تبیان، دستیار زندگی

سلام
حالا که نزدیک عید و خیلی ها می رن سفر تصمیم گرفتم  از  شهر خودم بیشتر بگم.
در اینجا  از مکانهای دیدنی،آداب و رسوم،صنایع دستی،مشاهیر قزوین و چیز های دیگر خواهم گفت.
  می دونم که خیلی ها  وقتی می رن سفر از قزوین  عبور می کنن  ولی کم پیش می یاد که در این شهر توقف کنن امیدوارم این دفعه یه توقف کوتاه داشته باشید و از قزوین دیدن کنید.
پیشینه تاریخی قزوین
كاوش ها و یافته های باستان شناسی در دشت قزوین، نشانگر مرحله یكجانشینی و كشاورزی در هزاره هفتم قبل از میلاد و برخورداری ساكنان آن از صنایع اولیه و نظام اجتماعی است. منازل مسكونی ، معبد ، كارگاه های صنعتی ، اشیای زینتی ، مجسمه ها ، انبارهای غلات و... از تمدن دیر پای مردمان این ناحیه در هزاران سال پیش حكایت دارند . قزوین را در نوشته های قدیم اروپاییان شهر باستانی " آرساس " یا " آرساسیا " و در تاریخ یونان شهر قدیمی " راژیا " نامیده اند . قرار گرفتن آن بر سر راه " جاده ابریشم " سرنوشت قزوین را با فراز و فرودهای تلخ و شیرین گره زده است. منطقه كاسپین كه از روزگاران پیشین،سرزمینی آ‌باد و پرجمعیت بود، در زمان ساسانی رونقی دیگر یافت و با بنای شهرستان شاپوری- كه آن را شادشاپور نیز می خواندند – چهره ای متفاوت پیدا كرد و به خاطر موقعیت ویژه اش، پذیرای نظامیان و جنگاوران سلحشور هم شد و از قلعه و برج و بارویی مستحكم برخوردار گشت. روند شهرسازی و گسترش مناطق مسكونی در قزوین، پس از ورود اسلام به این سرزمین در سال 24 هجری شتابی دو چندان گرفت و در مدتی كوتاه به عنوان “ باب الجنه” یا “ دروازه بهشت” نامیده شد. به روایت بلاذری در فتوح البلدان سعیدبن عاص بن امیه در سالهای پیش از 35 هجری قزوین را “ شهری استوار و آباد” می كند و ورود چهار هزار تن از مسلمانان به فرماندهی ربیع بن خثیم در سال 36 هجری با فرمان امیرالمومنین علی(ع) سیمای قزوین را دگرگون می سازد. اقدام محمدبن سنان عجلی در حدود سال 90 هجری گام بزرگ دیگری در توسعه شهر محسوب می شود و زمینه ساز ساخت دو شهرك مهم “ مباركیه و مدینه موسی “ در كنار شهر كهن قزوین در سالهای پیش از 169 هجری می گردد. به دنبال سفر هارون الرشید در سال 192 هجری به ایران و مشاهده پاكبازی مردمان شهر، به دستور وی مسجد جامع عتیق قزوین بنا شده، بارویی گرداگرد شهرك های اقماری پیرامون قزوین كشیده می شود و چنان كه ابن فقیه همدانی و رافعی گزارش كرده اند، كلان شهر قزوین شكل می گیرد. وسعت شهر قزوین در سال 253 هجری را می توان از روایت تاریخ گزیده دریافت كه پس از بركشیدن حصار شهر توسط موسی بن بوقا، دارای دویست و شش برج و هفت دروازه بوده است. تعمیر باروی شهر در سال 373 هجری به وسیله صاحب بن عباد – وزیر دانشمند آل بویه – و بنای صاحب آباد در شمال شرقی شهر، بازسازی آن در سال 411 توسط امیر شریف ابوعلی جعفری، اقدامات گسترده عمرانی امیر خمارتاش عمادی در دهه نخستین سده ششم و ساخت باروی تازه ای از آجر به سال 527 نشان از توسعه دائمی شهر دارد . انتخاب الموت به عنوان مركز اسماعیلیان