعِنْدَكَ الْعَدْوى، وَ أَنْتَ رَبُّ الْآخِرَةِ وَالدُّنْیا، فَأَغِثْ یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثینَ. عُبَیْدَكَ الْمُبْتَلى، وَ أَرِهِ سَیِّدَهُ یا شَدیدَ الْقُوى، وَ أَزِلْ عَنْهُ بِهِ الْأَسى وَالْجَوى، وَ بَرِّدْ غَلیلَهُ یا مَنْ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى، وَ مَنْ إِلَیْهِ الرُّجْعى وَالْمُنْتَهى، اَللّهُمَّ وَ نَحْنُ عَبیدُكَ التّائِقُونَ إِلى وَلِیِّكَ، الْمُذَكِّرِ بِكَ وَ بِنَبِیِّكَ، خَلَقْتَهُ لَنا عِصْمَةً وَ مَلاذاً، وَ أَقَمْتَهُ لَنا قِواماً وَ مَعاذاً، وَ جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنینَ مِنّا إِماماً، فَبَلِّغْهُ مِنّا تَحِیَّةً وَ سَلاماً،

اى خدا تو برطرف كننده غم و اندوه دلهایى، من از تو داد دل مى خواهم كه تویى دادخواه و تو خداى دنیا و آخرتى. بارى به داد ما برس اى فریادرس فریاد خواهان. بندة ضعیف بلا و ستم رسیده را دریاب و سیّد او را براى او ظاهر گردان. اى خداى بسیار مقتدر و توانا؛ لطف كن و ما را به ظهورش از غم و اندوه و سوز دل بِرَهان و حرارت قلب ما را فرو نشان. اى خدایى كه بر عرش، استقرار ازلى دارى و رجوع همه عالم به سوى تست و منتهى به حضرت تست. اى خدا ما بندگان حقیرت، مشتاق ظهور ولىّ توییم كه او یاد آور تو و رسول تست. او را براى عصمت و نگهدارى و پناه دین و ایمان ما آفریده­اى و او را برانگیخته­اى تا قوام و حافظ و پناه خلق باشد و او را براى اهل ایمان از ما بندگانت، امام و پیشوا قرار دادى. پس تو از ما به آن حضرت سلام و تحیت برسان .

سال نو مبارك

یه سال دیگه هم گذشت اما تو را ندیدم

سودی نداشت هر چی كه من به سمت تو دویدم

سلام

خانوم شكری عزیز و گرامی و مهربون

بابت زدن تاپیك خیلی ممنون ... الكی نیست كه تو حرم امام رضا (ع) تو ذهنم می یومدید...عیدی شما دعا در جوار بارگاه ملكوتی امام رضا(ع)...امیدوارم خدا قبول كنه.

أَیْنَ ابْنُ النَّبِیِّ الْمُصْطَفَى وَ ابْنُ عَلِیٍّ الْمُرْتَضَى وَ ابْنُ خَدِیجَةَ الْغَرَّاءِ وَ ابْنُ فَاطِمَةَ الْكُبْرَى‏

 كجاست فرزند پیغمبر محمد مصطفى (ص) و فرزند على مرتضى و فرزند خدیجه بلند مقام و فرزند فاطمه زهرا بزرگترین زنان عالم

انتظار
این معز الاولیاء و مذل الاعداء؟؟
کجایی مولای من؟ کجایی آرام قلبم؟
درد فراق را چگونه می توان بازگو کردن؟ جگر سوخته از غم هجران را چگونه می توان التیام بخشیدن؟
تا کی درد هجران را به دل بکشیم؟ تا کی آرزوی دیدارت را در سر بپرورانیم؟
ای خورشید درخشان! ای ماه تابان! تا کی از درد دوریت بگریم؟ تا کی سرگشته و پریشان باشم؟
تا کی از هر کوی و برزن سراغت را بگیریم؟
متی احارفیک یا مولای؟
مولا جان! دیدگانم گریان است و خار فراق چشمانم را می آزارد آیا راهی هست تا دیدارت کنم؟
انتظار روزی را می کشم که بیایی و دوستان و عاشقانت گرداگردت را بگیرند، روزی که با آمدنت دوستان را عزت و
بزرگی می بخشی و در آن روز دشمنانت به خاک ذلت و خواری می افتند.
بیا و ببین که در چه عصری زندگی می کنیم.همه جا از ظلم و بیداد فغان می کند و کسی نیست که دادمان را بگیرد و حقمان
را بستاند.مولا جان! عاشقانت در انتظارند. دیدگانشان اشکبار است. دلهایشان دردناک و جگرهایشان از غم فراق تو سوزان
است،بیا و از سرچشمه های پر آبت سیرابمان کن، بیا و عطش قلبمان را بنشان.
بیا تا دیدگانم روشن و بینا گردد، خود می دانی که در درونم چه می گذرد، خود می دانی که دلم آرام و قرار ندارد،
ناله و زاریم را بشنو و اشکهایم را ببین که به استقبالت می آیند، جسمم را خاک پایت می کنم و با اشکهایم راهت را هموار؛
تا بیایی.ای غایت الامال من! ای نور دیدگانم!
آیا انتظارم را سرانجامی خواهد بود؟ آیا چهره ی سیاه و شرمنده ام با وجهه ی نورانیت روشن خواهد گشت؟
به این فکر می کنم که آیا روزی دعایم مستجاب خواهد شد و آرزویم برآورده خواهد گشت؟
اصلا نمی دانم لیاقت و سعادت چنین آرزوئی را دارم یا اینکه تمامی آنها را به گور خواهم برد.
شاید هم چنین باشد، دلم می خواهد در رکاب تو قرار گیرم و از اصحاب یاری کننده ات باشم.
ای سرور من!
چیزی ندارم که به استقبالت بفرستم تنها چیزی که می توانم نثارت کنم، قلب سوزان و منتظرم و اشکهای روانم؛
بپذیر! بپذیر!
به چه مشغول کنم دیده و دل را که مدام
دل تو را می طلبد، دیده تو را می جوید
هجران تو سخت است مرا، وصلت چرا ناید مرا؟