تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا

در این تاپیک قصد دارم

نکته های زیبا از  حضرت روح الله -امام خمینی(ره)- 

به کمک شما سروران -عاشقان روح الله بیاورم

نکته های ناب و زیبا از معارف زندگی آن بزرگوار که می تواند در زندگی این چند صباح یاری گرمان باشد

برایمان بنویسید ودریغ نکنید

التماس دعای فرج

تاپیک در ویژه نامه انتظار فرج حضرت روح الله درج گردید 

امام خمینی رحمت الله علیه در نامه ای كه از تركیه برای حاج آقا مصطفی (ره) فرستاده بود نوشت: اگر رضای خدا و امر می خواهید با مادر و خواهران و بستگان خوش رفتاری كنید.

امام خمینی (ره) وقتی كه به زیارت قبر استادش مشرف شد، قسمتی از عمامه اش را باز كرد و با آن گرد و غبار قبر استادش را پاك كرد.

بعد از فوت مرحوم آیت الله حكیم (رضوا ن الله علیه)، یكی از نمایندگان آن مرحوم در یكی از شهرهای ایران، نامه ای برای حضرت امام كه در نجف بودند نوشت و اجازه خواست كه بعد از‌ آقای حكیم، وكیل حضرت امام باشد. حضرت امام هم یك اجازه معمولی برای ایشان نوشتند و فرستادند. اما این آقای به این مقدار اجازه قانع نبود و می خواست وكیل حضرت امام در آن شهر و آن استان باشد. مرحوم حاج آقا مصطفی هم برای وساطت خدمت حضرت امام عرض كرده بود كه ایشان صلاحیت این كار را دارد و وكیل آقای حكیم هم بوده است. حضرت امام در جواب حاج آقا مصطفی فرمودند:«این مقدار كه ما نوشتیم كافی است.» بعدا گویا آن آقا نامه تهدید آمیزی به حضرت امام در نجف نوشتند ( و ما این را از جواب حضرت امام فهمیدیم ) كه اگر این وكالت نامه را به من ندهید، به مردم می گویم كه از تقلید شما برگردند!. حضرت امام در جواب نوشته بودند: «اگر یك چنین خدمتی به من بكنید، من از شما تا روز قیامت ممنون می شوم كه بار من را سبك كرده اید اگر مردم از تقلید من برگردند، بار مسئولیت من سبك می شود.»

منبع 

يكي از نزديكان امام خميني (ره) مي گويد: اگر ما بدون توجه قرآن را روي زمين مي گذاشتيم، امام آن را بر مي داشت و مي فرمود: قرآن نبايد روي زمين بماند.