نزاری و چالش های فرهنگی ، سیاسی و نظامی مربوط به آن ، منطقه قزوین را حدود 200 سال به كانون اصلی رویدادهای مهم كشور تبدیل كرد و بارها شاهد لشكر كشی های میلیونی و آثار ویرانگر آن بود . هرچند امیران سلجوقی ناگزیر از فعالیت های عمرانی نیز بودند و آثار پراكنده سلجوقی در جای جای استان نشانگر این نكته و گسترش قزوین در قرن ششم هجری است . مولف “ آثار البلاد” قزوین را در آغاز قرن هفتم – پیش از حمله مغول –چنین توصیف كرده است: “ شــهری بسیــار بزرگ و پر جمعیت است. در دشتی بسیار پهناور و هموار بنا شده و مهندسان در بنای شهر نقشه ای كشیده اند كه نظیرش وجود ندارد. زیرا دو شهر است یكی در آغوش دیگری آرمیده. شهر كوچك را كه در وسط قراردارد شهرستان می نامند كه برای خود دروازه و بارو دارد. شهر بزرگتر كه پیرامون شهرستان واقع شده دارای برج و باروی دیگری است. باغستان ها و تاكستان ها گرداگرد باروی خارجی شهر دوم را فراگرفته و پس از آن كشتزارهای سرسبز دو شهر را در بر دارد و دو رودخانه دیزج و ارنزك از آن می گذرد”. وسعت این شهر در هنگامه حمله ویرانگر مغول به ایران به حدی رسیده كه به گزارش مستوفی در ظفرنامه افزون از یك میلیون نفر جمعیت داشته است. شهر قزوین در دوره ایلخانی پس از ركودی نسبی دوباره زندگی خود را باز می یابد و چنان كه جهانگردان آورده اند در زمان تیموریان پس از سمرقند بزرگترین و آبادترین شهر ایران بوده است. انتخاب قزوین به عنوان تختگاه صفویان در قرن دهم علاوه بر بازنمایی اهمیت شهر، دوره درخشانی از عمران و توسعه شهری را رقم می زند كه درآثار سفیران و بازرگانان غربی كه به ایران آمده اند مشهود است. طراحی و ساخت نخستین خیابان ایرانی ، چهارباغ ها، میدان ها، كاخ ها، مدارس، مساجد، بوستان های شهری و … كه به الگویی برای شهرسازی در سراسر ایران تبدیل شد از این شهر آغاز می گردد. حتی انتقال پایتخت در قرن یازدهم نیز رنگ فراموشی به آن نمی زند و تا پایان دوره افشاریان شاهد سازه های فراوانی در جای جای شهر هستیم كه عمارت باشكوه ایوان نادری از آن جمله است. در سراسر دوره قاجاریه، قزوین به عنوان یك منطقه حاكم نشین مستقل مرتبط با پایتخت مطرح بود و با وجود ركود نسبی اقتصاد و فرهنگ در آن دوره از اندك مراكز پر رونق و تپنده ایران به شمار می رفت. پایداری قهرمانانه مردم این سامان در برابر هجوم سپاه خونخوار مغول و یورش ویرانگر تیمور، به ویژه وارد كردن نخستین شكست به مهاجمان افغانی در دشت قزوین پس از سقوط اصفهان از نقش انكار ناپذیر قزوینیان در تاریخ ایران حكایت دارد . مشاركت مردم قزوین در نهضت ضد استبدادی مشروطه سر آغاز فصل نوینی در تاریخ معاصر كشور ماست كه تا انقلاب اسلامی تداوم می یابد. پس از بی مهری های دهه دوم و سوم در چهاردهمین سده خورشیدی و تخریب بناهای شكوهمندی همچون ایوان و حیاط نادری، عمارت خورشید، عمارت ركنیه، دروازه ها و … ، رفته رفته استان قزوین به سوی عمران شهری گام برداشت واین روند با استقرار تشكیلات استانی از خرداد 76 به بعد شتابی بیش از پیش گرفت .
امام زاده حسین(ع)

