تبیان، دستیار زندگی

سلام.يک سوال.البته من سعي مي کنم زياد به اين سوال فکر نکنم.چرا نماز مي خونيم مگه خدا بي نياز نيست که هست پس چرا نماز واجب شده آخه ما آدمها هم که به نماز نيازي نداريم اين نماز اين وسط چرا بايد خونده بشه نه خدا نياز داره نه ما و نماز واجب شده يعني اگه بخوني که هيچ اگر هم نخوني تنبيه مي شي اينم که شد جبر و زور.پس اختياري هم در کار نيست درضمن اگه من اختيار دارم چرا خودم نبايد خانواده ام را انتخاب کنم مثلا اگه من در يک خانواده ديگه بودم شايد شرايطم کلا فرق مي کرد(البته من از خانواده ام راضيم اين مثال بود)مثلا در يک خانواده پولدار يا يک خانواده مشهور که اينا مي تونه اينده يک نفر را به کل عوض کنه.يا در سنين پايين که انسان از لحاظ عقل و فکر و ......هنوز به رشد کافي نرسيده و در يک خانواده بيسواد هم مثلا هست اين مي تونه آينده اون نفر را تحت تاثير قرار بده پس اختيار انچناني هم در کار نيست تا بتونيم اينده را انجوري که مي خواييم بسازيم. خدايا تو را شاکرم که من را اينچنين آفريدي

به نام خدا با سلام وخوش آمدگويي به شما دوست گرامي خداوند چه نيازي به نماز ما دارد؟ خداوند بي نياز و غني است و نيازي به عبادت و نماز ما ندارد اما خداوند رحيم و حکيم نماز را براي بهره مندي انسان‏ها قرار داده است؛ زيرا: 1. ما انسان‏ها فقير و محتاج هستيم و بايد با ارتباط با خداي بي نياز و مبدا قدرت وکمال نياز خود را برطرف کنيم؛ چنانچه لامپ‏ها با ارتباط با منبع انرژي، نور مي‏گيرند و نورافشاني مي‏کنند. 2 ؤ غفلت و فراموشي ياد خدا، موجب انحراف ما در مسير زندگي دنيا و ارتکاب زشتي‏ها مي‏شود و ((نماز)) مانع اين غفلت و آن زشتي‏ها است. ((اثن‏ذ ب تنهي عن الفحشا و المنکر)). الصلا به همين دليل حضرت علي (ع) فرموده‏اند:((ذکر الله راس مال کل مومن وربحه السلامه من الشيطان؛ ياد خدا سرمايه هر مومني است و سود آن سلامت از شيطان است.)) (غرر الحکم ح‏3621). پس نماز يک وسيله دفاعي و يک مبارزه عملي با دشمن نفس وشيطاني است. 3. و بالاخره روح و روان آدمي که فطرتي الهي دارد با نماز و ياد خدا آرام، مي‏گيرد و در پرتو اين اطمينان و آرامش، زندگي با نشاط و سرور و آرامش خواهد داشت. ((الا بذکر الله تطمئن القلوب)) (سوره رعد، آيه 28). آنگاه کسي که نماز نخواند، در دنيا و آخرت خسارت ((غفلت)) و ((بي‏توجهي)) خود را خواهد ديد. در دنيا قلب پر اضطراب و ناآرام، و خداي ناکرده ارتکاب زشتي‏ها، ودر آخرت جزاي اين اعمال و آن نسيان ياد خدا. منبع 

بي نيازي خداوند از نماز ما پرسش: با عرض سلام من اصلا نمازهاي صبحم را نمي خوانم. نمازهاي ديگرم را هم اگه حالش باشه مي خونم و اگه هم نباشه نمي خوانم. براي خودم هم ملاک هايي دارم. اول : خدا به نماز من نيازي ندارد. دوم: چه لزومي دارد وقتي بي حوصله ام بخواهم نماز بخوانم. سوم: راه هاي مختلفي براي مناجات با خدا وجود دارد و من مي توانم با زبان فارسي هم با خدا حرف بزنم. چه لزومي دارد که با عبارات عربي بخواهم با خدا حرف بزنم عباراتي که حتي درک و فهم آن خيلي مشکل است. پاسخ: پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله وسلم فرمود: «مَثَل نماز در بين شما مَثَل نهري است که در نزد هر يک از شماست که در شبانه روز پنج بار خود را در آن مي شوييد و با اين شست و شو ديگر چرک و آلودگي در شما باقي نمي ماند؛ گناهان نيز با نمازهاي پنج گانه شست و شو مي شوند.»[1] اولا: شکي نيست که خداوند به نماز ما نيازي ندارد. ثانيا: شکي نيست که راه هاي زيادي براي ارتباط با خداوند وجود دارد. ثالثا: شکي نيست که هر کسي با هر لغت و زباني مي تواند با خداوند سخن بگويد و از او هر چه نياز دارد درخواست نمايد. اما آنچه بر انسان واجب است اين است که تسليم خداوند باشد و خداوند به سوي انسان ها رسول فرستاد تا فرامينش را به گوش بشر برساند و يکي از فرمانهاي اللهي امر به نماز است. از آنجا که مي دانيم يکي از صفات خداوند متعال، حکيم است؛ يعني هيچ کاري را بدون حکمت انجام نمي دهد. اينکه خداوند نماز را واجب کرده است با اينکه مي توانست به صرف راز و نياز اکتفا کند حتماً دليلي و حکمتي داشته که او با علم و تدبير بي نهايتش از آن اطلاع دارد؛ چون اگر اين گونه نباشد بايد نعوذ باللّه بگوييم خداوند در واجب کردن نماز، کار عبث و بيهوده اي انجام داده است. پس، از حکيم بودن خداوند مي فهميم که در وجوب و اقامه نماز فايده ها و آثار بسيار زيادي وجود دارد که چيزي جاي آن را نمي گيرد. يکي از علتهاي تشريع احکام از طرف خداوند بر بندگانش، امتحان کردن آنهاست. خداوند از بين بندگان، آنان را که روحيه اطاعت کامل دارند بر مي گزيند و آنان که بي چون و چرا به فرمانهاي خدايشان عمل مي کنند در امتحان اطاعت از خدا نمره قبولي مي گيرند. پس يکي از علل واجب شدن نماز اين است که خداوند قصد داشته است با اين دستور، بندگانش را بيازمايد تا معلوم شود چه کسي راز و نياز خود با خدا را به همان صورت که خداوند فرموده انجام مي دهد و چه کسي سرپيچي مي کند؛ تا هر دو به پاداش و جزاي عملشان برسند. در پايان عرض مي کنيم که گاهي انسان، مريضي جسم دارد پس به پزشک مراجعه مي کند اما گاهي روح انسان دچار بيماري مي شود پس بايد براي درمان آن تلاش کرد نه اينکه با تفکرات ناشي از عدم آگاهي، مسير خطا را پيمود. البته قصد ما از بيان اين جملات اخير خدايي ناکرده جسارت به شما گرامي نيست؛ زيرا اين حالت نه تنها براي شما بلکه ممکن است براي ما و ديگر انسان ها نيز حاصل شود و در اين خصوص سوالاتي به ذهنمان برسد که در نزد خود جوابي برايش نداشته باشيم و به همين علت، خودمان براي سوالي که جوابي برايش نداريم دليلي بتراشيم و آن را ملاک رفتار خود قرار دهيم. براي اطلاع بيشتر مي توانيد به لينک زير مراجعه فرمائيد. موفق باشيد. چند پرسش و پاسخ درباره نماز

