امر به معروف و نهی از منکر فریضه‌ای است که کمتر در جامعه ایران مورد توجه قرار گرفته است و افراد علت عدم انجام این واجب الهی را اغلب «عدم تأثیرپذیری» و «ندانستن بهترین شیوه برخورد» می‌دانند. رهبر معظم انقلاب در همین موضوع مطالب قابل تأمل و عملیاتی دارند که بازخوانی آن‌ها می‌تواند بسیار مفید و آموزنده باشد و ریشه گناه را در جامعه بخشکاند.
مرحله اول: باید معروف و منکر را بشناسید منکر را باید بشناسید. چیزهایی ممکن است به نظر شما بعضی منکر بیاید در حالی که منکر نباشد. باید معروف و منکر را بشناسید.
مرحله دوم: نگویید به من چه! نگویید به من چه؛ او هم نمی‌تواند بگوید به تو چه؛ اگر هم گفت، شما اعتنا نکنید.
مرحله سوم: تجربه کنید من چند سال است که گفتهام امر به معروف و نهی از منکر. البته عدّهای این کار را میکنند؛ اما همه نمیکنند. همه تجربه نمیکنند، میگویند آقا چرا اثر نمیکند؛ تجربه کنید.
مرحل چهارم: یک کلمه بگویید: آقا! خانم! برادر! این منکر است منکری را که دیدید، با زبان تذکّر دهید. اصلاً لازم هم نیست زبان گزنده باشد و یا شما برای رفع آن منکر، سخنرانی بکنید. یک کلمه بگویید: آقا! خانم! برادر! این منکر است.
مرحله پنجم: نفر پنجاهم هم بگوید! شما بگویید، نفر دوم بگوید، نفر سوم بگوید، نفر دهم بگوید، نفر پنجاهم بگوید؛ کی می‌تواند منکر را ادامه دهد؟
مرحله ششم: حالا دو تا فحش هم به شما بدهد برای خاطر امر خدا تحمل کنید مثلا یک نفر دارد کار خلافی می کند می گویند آقا شما این کار را نباید می کردی. این مطلب را بگو و برو. می گوید او برمی‌گردد دو تا فحش به من می‌دهد. خیلی خوب حالا دو تا فحش هم به شما بدهد برای خاطر امر خدا تحمل کنید.
مرحله هفتم: برخورد قانونی و خشن حکومت با منکر بزرگ نهی از منکر برای مردم، فقط زبانی است. البته برای حکومت، اینطور نیست. اگر منکر بزرگی باشد، برخورد حکومت احیاناً ممکن است برخورد قانونی و خشن هم باشد.
تریبون مستضعفین