بسم الله الرحمن الرحيم السلام عليك يا بقية الله الاعظم سلام پيوند با مقام ولايت چشم گريان دنيا مى داند كه امام مظهر صلابت و استوارى بود، ولى براى آدمهاى يكبعدى و كسانى كه از اسلام و ايمان به خدا دور هستند، شايد قابل تصور نباشد كه يك انسان در عين صلابت و استوارى در راه هدف و نيز سر سختى و انعطاف ناپذيرى در برخورد با موانع و دشمنانى كه بر سر راه هدف او قرار دارند، چگونه مى تواند در صحنه اى ديگر، مظهر رقت قلب ، عاطفه و محبت باشد. امام ، راز و نيازها و مناجاتها و تهجدهايشان را كاملا مخفى و دور از چشم ديگران انجام مى دادند. با اينهمه در برخى موارد كه نمى شد مخفى كرد آنچه ديده اند و ديده ايم ، بسيار عجيب است : انسانى كه در مرگ فرزند عزيز و ارشدش كه طبق دستخط خود ايشان ، ميوه دل و روشنى ديده پدر بوده است ، گريه نكرد و فقط وقتى مطلع شد، گفت : انا الله و انا اليه راجعون . پزشكان از اينكه امام گريه نكرده بودند، نگران بودند. آنها معتقد بودند كه بايد ايشان گريه كنند تا مبادا فشارى روى قلبشان وارد شود. همين امام را كسى نديده است كه ذكر مصيبت امام حسين (عليه السلام ) و يا حضرت زهرا (سلام الله عليها) و ديگر ائمه معصومين (عليهم السلام ) را بشنوند و گريه نكنند. يك روز به مناسبت يكى از وفيات ائمه (عليهم السلام )، چند نفرى به عنوان خواندن دعاى توسل ، به اتاق امام رفتيم . همه رو به قبله نشستند و شروع به دعا كردند. بعد از شروع ، امام وارد شدند و در صف نشستند و همراه با همه دعا خواندند. در ضمن دعاى توسل ، يكى از آقايان ذكر مصيبت مختصرى كرد. با آنكه ذاكر، روضه خوان ماهرى نبود و با حضور امام دستپاچه شده بود و صدايش هم مرتعش و بريده بريده بود، امام همين كه شروع به روضه كرد - با آنكه هنوز مطلب حساسى را بيان نكرده بود - امام چنان به گريه افتادند كه شانه هايشان به شدت تكان مى خورد، بنده وقتى زير چشمى به سيماى امام نگاه كردم ، دانه هاى متوالى اشك را كه از زير محاسن معظم له و رى زانوانشان فرو مى ريخت ، ديدم . چند لحظه اى طول نكشيد كه يكى از نزديكان از زاويه اى كه امام نبيند، به ذاكر اشاره كرد كه روضه را قطع كن . زيرا اين گريه شديد، ممكن بود خداى ناكرده بر قلب مبارك امام اثر بگذارد. امام در مدتى كه در نجف اشرف بودند، در تمام شبهاى شهادت معصومين (عليهم السلام ) در منزلشان ذكر مصيبت داشتند و به مناسبت رحلت زهرا (سلام الله عليها) اين برنامه سه شب ادامه داشت . آن گريه كردن و اشك ريختن بدون استثنا در همه اين روضه خوانيها وجود داشت . افراد معمولى در مقام ذكر مصيبت معصومين و اولياء حق ، معمولا بيشتر از آن كه از ياد مصيبت متاثر شوند تاثير شرايط جنبى مانند صوت غم انگيز و مهارت سخنورى گوينده و گريه و تباكى ديگران قرار مى گيرند و حالى پيدا مى كنند اما در مورد امام دفعات مكررى را ديدم على رغم آنكه هيچيك از شرايط جنبى مذكور وجود نداشت به محض اين كه ذاكر السلام عليك يا... را به زبان مى آورد اشك ايشان جارى مى شد و به شدت مى گريست و در واقع گريه امام بود كه در اين مجالس بى ريا هر دل سنگى را به ياد مصائب اولياء خدا و ائمه طاهرين ذوب مى كرد و با شكوهترين شور و حال معنوى را در بزم عاشقانه خود پديد مى آورد. ديگر از ساقى نشان باقى نبود ز آنكه آن ميخواره جز ساقى نبود خود به معنى باده بود و جام بود گر به صورت رند درد آشام بود در سايه آفتاب محمد حسن رحيميان اللهم عجل لوليك الفرج

با تشکر از شکري گرامي بابت شرکت در بحث امام در پاريس مي خواستند كفش بپوشند، پايشان را كه بلند كردند تا روي روزنامه بگذارند، سئوال كردند : مثل اينكه اين روزنامه هاي ايراني هستند؟ عرض كردند: بله آقاي ، ولي اين صفحه آگهي هاست. با اين حال پايشان را روي روزنامه نگذاشتند و برگشتند و فرمودند: شايد يك اسم محمد يا علي در اينها باشد. 