قسمت دوم سوال: درضمن اگه من اختيار دارم چرا خودم نبايد خانواده ام را انتخاب کنم جواب : به زودي منتظر باشيد

با سلام و تشکر از سؤال دقيق شما ... در پاسخ به سؤال شما بزرگوار گفتني است: انسان ها در خلقت خود هيچ گونه اختياري از خود ندارند؛ يعني در حقيقت انسان در خلقت و در اختيار داشتن خود مجبور است و هيچ نقش و تأثيري در آن ندارد. هم چنين بعد از خلقت و ورود به اين دنيا ، اقامت در اين جا نيز به اختيار وي نيست؛ چرا که به طور قطع و اجباراً روزي بايد اين زندگي دنيوي را ترک کند و به عالم ديگر برود. نه تنها انسان، بلکه هيچ موجودي از موجودات در خلقت خود آزاد نيستند. تنها خداوند متعال است که مختار و صاحب اراده مطلق است و اوست که به انسان و ديگر موجودات زندگي و حيات مي بخشد. و اين بدان جهت است که اصولاً انسان قبل از خلقت، وجود نداشت و چيزي نبود تا بتواند از خود اختياري داشته باشد. چنانکه خداوند در کريمه مي فرمايد: «هل اتي علي الانسان حين من الدهر لم يکن شيئاً مذکوراً»،(1) مگر نه اين است كه مدت زمانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود. بديهي است که داشتن اختيار فرع بر وجود است. انسان ابتدا بايد موجود باشد تا بعد از وجود درباره ي اختيار و آزادي وي بحث کرد. و چه نيکو در اين سروده ذکر شده: ذات نايافته از هستي بخش/ کي تواند که شود هستي بخش. بنابراين، انسان به ناچار طبق اراده و مشيت الاهي خلق مي شود و پا به عرصه ي وجود مي گذارد، نه به اختيار و اراده خويش تا بتواند که خانواده و مکانت زندگي خود را تعيين کند. اما پس از به دنيا آمدن در زندگي دنيا آزاد و صاحب اختيار و اراده است، آن هم نه اختيار مطلق.(2) وانگهي شما مي توانيد به سرمايه ها و داشته هايي که داريد بيشتر توجه کنيد و از اين همه سرمايه در مسير رشد و کمال تان بهره بگيريد، رسيدن به کمال و سعادت منوط به داشتن ثروت مادي و خانواده نيست. چه بسا کساني که با وجود تولد در خانواده هاي ثروتمند و داراي شهرت دنيوي ، از شناخت حقيقت هستي و خويشتن خويش غافل مانده و در دام هوي و هوسهاي شيطاني افتاده و راه هلاکت و سقوط را پيش گرفته و از مسير کمال و سعادت مهجور مانده اند و بسا کسانيکه عليرغم محروميت از مواهب مادي و يک خانواده سالم، با شناخت حقيقت هستي و خويشتن، استعدادهاي خود را کشف نموده و با استفاده از فرصت ها به درجات عاليه رشد و کمال و سعادت دنيا و اخرت نائل آمده اند. پس رسيدن به سعادت و رشد و کمال، منوط به داشته هاي اوليه نيست بلکه بيشتر به نحوه شناخت خود و استعدادها و چگونگي بهره مندي و استفاده از آنها را دارد و اين جهت، بيش از هر چيزي به اختيار و اراده خود انسان وابسته است. موفق باشيد ... پاورقي______________________________________ ________ 1. سوره انسان، آيه 1. 2. ر.ک: پايگاه اسلام کوئست، مقاله اختيار انسان در بقاء و مرگ، با اندکي تصرف و تغيير. منبع:سايت گفتگوي ديني