به مناسب سال روز در گذشت علی شریعتی : دموکراسی می گوید: رفیق حرفت را خودت بزن، نانت را من می خورم! ...مارکسیسم می گوید: نانت را خودت بخور ، حرفت را من می زنم! فاشیسم می گوید : نانت را من میخورم ، حرفت را هم من می زنم ، تو فقط برای من کف بزن! اسلام حقیقی می گوید: نانت را خودت بخور ، حرفت را هم خودت بزن ، من برای اینم که به حق برسی! اسلام دروغین می گوید:تو نانت را بیاور بده به ما،ما قسمتی از آن را جلویت می اندازیم و تو حرف بزن ... اما حرفی را که ما می گوییم!

دکتر علی شریعتی  

 

 

 

احسنت...!

شريعتي اسلام شناس نبود بلکه جامعه شناس بود. اسلام دروغي واسلام حقيقي را بايد در تعبيرات امام خميني باعبارت اسلام آمريکايي واسلام ناب محمدي(صلوات الله عليه)جستجو کرد

با سلام

اگر آثار و سخنان ایشان را به خوبی مودر مطالعه قرار دهید،خواهید دید که اسلام و حتّی شیعه ای را که ایشان می شناسد و به ما می شناساند،همان اسلام ناب است و واقعاً مرز بین مسلمان بودن و ادّعای مسلمانی داشتن را می توان در آثار و بیانات ایشان جستجو کرد و شناخت!

در ضمن!اسلام سفره ی رنگین و پر از میهمانی است که هرکس بر سر آن نشیند می تواند به اندازه ی حظ و بهره و سلیقه ی خود از آن تعریف کند و سخن گوید.

پس اسلام شناس بودن را نمی توان تنها در وجود یک نفر خلاصه کرد.

در خدیثی هست که:"راه های شناخت خدا به اندازه ی تعداد آدمیان است"

پس اسلام هم که یکی از راه های شناخت خداست،می تواند راه های گوناگونی برای معرفی و آشنایی  داشته باشد که دکتر شریعتی(ره)،یکی از همین راه هاست که راهش دلنشین و نزدیک به خداست!

دررد خدا بر روان ایشان

بسم الله الرحمن الرحیم
با نهایت احترامی که برای آزاد مردی چون دکتر شریعتی قائلم اما معتقدم که اسلام را نمی توان از مجرای دید یک جامعه شناس شناخت. جالب است دکتر شریعتی خود معتقد است که آثارش بدون اشکال نیست ووصیت می کند که علامه محمود حکیمی آثار ایشان را مورد باز بینی قرار دهند، هرچند که بعد از فوتشان خانواده ایشان چنین اجازه ای را ندادند آنوقت شما آثار کسی را به بنده توصیه می کنید که خودش هم معتقد ومعترف است که در آنها اشکلاتی وجو د دارد شریعتی ای که شما از دید او شیعه را می شناسید نابغه ای مانند علامه مجلسی که شیعیان امروزی روایاتی که از اهل بیت در دست دارند وشاید حتی دینشان را مدیون زحمات و مجاهدتهای ایشان هستند رافردی تحت تاثیر حکومت صفویان ودرواقع یک روحانی درباری معرفی میکند
رجوع به یک جامعه شناس برای شناخت دین از نظر بنده مانند رجوع به یک مهندس ساختمان برای بیماری قلب است چگونه است که مابرای هر مسئله ای که در زندگیمان پیش می اید به متخصص آن مراجعه می کنیم حتی برای تعیمر کوچکترین وسیله دستمان سعی مکنیم به کار بلد آن مراجعه کنیم برای کوچکترین بیماری که احتمال خطر در آن باشد می گردیم وبهترین متخصصان را پیدا می کنیم ولی حرف از دین که می شود به هرکسی می توان مراجعه کرد وسفره دین را گستره می دانیم چرا ما این حساسیتها وسختگیریها رابرای دینمان وغذای روحمان نداریم وبانام قرائتهای جدید ازدین هر حرف بی ربط وباربط در مورد دین را تایید می کنیم بدون اینکه بدانیم ریشه آن کجاست واز کدام آبشخور آب می خورد دوست عزیز دکتر شریعتی عالم زاده ایی بود که مبنای تفکراتش تعالیم جامعه شناسی غربی بود شهید بهشتی تعبیر زیبایی در برای دکتر شریعتی دارند ایشان می فرمایند دکتر شریعتی با هر مسئله ای که برخورد میکرد سوالش این بود علی اسلام در این باره چه می گوید؟ او شریعتی را جستجو گری در مسیر شدن می داند که هنوز به سر منزل مقصود نرسیده است هنوز آن چیزی که باید بشود نشده است
با همه این اوصاف آیا منطقی است که دینی که اجازه نقل رویات پیشوایانش را به هرکسی نمی دهد مگر علما متبحر حدیث شناس معقول است اجازه دهد که هرکسی که بر سر سفره اسلام نشست برداشتهای شخصی خودرا به عنوان تعالیم اسلامی عرضه کرد ؛ مقبول جامعه قرار گیرد؟در اینجا اشاره به روایتی کرده اید، خوب است سند روایت را هم ذکر فرمایید اصلا تحقیق کنید ببینید چنین روایتی وجود دارد یا نه این حرف از جمله حرفهای شبهه روشنفکری است که به عنوان روایت در جامعه رواج پیدا کرده است

