اى كاظم آل محمّد! اى مهار حكمت و حلم، بر دهان كف آلود خشونت و خشم! غضب، از حلم تو خشمگین مى شد، صبر از تو بى طاقت مى گشت، و زندانبانان، اسیر صفا و عبّودیت تو مى شدند، و محبس به محبس، شب زنده دارى تو را جابجا مى كردند، زندان به زندان، ایمان ذكر و تهجّد تو را به بند مى كشیدند، سلام بر تو، كه وارث نیكان و آبرو بخش نیاكانى!
سلام بر تو، كه نیازمندان را باب الحوائجى. سلام بر سجاده اى كه از اشك هایت خیس مى شد، و بر زمینى كه پیشانى و صورت بر آن مى نهادى، و بر آن دستها، كه به درگاه خدا مى گشودى، سلام بر كُند و زنجیرى كه از بوسه بر دست و پایت، قداست یافت، سلام بر مرقد نورافشانت، كه آسمان تیره عراق را روشن ساخته است.
متن از: حجة الاسلام والمسلمین جواد محدثی
