تبیان، دستیار زندگی

زينب است و يك وسعت تاريخ، حريّت و شجاعت. زينب است و يك آغوش معطّر، عفاف و حيا، زينب است و يك دهان فرياد و خروش بر ضدّ ستم وافشاگرى بر ضدّ سلطه فريب! مردانمان، از او درس جوانمردى مى آموزند، زنانمان، در مكتب او، الفباى ديندارى و حق مدارى و دفاع از امام و رهبر و پرستارى از روحهاى خسته و دلهاى آزرده مى آموزند. اى زينب ، اى تنديس صبر و وفا! حديث وفا را از روزى آموختيم، كه پروانه وار، گِرد شمع حسين مى چرخيدى و خود را به آتشِ اين عشق مى زدى. «صبر» را از تو آموختيم، كه از درياى خون گذشتى و شهادتِ هفتادودو ستاره را با چشم ديدى و بر پيكر خورشيد و حنجر خونين بوسه زدى. اى زينب ، اى آينه «فاطمه نما»! اگر تو نبودى، موج خونهاى كربلا، فراتر از آن دشتِ سرخ نمى رفت. اگر خطابه هاى حماسى تو نبود، فرياد شهيدان، در هياهوى شادى و سرمستىِ كوفيان و شاميان گم مى شد. اگر تو نبودى، «كتاب شهادت» را چه كسى تفسير مى كرد؟ «پيام خون» را چه كسى به خفتگان بستر غفلت مى رساند؟ اى زينب ، اى پرستار بيمار كربلا! اى زينب ، اى اسوه همسران و مادران و خواهران و دخترانِ «شهدا» ! اى زينب ! اى دختر ولايت، اى خواهر شهادت، اى الگوى صبورى! نامت، هماره درس آموز باد، و يادت هميشه الهام بخش «عزّت» و «شرف». «زينب» ، آن شير زن، آن «اسير آزادى بخش»، از خون حسين(ع) پتكى ساخت و بر سر خفتگان «شهر افسوسِ» يزيدْ ساخته فرو كوفت و پيام آن «ثار» هاى جوشان و مقدس را به گوش همه بى خبران و اغفال گشتگان رساند. «زينب» ، زينت پدر بود، و ... يار برادر، رسول خون شهيد، مفسر كتاب كربلا، و مبيّن درسهاى عاشورا... اگر خطبه هاى شورگستر زينب نبود، كربلا فراموش شده بود. اگر آن سخنرانيهاى افشاگر نبود، خون شهدا هدر مى رفت. و ... اگر آن تبيين ها و تفسيرها نبود «عاشورا» تحريف مى شد. اگر خطابه زينب نبود، كتاب عاشورا، بدون نتيجه گيرى خاتمه مى يافت. اگر زينب نبود، جلد دوم «دفترخون»، نگاشته نمى شد. زينب ، پيك انقلاب و پيام گزار خون شهدا بود. زينب ، اسيرى بود، آزادى بخش، كه آزادى را، با اسارت خويش، براى ملّت به ارمغان آورد. و آزادى را از «اسارت» آزاد كرد. پس از شهادت، مرحله دوم نهضت عاشورا به دوش زينب (س) و سجّاد(ع) و اسيران اهل بيت بود. اين آزادگان، رسالت تفسير خون و شهادت را به دوش گرفتند و درس «آزادى» در «اسارت» را به همه كربلاييان تاريخ آموختند. برگرفته از قطعات-حجة الاسلام والمسلمين جواد محدثي

بسم الله الرحمن الرحيم السلام عليك يا بقية الله الاعظم وفات زينب كبري(س) اسوه صبر و تقوا را تسليت مي گويم صبر را معنا و مفهومي به نام زينب است احترام عشق هم از احترام زينب است شهر بي ميخانه و ساقي نباشد شهر عشق نشئگان عشق را مستي زجام زينب است فرش را تا عرش پيمودن نه كار هر كسي است اين مسافت هر چه باشد زير گام زينب است كيست زينب علم اول علم آخر پيش اوست متن عاشورا مدون با پيام زينب است كيست زينب در صواب شاهدان حق شريك ثبت در اسناد عاشورا سهام زينب است عشق يعني سز فرازي سر شكستن پيش يار شيوه از سر گذشتن در مرام زينب است دستهايش بسته سر بشكسته مغرد چو شير وحشت حكام جور از انتقام زينب است بغض زينب در گلو يعني مهيب انفجار انفجار نسلها با اهتمام زينب است مي زند فرياد فريادي كه حيدر گونه است ازدحام اهل كوفه از كلام زينب است داوري بنگر كه در بيدادگاه شهر شام با حسين همدست گشتن اتهام زينب است مشت را كرده گره با هيبت و احساس گفت اين حسين فرماده عالم امام زينب است گرچه جايز نيست از بهر زنان امر جهاد چادرو پوشش نمادي از قيام زينب است افتخار سيد خوش زاد مي داني ز چيست افتخار او همين بس كه غلام زينب است گرچه بين بانوان زهرا مقام اول است بعد زهرا رتبه برتر مقام زينب است اللهم عجل لوليك الفرج

بسم الله الرحمن الرحيم السلام عليك يا بقية الله الاعظم ديگر تمام شد...! راستي، با آن قنداقه خونين که رباب عليهاالسلام ، در پي اش مي گشت، چه کردي؟ مشک تيرخورده را در کدام پستوخانه دلت مخفي کردي تا سکينه نبيند؟ عباي هزار تکه شده علي اکبر عليه السلام را به کدام بازمانده از تبار مجنون بخشيدي، تا به دست ليلا نرسد؟ ام البنين عليهاالسلام را چه صدا کردي که ياد پسران پرپر شده اش نيفتد؟ در آن کربلاي هزار بار گريسته تو کسي نبود تا آن پيراهن کهنه خون آلود را از چشم مصيبت زده تو، دور نگه دارد؟ گريه کن، صبورترينِ عالم! آن تن عرياني که بر خاک و خار و خون غلتيد، عزيز تو بود؛ عزيزتر از جانت! همين که عکس سر بريده ماه، در پياله آب افتد و باد، عطر غبار قبور کربلا را در هواي يادت بپراکند، وقت زيارت تو رسيده است؛ وقت آنکه کبوتران پرپر شده در قفس نگاهت، پرواز کنند و ستاره هاي غروب کرده در حنجره زخمي ات، آواز بخوانند؛ وقت آنکه دوباره عباس عليه السلام برايت رکاب بگيرد و علي اکبر عليه السلام زانو بزند و قاسم عليه السلام ، مرکبت را آرام بنشاند و حسين عليه السلام ، دست دراز کند، تا تو را همان طور که شايسته عقيله بني هاشم است، سوار محمل نمايد. چشم هايت را باز کن تمام شد خواب وحشتناک اين روزها! اکنون، آغوش پيامبر صلي الله عليه و آله است و گريه هاي وقت تولدت! اللهم عجل لوليك الفرج

منم که شعر بلد نيتسم ولي تسليت من نيز پذيرا باشيد آقا valayat شما خوبي؟

سلام خوبي حسين عزيز بهتون تسليت مي گم همين که عزاخونه رو ديدي وتشريف آوردي و دو کلمه نوشتي ارزش داشت التماس دعا