تبیان، دستیار زندگی

تلفن برای چندمین بار زنگ می زند. مرد با دست هایی لرزان گوشی را برمی دارد.
از پشت خط صدایی می آید كه چند روزی است آرامش را از او و خانواده اش گرفته است: «چی شد، ٢٠ میلیون تومان رو حاضر كردی؟» مرد این بار اما نگران تر از قبل با صدایی محزون می گوید:باور كنید ندارم آقا، آخه من ٢٠ میلیون تومانم كجا بود. تو رو خدا بیا و جوانمردی كن و از خیر این كار بگذر. اما فردی كه پشت خط است به این سادگی ها كوتاه نمی آید و با صدایی بلند با حالت تهدید می گوید: «همین كه گفتم یا تا فردا ظهر ٢٠ میلیون تومان رو حاضر می كنین یا این كه ... ضمنا بهتره كه پای پلیس به میون نیاد چون اون وقت ... خودتون كه می دونید! فقط كافیه تصاویر دخترت رو به چند نفر بلوتوث كنم.» و بعد بدون خداحافظی قطع می كند.
مرد گوشی را كه می گذارد به دیوار تكیه می دهد و بعد در حالی كه آه بلندی می كشد، می گوید: «خدایا این چه بلایی بود؟»زن هم مثل شوهرش نگران و مضطرب است. چند دقیقه ای كه می گذرد مرد رو به دخترش كه او هم حسابی نگران است، می گوید: «آخه این چه كاری بود كه كردی؟ مگه مدرسه جای این كارهاست. چرا توی مدرسه با دوستات پارتی گرفتین؟ حالا اگر اون نامرد تصاویر  رو بلوتوث كنه من چه خاكی به سرم بریزم؟» دختر اما غیر از گریه كردن جواب دیگری ندارد.
فناوری دردسرساز
ستفاده از گوشی های تلفن همراه مجهز به دوربین های عكس برداری و فیلم برداری در مدارس دخترانه، به دلیل ناآگاهی برخی از دانش آموزان از مضرات و تبعات استفاده نادرست از آن ها، گاهی اوقات موجب بروز مشكلاتی برای دانش آموزان و خانواده ها شده است.
وسیله ای ارتباطی و مفید كه در سایه غفلت والدین، دانش آموزان و متولیان فرهنگ و آموزش رفته رفته به یك وسیله خطرناك تبدیل می شود.برخی از دانش آموزان دختر در مقاطع مختلف تحصیلی با در دست داشتن گوشی های دوربین دار اقدام به عكس برداری یا فیلم برداری از همكلاسی های خود می كنند و بعضا آن را نیز به دیگران بلوتوث می كنند (برای گوشی های دیگران می فرستند).برخی از دانش آموزان نیز هنگام تعمیر گوشی های خودگرفتار عده ای سودجو و فرصت طلب می شوند كه با در اختیار داشتن این تصاویر قصد اخاذی از دانش آموز یا خانواده او را دارند.
متأسفانه این ناهنجاری اجتماعی روز به روز در حال افزایش است و اگر فكری جدی برای آن نشود در آینده ای نه چندان دور می تواند گریبانگیر بسیاری از خانواده ها شود.
بخشنامه آموزش و پرورش
شاید به همین دلیل است كه وزارت آموزش و پرورش در بخشنامه ای به مدارس سراسر كشور هرگونه استفاده از تلفن همراه را در مدارس ممنوع كرده است.
این وزارت خانه در بخشنامه خود اعلام كرده است: هرگونه استفاده از تلفن همراه در مدارس ممنوع است و دانش آموز حق همراه داشتن موبایل را ندارد.
در این بخشنامه مدیران و مسئولان مدارس موظف به كنترل دانش آموزان هستند و در صورت مشاهده استفاده دانش آموزان از موبایل بایستی گوشی را از دانش آموز بگیرند.
اما سوالی كه می توان مطرح كرد این است كه آیا به صرف صدور بخشنامه می توان صددرصد این موضوع را كنترل كرد؟
بخشنامه ای كه درمان نبود
مدیر یك دبیرستان دخترانه به خراسان می گوید: متأسفانه استفاده از موبایل های دوربین دار تاكنون برای مدرسه مشكلات زیادی ایجاد كرده است به گونه ای كه هر از چند گاهی شاهد بروز اتفاقات ناگوار برای دانش آموزان در این رابطه هستیم.
ر-ج می گوید: با وجود بخشنامه وزارت خانه باز هم شاهد ورود این گوشی ها به مدرسه هستیم زیرا ما در مدرسه حق بازرسی كیف دانش آموز را نداریم و طبق بخشنامه فقط اگر آن را در دست دانش آموز مشاهده كردیم می توانیم گوشی را از دانش آموز بگیریم.
وی می افزاید: واقعیت این است كه بخشنامه آموزش و پرورش فقط یك وظیفه جدید به انبوه وظایف ما اضافه كرده است و هر روز كارمان این شده كه مراقب باشیم تا دانش آموز از گوشی تلفن همراه استفاده نكند مخصوصا گوشی های دوربین دار در صورتی كه به نظر من این راه درستی نیست و آموزش و پرورش باید برنامه و سازوكار بهتری ارائه كند.
وی می افزاید: طبق بخشنامه وزارت خانه ما به دانش آموزان گفته ایم كه از آوردن موبایل خودداری كنند و اگر موردی ببینیم برخورد می كنیم اما واقعیت این است كه ما در تمام ساعاتی كه دانش آموز در مدرسه حضور دارد بالای سر او نیستیم و ممكن است دانش آموز در ساعات تفریح همراه با دوستانش مرتكب كار اشتباهی شود، اما مدرسه باید تاوانش را پس بدهد.این مدیر مدرسه می افزاید: به نظر می رسد برای جلوگیری از وقوع هرگونه اتفاق ناگواری در درجه اول باید خانواده ها را نسبت به كاركردهای منفی موبایل های دوربین دار توجیه كرد.
یك مشاور تحصیلی و تربیتی در یكی از دبیرستان های دخترانه نیز به نقش خانواده ها در كنترل هرچه بهتر این نابه هنجاری اجتماعی اشاره می كند و می گوید: این گونه احساس می شود كه خانواده ها در این زمینه نقش مهمی دارند و در درجه اول باید سطح آگاهی و توجه خانواده ها را بالا برد.
ن-و می افزاید: واقعیت این است كه اگر ما بتوانیم سطح آگاهی خانواده ها را بالا ببریم و آن ها را نسبت به كاركردهای منفی موبایل های دوربین دار آشنا كنیم، مشكل حل می شود اما مشكل این جاست كه خانواده ها در جامعه ما با فرهنگ های مختلف زندگی می كنند و توجیه و آموزش آن ها نیازمند یك كار گروهی است.
این مشاور در ادامه می گوید: وقتی هنوز فرهنگ استفاده از گوشی های معمولی برای برخی از افراد جا نیفتاده است، خریدن گوشی دوربین دار برای دانش آموز نوجوانی كه هنوز در پی بردن به هویت اجتماعی خودش دچار مشكل است چه معنایی می تواند داشته باشد؟
وی می افزاید: این كار اشتباهی است كه برای دانش آموزی كه هنوز به طور كامل هویت و شخصیت اجتماعی وی شكل نگرفته است گوشی دوربین دار بخریم.
وطن پرست خاطرنشان می كند: كنترل این ناهنجاری كار سخت و دشواری است و آموزش و پرورش به تنهایی نمی تواند كاری از پیش ببرد.
وی می افزاید: به نظر می رسد مسئله اصلی اعتقادات باشد. به گونه ای كه هرچقدر میزان اعتقادات دینی و مذهبی دانش آموز بیشتر باشد به همان میزان تمایل او برای انجام رفتارهای ناشایست و استفاده نادرست از موبایل های دوربین دار كمتر است.
دانش آموزان نیازی به تلفن همراه ندارند
معاون و قائم مقام دفتر بازرسی، ارزیابی عملكرد و پاسخ گویی به شكایات وزارت آموزش و پرورش نیز در این باره به خراسان می گوید: اگرچه موبایل را می توان حتی به عنوان یك رسانه تلقی كرد اما باتوجه به تبعات آن هرگونه استفاده از تلفن همراه در مدارس ممنوع شده است.
وی می افزاید: باتوجه به این بخشنامه اگر اتفاقی بیفتد مدیر مدرسه مقصر است بنابراین مدیران و معاونان مدارس باید دقت بیشتری داشته باشند.
حسینی خاطرنشان می كند: اگر قرار است دانش آموز با خانواده اش صحبت كند می تواند از تلفن مدرسه استفاده كند بنابراین استفاده از موبایل معنایی ندارد.
وی یادآور می شود: كنترل این موضوع جزو وظایف مدیران است و همان گونه كه اگر دانش آموزی غیبت یا تأخیر داشته باشد، مدیر مدرسه موظف به پی گیری علت آن است در این باره نیز مدیران موظف به پی گیری و كنترل هستند.