بســـــــــــم رب المــهــدی

بنده هم معتقدم دکتر شریعتی اسلام شناس نبود .... هر چند تمام کتب و عبارتهای ایشان را نیز رد نمیکنم.....همانگونه که مطلب وارد شده در تاپیک را رد نمیکنم ! کمی تامل در بیان ایشان (خصوصا) جملات آخر به خوبی نشان از واقعیتهای جامعه ی فعلی ما در برابر اسلام داره. روی پای خود بایست ، نانت را خودت بخور و حرفت را هم خودت بزن مطالبی نیست که بتوان محکوم به اسلام آمریکایی کرد! . چرا که به راحتی میتوان در چند حدیث و روایت از معصومین علیهم السلام چنین تعابیری رو به دست آورد. همین طور چندان سخت نیست که عکس این عبارتها را بر مبنای اسلام دروغین بتوان ثابت کرد ! البته بستگی داره به اینکه صرفا چه کسانی را اسلام شناس بدانیم و اینکه آیا تعصبات نیز باعث میشوند که افرادی را اسلام شناس واقعی معرفی کنیم یا خیر !؟ یا ع ل ی مدد

بنده تنها یکی از شاخص های اسلام راستین ،اسلام ناب محمدی و...را از زبان اسلام شناسی مانند امام خمینی آوردم . با اصل حرف دکتر شریعتی هم مشکلی ندارم اما با برداشتی که اینجا از آن می شود مشکل دارم هیچ تعصبی هم روی شخص خاصی ندارم به هرحال تفکر بنده مانند شما چهار چوب خاص خودش را دارد که بعضی مسائل را می پذیرد وبعضی دیگر را رد می کند اینجا هم تنها نظرم را گفتم شما هم اگر حرفی در مورد این موضوع دارید بهتر است صریح وبدون ایما واشاره و کنایه حرفتان را بزنید اگر هم حرفهایی دارید که به این موضوع مربوط نیست این شما واین هم انجمن کسی مانعتان نیست

بســــــــم رب المـهــدی

خانم نسیم سحری من ایما و اشاره و کنایه نگفتم . اتفاقا خیلی هم صریح گفتم به شکلی که دیگه جواب درستی از شما دریافت نکردم . اگر با اصل حرف ایشان مشکل ندارید بفرمائید برداشتی که ازش شده چیه که مشکل داره !؟ صراحت حرف ایشان همان حقانیت اسلام ناب است . همانگونه که اصل حرف ایشان نیز همین است و اصلا ربطی به اسلام آمریکایی نداره که به نظر بیشتر به یک بهانه شبیه هست .

