تبیان، دستیار زندگی

دفترم را ورق ميزدم تا رسيدم به صفحه ايي که بوي انتظار ميدهد . دوباره و ده باره و صد باره ميخوانمش ، تا روزي هم برسد که تو مرا بخواني . يادتان هست اينها را کي برايتان نوشته ام . امشب که به اين صفحه رسيده ام ، ميخواهم جمله ايي بر آن اضافه کنم .     دل مان گرفته بود، نيامدي ... بغض مان گرفته بود، نيامدي ... هواي شهرمان گرفته بود، نيامدي ... آنقدر نيامدي، نيامدي، که خورشيد مان هم گرفت! و اما امشب ، مخلوق ديگر خدا هم گرفت . همان که وقتي دلمان برايت تنگ ميشود ، نگاهش ميکرديم . او هم طاقت نياورد و گرفت . او هم تو را نديد و گرفت . نگاه کن ... امشب ماهمان هم گرفت . خودت ببين که ديگر چيزي براي گرفتن نمانده است . پس چرا قصد طلوع نداري ؟ اي آفتاب پنهان هستي ...      

دل مـــــــا هــم گــــــــــرفــت...

يه دونه اي

سلام. بااجازه منم يه چيزي بگم... ** آقاي خوبي ها سلام. ديشب خبرها مي گفتند كه ماه ساعت 22:54 مي گيرد... هه از شنيدن اين خبر خنده ام گرفت، البته خنده اي تلخ، زيرا سال هاست كه خورشيد آسمان دل شيعيان كسوف كرده اما گويي آنقدر عادت كرده ايم به تاريكي كه هيچ خبرگزاري اي اين خبر را مخابره نمي كند. خبرهاي ديشب مي گفتند كه تا ساعت ... فرصت هست براي خواندن نمياز آيات كه بعد از اين ساعت ماه از خسوف خارج مي شود، پرده نشين، تا به كي منتظر باشيم تا تو از پرده به در آيي؟ برايمان دعا كن،‌ آن زمان كه كسوفت پايان يافت، حسرت خورده ي نماز آياتمان نباشيم...