تبیان، دستیار زندگی

قدرت کردگار مي بينم حالت روزگار مي بينم حکم امسال صورت دگر است نه چو پيرار و پار مي بينم از نجوم اين سخن نمي گويم بلکه از کردگار مي بينم غين در دال چون گذشت از سال بوالعجب کار و بار مي بينم در خراسان و مصر و شام و عراق فتنه و کارزار مي بينم گرد آئينه ضمير جهان گرد و زنگ و غبار مي بينم همه را حال مي شود ديگر گر يکي در هزار مي بينم ظلمت ظلم ظالمان ديار غصه? درد يار مي بينم قصه? بس غريب مي شنوم بي حد و بي شمار مي بينم جنگ و آشوب و فتنه و بيداد از يمين و يسار مي بينم غارت و قتل و لشکر بسيار در ميان و کنار مي بينم بنده را خواجه وش همي يابم خواجه را بنده وار مي بينم بس فرومايگان بي حاصل عامل و خواندگار مي بينم هرکه او پار يار بود امسال خاطرش زير بار مي بينم مذهب ودين ضعيف مي يابم مبتدع افتخار مي بينم سکه? نو زنند بر رخ زر در همش کم عيار مي بينم دوستان عزيز هر قومي گشته غمخوار و خوار مي بينم هر يک از حاکمان هفت اقليم ديگري را دچار مي بينم نصب و عزل تبکچي و عمال هر يکي را دوبار مي بينم ماه را رو سياه مي يابم مهر را دل فَگار مي بينم ترک و تاجيک را به همديگر خصمي و گير و دار مي بينم تاجر از دست دزد بي همراه مانده در رهگذار مي بينم مکر و تزوير و حيله در هر جا از صغار و کبار مي بينم حال هندو خراب مي يابم جور ترک و تتار مي بينم بقعه خير سخت گشته خراب جاي جمع شرار مي بينم بعض اشجار بوستان جهان بي بهار و ثمار مي بينم اندکي امن اگر بود آن روز در حد کوهسار مي بينم همدمي و قناعت و کُنجي حاليا اختيار مي بينم گرچه مي بينم اين همه غمها شادئي غمگسار مي بينم غم مخور زانکه من در اين تشويش خرمي وصل يار مي بينم بعد امسال و چند سال دگر عالمي چون نگار مي بينم چون زمستان پنجمين بگذشت ششمش خوش بهار مي بينم نايب مهدي آشکار شود بلکه من آشکار مي بينم پادشاهي تمام دانائي سروري با وقار مي بينم هر کجا رو نهد بفضل اله دشمنش خاکسار  مي بينم بندگان جناب حضرت او سر به سر تاجدار مي بينم تا چهل سال اي برادر من دور آن شهريار مي بينم دور او چون شود تمام به کار پسرش يادگار مي بينم پادشاه و امام هفت اقليم شاه عالي تبار مي بينم بعد از او خود امام خواهد بود که جهان را مدار مي بينم ميم و حا ، ميم و دال مي خوانم نام آن نامدار مي بينم صورت و سيرتش چو پيغمبر علم و حلمش شعار مي بينم دين و دنيا از او شود معمور خلق از او بختيار مي بينم يد و بيضا که باد پاينده باز با ذوالفقار مي بينم مهدي وقت و عيسي دوران هر دو را شهسوار  مي بينم گلشن شرع را همي بويم گل دين را به بار مي بينم اين جهان را چو مصر مينگرم عدل او را حصار مي بينم هفت باشد وزير  سلطانم همه را کامکار مي بينم عاصيان از امام معصومم خجل و شرمسار مي بينم بر کف دست ساقي وحدت باده? خوش گوار مي بينم غازي دوست دار دشمن کش همدم و يار و غار مي بينم تيغ آهن دلان زنگ زده کُند و بي اعتبار مي بينم زينت شرع و رونق اسلام هر يکي را دو بار مي بينم گرک با ميش شير با آهو در چرا برقرار مي بينم گنج کسري و نقد اسکندر همه بر روي کار مي بينم ترک عيار مست مي نگرم خصم او در خمار مي بينم نعمت الله نشسته در کنجي از همه بر کنار مي بينم