جناب حیات طیبه این حرف شما است : کمی تامل در بیان ایشان (خصوصا) جملات آخر به خوبی نشان از واقعیتهای جامعه ی فعلی ما در برابر اسلام داره.
کدام واقعیات اگر واقعا صراحت دارید مصداق تعیین بفر مایید. آیا منظور نظام است منظور روحانیت وحوزه های علمیه است کجا در این نظام از مردم پول گرفتند که به جای آنها حرف بزنند ؟
آقا ی عالم زاده برداشت من از این جمله این است که دونهاد دینی ویک حکم فقهی را نشانه می گیرد1- نهاد ولایت فقیه که البته ولی فقیه امروز ما هم یکی از مراجع تقلیدمی باشند 2-روحانیت ومراجع تقلید وحکمی راهم که نشانه گرفته است سهم امام است (خمس) جناب عالی ولایت فقیه را قبول ندارید به خودتون مربوطه اما آیا خمس وپرداخت آن به مراجع را هم قبول ندارید؟؟؟ آیا مرا جع تقلید ما مصداق این جمله هستند؟ ظاهر جمله آزاد منشانه وزیباست اما...
حرفی که آبشخورش جامعه شناسی غربی است گاه ریشه یک مسئله دینی را اینگونه می زند
بند ه اگر مفهوم روشنی درحرفهای شما دیده بودم جواب بهتری هم می دادم

در ضمن خوب است تعابیر امام خمینی در مورد اسلام آمریکایی را مطالعه فرمایید تا ببینید همین مفهوم مورد نظر دکتر شریعتی چگونه در بیانت ایشان حدودش از دید اسلام بیان شده است. فورا با شنیدن تعبیر آمریکایی جبهه نگیرید که نه این حرف ، آن نیست.شما اگر با تعابیر امام خمینی در مورد اسلام آمریکایی آشنایی دارید می توانید اینجا ذکر کنید وهمینطور کلی رد نفرمایید

