تبیان، دستیار زندگی

سلام دوستان گرامی (منظور کنکوریها) البته من که خودم کنکوری نیستم تا کنکورم خیلی فاصله دارم میخواستم یک خدمتی کرده باشم و به همین منظور این بحث را ایجاد کردم یک برنامه ای نصف شبا تو  رادیو جوان مذاره اسمشو نمیدونم بعد میخواستم این را برای کسانی که وقت نمیکنند این جا بذارم برای دستخوش یکی از برنامه ها را که مال همین روزه(90/3/9) را قرار میدم کیفیت: در حد المپیک حجم :27mb فرمت:mp3  

اگر انسانها ميدانستند فرصت با هم بودنشان چقدر محدود است محبتشان نسبت بهم نا محدود ميشد...

با سلام دو چيز است که اگر انسان هميشه به ياد آن دوباشد، هيچ موقع حتي فکر گناه کردن هم به او دست نخواهد داد: خدا - مرگ خدا: اگر انسان در طول زندگيش هميشه و همه جا به ياد خدا باشه، ديگه گناه کردن معني نداره. چرا که با به ياد خدا بودند، تمام کارها خدايي مي شوند و ديگر انسان حتي اجازه گناه کردن هم به خودش نمي ده. مي گه مبادا من گناه کنم! چرا که حدا مي بيند. و همواره مي توان جمله معروف امام خميني (ره) را زمزمه کرد که "عالم محضر خداست. در محضر او گناه نکمنيم" مرگ: من خودم هر وقت که ياد مرگ ميکنم موهاي تنم سيخ مي شند. چرا که با خودم ميگم اگه همين الآن و با اين همه گناه بخوام از دنيا برم، اون موقع جام تو جهنمه، عذاب و آتش. پس تصميم ميگيرم که کار هايي که من رو از سعادت دور ميکنه انجم ندم. به همين راحتي. مي دونيد مشکل ماها چيه؟ من خودم رو ميگم. من که همه چيز ميدونم! خوب رو از بد تشخيص ميدم. اينطور نيست؟ پس چرا باز دوباره گناه ميکنم؟ يکي از دلايلش اينه که فراموش کار و غافليم. از اين رو يکي از دوستانم رو مي شناسم که کف دستش بزرگ نوشته بود " خدا - مرگ" و هر روز چشمم به اون ميخورد. به طوري که تا ميومد گناه کنه، يکهو ... التماس دعاي فراوان

ممنون از دوستان عزيزم كه من رو ياري كردن به نظر من ياد مرگ يه جور تكاندن غبار ازدل ميتونه

خطبه‏اى اندرز وهشدارامام علي(ع) دنياشناسي پس از حمد و ستايش الهي، همانا دنيا روي گردانده، و وداع خويش را اعلام داشته است، و آخرت به ما روي آورده، و پيشروان لشگرش نمايان شد. آگاه باشيد! امروز، روز تمرين و آمادگي، و فردا روز مسابقه است، پاداش برندگان، بهشت، و کيفر عقب ماندگان آتش است آيا کسي هست که پيش از مرگ، از اشتباهات خود، توبه کند؟ آيا کسي هست که قبل از فرا رسيدن روز دشوار قيامت، اعمال نيکي انجام دهد؟ آگاه باشيد! هم‏اکنون در روزگار آرزوهاييد، که مرگ را در پي دارد، پس هر کس در ايام آرزوها، پيش از فرا رسيدن مرگ، عمل نيکو انجام دهد، بهره‏مند خواهد شد، و مرگ او را زياني نمي‏رساند، و آن کس که در روزهاي آرزوها، پيش از فرا رسيدن مرگ کوتاهي کند، زيانکار و مرگ او زيانبار است، همانگونه که به هنگام ترس و ناراحتي براي خدا عمل مي‏کنيد، در روزگار خوشي و کاميابي نيز عمل کنيد. آگاه باشيد! هرگز چيزي مانند بهشت نديدم که خواستاران آن در خواب غفلت باشند، و نه مانند آتش جهنم، که فراريان آن چنين در خواب فرورفته باشند. آگاه باشيد! آن کس را که حق، منفعت نرساند، باطل به او زيان خواهد رساند، و آن کس که هدايت، راهنماييش نکند، گمراهي او را به هلاکت افکند آگاه باشيد! به کوچ کردن فرمان يافته و براي جمع‏آوري توشه آخرت راهنمايي شديد، همانا، وحشتناکترين چيزي که بر شما مي‏ترسم، هواپرستي، و آرزوهاي دراز است، پس از اين دنيا توشه برگيريد تا فردا خود را با آن حفظ نماييد. (اگر سخني بتواند مردم را به آخرت‏گرايي و زهد و تقوا بکشاند همين سخن امام است که مي‏تواند انسان را از آرزوها جدا کرده و نور اميد را در دلها زنده سازد و انسان را نسبت به زشتيها بيزار کند از جمله‏هاي شگفت اين خطبه آن است که فرمود امروز روز تمرين و فردا روز مسابقه، و جايزه برندگان بهشت است و کيفر عقب‏ماندگان آتش جهنم خواهد بود در اين خطبه معاني ارزشمند در قالب مثلهاي گويا و تشبيهات صحيح جاگرفته است. امام بين دو لفظ (السبقه) و (الغايه) به خاطر اختلاف معنا فاصله انداخته است زيرا سبقت گرفتن در مسابقاتي است مورد علاقه انسان است و اين از صفات بهشت است و در راهي که به آتش جهنم مي‏انجامد بکار گرفته نمي‏شود از اين رو فرمود: السبقه الجنه اما واژه الغايه به معناي پايان در هر مسابقه استعمال مي‏شود همانگونه که در قرآن خدا به کافران رمايد از دنيا بهره گيرد که پايان شما به سوي آتش است در اين خطبه دقت کنيد که معنايي ژرف و عمقي دست نايافتني دارد.)