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحيم السلام عليک يا مولاي يا صاحب الزمان سلام اندکي پس از پيروزي انقلاب به رهبري امام خميني، دانش آموزان سرخ پوست مدرسه  مرکزي «اسپرينگ دال» در ايالت آرکانزاس آمريکا، نامه اي به ايشان  مي نويسند و با ارسال يک جفت جوراب به عنوان هديه از طرف دانش آموزان مدرسه، از آيت الله مي خواهند که يک شي خود را هر چند يک جوراب کهنه باشد به عنوان يادبود براي آنان ارسال دارد. امام نامه اي براي آنها مي نويسد و يک جلد کتاب شامل سخنان پيامبر اسلام براي آنان مي فرستد. متن نامه امام خميني(ره): بسم الله الرحمن الرحيم فرزندان عزيز خوب دبيرستان اسپرينگ دال ايالت ارکانزاس آمريکا نامه محبت آميز و هديه ارزشمند شما عزيزان را دريافت نمودم. من مي دانم که سرخ پوستان و سياه پوستان در فشار و زحمت هستند. در تعليمات اسلام فرق بين سفيد و سرخ و سياه نيست؛ آنچه انسانها را از يکديگر امتياز مي دهد، تقوي و اخلاق نيکو اعمال نيک است. از خداوند بزرگ مي خواهم شما فرزندان عزيز را موفق کند و به راه راست هدايت فرمايد. يک جزوه از کلمات نصيحت آموز پيمبر بزرگ اسلام را که براي کودکان ايران هديه داده اند، براي شما عزيزان مي فرستم و به شما دعاي خير مي کنم. اميد است در ارزشهاي انساني موفق باشيد. روح الله الموسوي الخميني اللهم عجل لوليك الفرج

بسم الله الرحمن الرحيم السلام عليك يا بقية الله الاعظم سلام     احترام به بزرگان استاد شهيد مرتضي مطهري رحمه الله مي فرمايد: «من هرگز از حضرت امام نشنيدم که اسم استادشان مرحوم شاه آبادي را بياورند و دنباله اش، روحي فداه (جانم به فدايِ او) نگويند». نيز نزديکان امام مي گويند: بارها شاهدِ احترام بيش از حد امام به آيت اللّه پسنديده بوديم. ايشان به عنوانِ برادرِ بزرگ تر و استاد امام در دوران کودکي و نوجواني، در حد يک استاد و شبيه يک پدر، موردِ احترامِ امام قرار مي گرفت. نه تنها رعايت احترام از سوي امام خميني رحمه الله در مورد بزرگان مشاهده مي شد، که شخص ايشان، حفظ جايگاه احترام و حفظ حريم ها را از کسان ديگر انتظار داشتند. نقل شده يکي از مسئولان مملکتي به همراه پدر مسنِّ خود خدمت امام مي رسد. او پيش مي افتد و پدرش پشت سرش حرکت مي کند. امام پس از اينکه آن مسئول پدرش را معرفي مي نمايد مي فرمايد: «اين آقا پدر شما هستند؟ پس چرا جلوي او راه افتادي و وارد شدي؟!»   اللهم عجل لوليك الفرج

بسم الله الرحمن الرحيم السلام عليك يا بقية الله الاعظم سلام   صداقت در نوشتار روزي امام پيامي خطاب به بسيجيان نوشته بود که براي پخش به راديو و تلويزيون فرستاده شد. ناگهان خواستند که پيام را قبل از پخش بازگردانند. سپس واژه اي را تغيير دادند و گفتند: «در پيام چنين نوشته بودم: من با تمامِ همّم به شما دعا مي کنم، آن را به بيشترين همّم تبديل کردم؛ اين جمله دقيق تر است». با آنکه همگان، از اظهار ارادت شديد و عشق امام به بسيجيان آگاه بودند، ولي ايشان با احتياط و دقت، مي کوشيد اين محبت فراوان، تا مرز غلوّ پيش نرود. اللهم عجل لوليك الفرج

امام در حسينيه جماران، گريه مي کرد، روز عاشورا بود، روضه بود، گريه مي کرد. دستمال مي گذاشت روي چشمش گريه مي کرد. همينطور که گريه مي کرد، آب از بيني امام سرازير شد. امام يک دستمال ديگر دست گرفت، آب بيني‌اش با آب اشکش قاطي نشد. ادامه مطالب اينجا