بقعه متبرك شاهزاده حسین فرزند بلافصل امام رضا (ع) – متوفای 201 هـ . ق – از قرن سوم به بعد همواره زیارتگاه مردم بوده و از همان روزگار تاكنون آرامگاه بسیاری از دانشمندان، سخنوران و بزرگان شهر است. گزارش عبد الجلیل قزوینی در قرن ششم گویای احترام فوق العاده ای است كه اهالی شهر به این آرامگاه داشته اند : " اهل قزوین –شیعه و سنی – به تقرب به زیارت ابوعبدا... الحسین بن رضا می روند ..." . بنای شكوهمند آن در حمله مغول و كشمكش های دوره صفوی آسیب كلی دیده و بازسازی شده و به جز ضریح نفیس چوبی كه از شاهكارهای بی نظیر منبت كاری و گره چینی مجوف محسوب می شود و از سال 806 هجری باقی مانده، بقیه بنا از آثار صفوی ( شاه طهماسب و شاه صفی ) و قاجار ( ناصرالدین شاه ) است. صحن امامزاده دارای دو در ورودی اصلی شمالی و جنوبی و دو در فرعی شرقی و غربی است. آستانه سردر شمالی توسط سعدالسلطنه – فرماندار قزوین در زمان ناصرالدین شاه – بازسازی شده و نقوش هندسی، تزیینات كاشی هشتی زیبای ورودی، درهای بلند وشش مناره كوچك بر فراز آن، تشخص ویژه ای به بنا بخشیده است. صحن بزرگ امامزاده كه با 52 ایوانچه گرداگرد بقعه را فراگرفته نمونه اعلای هنر كاشیكاری و معماری دوره قاجار است. در جهات چهارگانه حرم، چهار در قرار دارد كه درهای شرقی و غربی فاقد تزیینات چشمگیر ، درِ جنوبی خاتم كاری و درِ شمالی از آثار دوره شاه طهماسب صفوی است كه با منبت كاری زیبایی تزیین شده و كتیبه ای به تاریخ 967 هـ . ق دارد.عمارت بقعه كه در وسط صحن قرارگرفته ، شش گوشه و مزیّن به آئینه كاری با طرح جقّه بتّه و قابسازی هایی بیضوی از گچبری و كاشی كاری نفیس است. دو نگاره دیواری از نقاشان قاجاری در حرم مطهر و كتیبه هایی از خوشنویسان آن دوره در چهار رواق كوچك پیرامون حرم خودنمایی می كند. سقاخانه هشت ضلعی نسبتا“ بزرگی نیز در روبروی بقعه قرار دارد كه بر شكوه بنا افزوده است. طرح خاص سر در ایوان اصلی و نوع كیفیت تزیینات و فضاهای داخلی ـ بخصوص سقف ـ رسمی بندی فضای داخلی گنبد خانه و تزیینات گچبری همراه با آیینه كاری آن، ارتفاع گرفتن پوش بالایی گنبد با تزیینات كاشی به منظور تظاهر بیشتر بنا از فاصله های دور، نفاست درها و ضریح و …. از ویژگی های مهم بقعه شاهزاده حسین (ع) به شمار می رود.

