«شطرنج نحوه تفکر منطقى و کارآمد را آموزش مى دهد و انتخاب بهترين گزينه از ميان گزينه هاى موجود را نشان داده و مى تواند به دانش آموزان اهميت برنامه ريزى و همچنين پيامد تصميم گيرى را بياموزد. شطرنج ذهن انسان را به مبارزه مى طلبد. شطرنج در واقعيت فقط يک بازى است. رقابتى خلاق و مفرح. بازيى که چندان متفاوت از ساير ورزش ها نيست. اما تفاوت برجسته اى که آن را متمايز مى کند در اين است که جزو معدود بازيهايى است که ذهن انسان را به تمامى تمرين مى دهد درحالى که درقابليت تحکيم شخصيت و تقويت اعتماد به نفس با ديگر ورزشها مشترک است. شطرنج از جمله بهترين و مؤثرترين ابزاردرآماده کردن کودکان براى مواجهه با دنياى کنونى است که روز به روز در درياى اطلاعات فروتر مى رود و همراه با آن موقعيت هاى دشوارترى در تصميم گيرى را به ارمغان مى آورد.» واژه «شطرنج»تلفظ فارسي «چاتورانگا » است کلمه اي که در زبان سانسکريت براي نام گذاري اين بازي به کار برده مي شود، جايي که معمولا از آن به عنوان نخستين زادگاه اين بازي ياد مي شود. اگر چه بازيهاي مشابهي در کره، چين، ژاپن و تايلند رواج داشته است اما شطرنج امروزي به اين بازي هندي برمي گردد که در دوره ساسانيان وارد ايران شده و آنگاه در کشورهاي اسلامي، اروپا و روسيه تکامل پيدا کرده است. برخي شطرنج را يک سرگرمي ميدانند وعده اي ديگر آن را يک ورزش رزمي ذهني محسوب مي کنند. موفقيت در اين ورزش بيش از هر چيز به توان تحليل و فهم انتزاعي ذهن وابسته است.