با نهایت احترامی که برای آزاد مردی چون دکتر شریعتی قائلم اما معتقدم که اسلام را نمی توان از مجرای دید یک جامعه شناس شناخت(چرا نمیشه؟!اتّفاقاً شاید یک جامعه شناس بهتر بتونه اسلام رو بشناسه و تجزیه و تحلیل کنه و به دیگران بشناسونه).جالب است دکتر شریعتی خود معتقد است که آثارش بدون اشکال نیست ووصیت می کند که علامه محمود حکیمی آثار ایشان را مورد باز بینی قرار دهند، هرچند که بعد از فوتشان خانواده ایشان چنین اجازه ای را ندادند آنوقت شما آثار کسی را به بنده توصیه می کنید که خودش هم معتقد ومعترف است که در آنها اشکلاتی وجو د دارد (بله،هیچکس منکر این نیست که آثار ایشان بی عیب و نقص است و هیچگونه اشکال و ایرادی ندارد.چون ایشان انسان معصوم نبودن که هر حرفی زده باشن و هر چه گفته باشن خالی از اشکال بوده باشد.دکتر شریعتی هم در اینزمینه مستثنا نیستن وهمه ی علما و نظریه پردازان که دارای مقام عصمت نیستن،در آثار خودشان اشکالاتی دارن و حتّی گاهی این اشکالات توسّط عالمان دیگر مطرح شده و به انها پاسخ داده شده اس) شریعتی ای که شما از دید او شیعه را می شناسید نابغه ای مانند علامه مجلسی که شیعیان امروزی روایاتی که از اهل بیت در دست دارند وشاید حتی دینشان را مدیون زحمات و مجاهدتهای ایشان هستند (در بزرگی این عالم اسلامی شکی نیست،امّا ایا شما می دانید که همین علّامه مجلسی هم در آثار خود دچار اشتباهاتی شده است؟البته نمی توان ایشان را مقصّر دانست و شاید اوضاع سیاسی و تاریخی آن زمان موجب شده است که ایشان احادیثیو بسیار ضعیف و غیرقابل قبولی  را در آثار خود-از جمله بحارالانوار-بیاورد که امروزه توسّط اکثر علما احادیثی غیر قابل استناد  است که گاهی حتّی آدمی رو به خنده هم می اندازد!ولی باز هم عرض می کنم که ایشان عالمی بزرگ بودن و درباری بودن ایشان رو باید از دید تاریخی و جامعه شناختی نگاه کرد که ایا ایشان به سبب مذهبی بودن پادشاه صفوی و رسمی کردن مذهب  شیعه در ایران توسّط این پادشاه،آیا خود را دوستدار و وابسته ی پادشاه  خاندان او و نظام حاکم در آن عصر می دانسته است؟که فکر می کنم اگر درباری بودن ایشان درست باشد-که صد در صد نمیشه گفت-حتماً بدین سبب بوده است و اگر پادشاه صفوی شخص مورد قبول این عالم نبود حتماً از دفت و آمد در دربار خودداری و امتناع می کرد) .افردی تحت تاثیر حکومت صفویان ودرواقع یک روحانی درباری معرفی میکند
رجوع به یک جامعه شناس برای شناخت دین از نظر بنده مانند رجوع به یک مهندس ساختمان برای بیماری قلب است چگونه است که مابرای هر مسئله ای که در زندگیمان پیش می اید به متخصص آن مراجعه می کنیم حتی برای تعیمر کوچکترین وسیله دستمان سعی مکنیم به کار بلد آن مراجعه کنیم برای کوچکترین بیماری که احتمال خطر در آن باشد می گردیم وبهترین متخصصان را پیدا می کنیم ولی حرف از دین که می شود به هرکسی می توان مراجعه کرد وسفره دین را گستره می دانیم چرا ما این حساسیتها وسختگیریها رابرای دینمان وغذای روحمان نداریم وبانام قرائتهای جدید ازدین هر حرف بی ربط وباربط در مورد دین را تایید می کنیم بدون اینکه بدانیم ریشه آن کجاست واز کدام آبشخور آب می خورد (بله،فرمایش شما کاملاً صحیحه.ولی باور کنید دکتر شریعتی جزء آندسته از کسانی نیستن که بشود گفت از اسلام هیچ نمی داند و افکارش کاملاً مردود است.این یک بی انصافی در حقّ ایشان است و بنده در پست بعدی نظر بزرگان کشورمون رو درباره ی ایشان خواهم گذاشت تا مشخبص شود دکتر شریعتی که بوده است و چقدر مظلوم واقع شده است!) دوست عزیز دکتر شریعتی عالم زاده ایی بود که مبنای تفکراتش تعالیم جامعه شناسی غربی بود شهید بهشتی تعبیر زیبایی در برای دکتر شریعتی دارند ایشان می فرمایند دکتر شریعتی با هر مسئله ای که برخورد میکرد سوالش این بود علی اسلام در این باره چه می گوید؟ او شریعتی را جستجو گری در مسیر شدن می داند که هنوز به سر منزل مقصود نرسیده است هنوز آن چیزی که باید بشود نشده است
با همه این اوصاف آیا منطقی است که دینی که اجازه نقل رویات پیشوایانش را به هرکسی نمی دهد مگر علما متبحر حدیث شناس معقول است اجازه دهد که هرکسی که بر سر سفره اسلام نشست برداشتهای شخصی خودرا به عنوان تعالیم اسلامی عرضه کرد ؛ مقبول جامعه قرار گیرد؟در اینجا اشاره به روایتی کرده اید، خوب است سند روایت را هم ذکر فرمایید اصلا تحقیق کنید ببینید چنین روایتی وجود دارد یا نه(بله،این روایت وجود دارد.درباره ی سند موثّق و صحیحش جستجو می کنم و اگر پیدا کردم حتماً ذکر می کنم) این حرف از جمله حرفهای شبهه روشنفکری است که به عنوان روایت در جامعه رواج پیدا کرده است.