سلام حالت چطوره زودباش بگو 123 123 123 ؟

بابا ما تو هر تایپیك سرك می كشیم تو رو می بینیم

خودمونیما جدا از شوخی شهر قشنگی داریدا بازم هرچی باشه از تهران بی نهایت قشنگتره

دست گلت بابت این مطلب درد نكنه اشپز باشی

آیین دیرپای آتش افروزی در غروب واپسین سه شنبه سال كه شعله های بالندة آن به آسمان و جهان مینوی سر می كشد و نمادی شورانگیز از آرزوی بزرگی است كه نیاكان ما با خلوص نیت و پاكی طینت از ایزد یكتا داشته اند، یكی از مراسم پرنشاط مردم قزوین – همانند دیگر نقاط كشورمان – و از جمله جشن های باستانی ایران شناخته شده كه قزوینی ها به آن كله چهارشنبه می گویند. وانهادن اندوه و زردی ها، سوزاندن نامرادی ها و تلخكامی ها و برگرفتن شادی و سرخ رویی در رقص افسونگر شعله ها جلوه ای شگفت از امید به روشنایی و فرزانگی و ستیز با ظلمت و سیاهی جهل است. هنوز در كوچه ها و گذرهای شهر قزوین به همراه این آیین دیرین، قاشق زنی ، بخت گشایی، فالگوش نشینی ، كوزه شكستن، فال گرفتن، آجیل شیرین خوردن، چهار رنگ پلو پختن و به نزدیكان و نیازمندان بخشیدن و … جریان دارد و مردم به این وسیله از سال نو و نوروز استقبال می كنند. همچنین بازی های پرتحرك و شادی بخشی همچون دمب خروس، لانه شیر ،بتراش و گلدسته – كه با ترانه عامیانه كشتی،كشتی، بالابان/ راستا، راستا ، خیابان /آتش،آتش، شعله كش/ دشمن ما را بكش/ الو، الو، بسوزی/ یك دسته گل بسازی همراهی می شود موجی از شادابی و پویایی را در میان مردم می آفریند.

از نشانه ها و پیك های نوروزی، گروه های كوچكی از نوازندگان دوره گرد هستند كه معمولا“ از روستاهای پیرامون شهر به قزوین می آیند و ترانه های كوتاهی را كه با مضمون آرزوی نیكبختی در سال نو سروده شده می خوانند و هدیه ای از مردم دریافت می كنند. به این گروه ها نوروزی خوان یا نوروز نثار- نوروز و نوسال می گویند. دست افشانی، پایكوبی و ترانه خوانی كوسه گلین كه با جامه ای سرخ، كلاه بوقی و چهره سیاه كرده و زنگوله به پا به در خانه ها می رود از دیگر مراسم مردم قزوین در آستانه سال نو است. قزوینییان بخشیدن پول و شیرینی را به نوروز خوان یا كوسه گلین خوش شگون می دانند.

نیروگاه شهید رجایی

دریاچه اوان

دریاچه زیبای اوان كه در حلقه 4 روستای اوان، وربن، زواردشت و زرآباد و 1800 متر ارتفاع از سطح دریا قرار دارد همچون نگینی زمرّدین می درخشد و با چشم انداز مسحور كننده اش گردشگران داخلی و خارجی بسیاری را در چهارفصل سال به خود جذب می كند. این دریاچه كه بیش از 000/70 مترمربع مساحت دارد از محیط خارج خود آبی را به طور مستقیم دریافت نمی كند و تنها از آب چشمه های موجود در كف دریاچه تغذیه می شود و به شكل حفره ای است كه عمیق ترین بخش آن به عمق 5/7 متر در جنوب شرقی واقع شده است.غیر از گونه های درختی دست كاشت نظیر: بید، چنار، تبریزی ، سیب ، آلبالو، گیلاس، سنجد، فندق و گردو؛ گیاهان علفی مانند گون، كنگر، شیرین بیان و گونه های مختلف دیگر از خانواده گرامینه و لگومینیوزه هم در حوزه آبخیز اوان وجود دارند. از گیاهان داخل دریاچه هم می توان به نی بن د ر آب phararmites australis و گیاهان غوطه ور خوشاب potamageton crispus و چنگال آبی ceratophylum demersum اشاره كرد. حیات وحش این حوزه آبخیز شامل كل و بز – كه به علت شكار بی رویه و تخریب زیستگاه آنان كاهش چشمگیری یافته اند - پلنگ ، خرس قهوه ای، روباه، شغال، گرگ، گراز، شنگ، سیاه گوش (گربه وحشی ) انواع عقاب ها، دال، دلیچه، شاهین، جغد، كبك، فاخته، داركوب، سبزقبا، زاغی و انواع گنجشك سانان، قورباغه، لاك پشت، خرچنگ و … می شود كه باید انواع ماهی از جمله قزل آلای رنگین، كپور و اردك ماهی را هم به آن افزود.

فال نیك جون ! یه دنیا ممنون ! ایشالا یه روز بیایم و از نزدیك ببینیم ! آتنا ***