یک فضاپیمایی روباتیکی متعلق به ناسا است که در جهت ماموریت های فضایی اکتشافی این سازمان به دو سیارک عظیم کمربند سیارک ها فرستاده شده است: سیارک وستا و سیاره کوتوله سرس.
تصویری خیالی از فضاپیما به همراه سرس ( راست) و وستا ( چپ)
این فضاپیما در 27 ام سپتامبر سال 2007 به سوی فضا پرتاب شد و طبق برنامه ریزی های انجام شده قرار است در 16 جولای 2011 به سیارک وستا برسد و تا سال 2012 به کاوش آن بپردازد. بعد از ملاقات وستا این فضاپیما در سال 2015 به سیارک سرس خواهد رسید. فضاپیمای Dawn اولین وسیله ساخت دست بشر است که به ملاقات هر کدام از این سیارک ها می رود.
هدف از این ماموریت شناخت شرایط دوره های اولیه منظومه شمسی با بررسی دقیق این دو سیارک است. سرس و وستا ویژگی های متضاد فراوانی دارند که به نظر می رسد هر کدام از آن ها متعلق به یک ناحیه مختلف در دوران شکل گیری منظومه شمسی بوده اند.
Dawn در راه سفر خود باید مسیری طولانی و مارپیچی را از زمین به سوی مقصد نهایی اش انجام دهد. زمان بندی ماموریت این فضاپیما به طور تقریبی به شرح زیر است:
پرتاب: 27 سپتامبر سال 2007
کمک از نیروی گرانش مریخ برای ادامه مسیر: 17 فوریه سال 2009
رسیدن به سیارک وستا: 16 جولای سال 2011
خروج از وستا: جولای 2012
رسیدن به سیاره کوتوله سرس: فوریه 2015
پایان ماموریت: جولای 2015
شما می توانید با مشاهده این لینک ( http://dawn.jpl.nasa.gov/mission/live_shots.asp ) هر روز از مکان شبیه سازی شده قرارگیری فضاپیمای Dawn در فضا اطلاع پیدا کنید. این پایگاه مسیر طی شده در فضا و فاصله فضاپیما تا خورشید، زمین، سیاره کوتوله سرس و سیارک وستا را برای شما به نمایش در می آورد.
چرا سرس و وستا؟
در جنگ میان خورشید و مشتری، وستا و سرس، دو تن از ساکنان کمربند سیارک ها توانستند جان سالم به در ببرند و همچنان از زمان شکل گیری تا به الان دست نخورده باقی بمانند. شواهد نشان می دهد هر کدام از این دو ویژگی ساختاری متفاوتی دارند بنابراین هر یک باید مسیر تکاملی مختلفی را طی کرده باشند. وستا سیارکی خشک و ساختار یافته به نظر می رسد که ویژگی های سطحی متفاوتی مانند گدازه های بازلتی یا دهانه های عمیق در قطب جنوب را دارا می باشد. در مقابل سرس دارای سطحی رسی و گردوغبار گونه است که شواهدی از وجود آب در آن دیده شده است و این موضوع دانشمندان را برای جستجوی لایه های یخ در آن کنجکاو کرده است. ویژگی های فیزیکی وستا بسیار شبیه ساختار سیارات داخلی منظومه شمسی است در حالی که سرس مانند قمرهای یخی سیارات خارجی منظومه شمسی است. با مطالعه این تضادها و مقایسه خصوصیات این دو سیارک، دانشمندان می توانند اطلاعات خود را درباره مرحله تبدیل مناطق صخره ای درونی به مناطق یخی بیرونی منظومه شمسی افزایش دهند.
از آنجایی که فضاپیمای Dawn اولین ماموریت به درون کمربند سیارکها با بررسی دو هدف مختلف است از مجموعه ابزارهای مشابهی برای جمع آوری اطلاعات از وستا و سرس استفاده می کند مانند دوربین و طیف سنج مادون قرمز که برای بررسی مواد معدنی سطح سیارک مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین Dawn می تواند با اندازه گیری میدان مغناطیسی سیارک ها از ساختار درونی آن ها پرده برداری کند. با به دست آوردن چنین داده هایی به وسیله فضاپیمای Dawn دانشمندان می توانند به اطلاعات ساختاری و پیچیدگی های این دنیاهای کهن دسترسی پیدا کنند و مطالعه فصل جدیدی از پیدایش منظومه شمسی را آغاز کنند.
پیش از این ماموریت نیز فضاپیمای هایابوسا متعلق به سازمان فضایی ژاپن در سال 2005 توانست بر روی سیارک "ایتوکاوا" که شبیه به یک سیب زمینی 500 متری است، فرود بیاید. ماموریت هایابوسا جمع آوری مقادیری از مواد موجود بر روی سطح سیارک بود،اما سیستم جمع آوری غبار فضاپیما دچار اختلال شد. اختلال در سیستم ارتباطاتی، اختلال در موتور و کمبود سوخت از دیگر بدشانسی های این فضاپیما در طول ماموریت خود بود. سرانجام هایابوسا در 13 ژوئن 2010 به زمین بازگشت.
این فیلم ( http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?collection_id=65362&media_id=97318662 ) مراحل رسیدن Dawn به سیارک وستا و چگونگی تصویربرداری از آن را به طور کامل نمایش می دهد.
این فیلم ( http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?collection_id=65362&media_id=97318662) نیز سیارک وستا را در تصاویر دریافتی از فضاپیمای Dawn نشان می دهد.