به نظر شما دانش آموزان نیازی به تلفن همراه دارند؟؟؟؟
منبع: روزنامه خراسان 12 اسفند

با سلام به نظر بنده در بعضی اوقات بردن گوشی به مدرسه لازم است چرا که نه؟؟ حال اگر کسانی فرهنگ استفاده از گوشی همراه را ندارند دلیل بر این نمی شود که به همراه داشتن آن در مدارس ممنوع باشد بنده در مواقع ضروری مانند : رفتن به جایی دیگر بعد از مدرسه و غیره گوشی خود را همراه خود می برم البته باید متذکر شوم که در طول ساعات مدرسه هیچ استفاده ای از آن ندارم با تشکر

سلام

این سوال شما سوال خوبی نیست. چون این كه دانش آموز به تلفن همراه نیاز داره یا نه ، به شرایط اون دانش آموز بستگی داره . البته تلفن همراه وسیله ای هست كه هر كسی از یه سنی میتونه ازش استفاده كنه.

مسئله ی اصلی تو این مورد همون طور كه اشاره شد نحوه ی استفاده از این ابزاره كه آموزش اون وظیفه ی والدین هست.

اگه راستش رو بخواین مسئله ی تلفن همراه و فرهنگ استفاده از اون یه سری مشكلاتی رو تو كشور ما داشت و داره. دلیلش هم این هست كه این وسیله خیلی به سرعت تو كشور ما فراوون شد. اگه یادتون باشه تا حدود چهار سال پیش تعداد افرادی كه تلفن همراه داشتن خیلی كم بود ولی در عرض همین چهار سال تعداد استفاده كنندگان این وسیله به حدود سی میلیون نفر رسیده ! همین سرعت فراگیر شدن باعث شد كه مسئولین ما فرصت نكنن تا همراه با توزیع این ابزار ، فرهنگ استفاده از اونو هم به مردم آموزش بدن. و همین عدم آگاهی از نحوه ی استفاده ی صحیح ، باعث بروز اینجور مشكلات شده.

یا علی

برای بعضی ها متاسفم بیشتر از همه برای خوم متاسفم که با پنهان کاری گوشی موبایلمو به بیرستان میبرم گاهی اوقات برای بازرسی بدنی از مما میان سر کلاس حالا بماند که کجا گوشی ها رو قایم میکنیم یادمه یکی از بچه ها گوشی 700 هزار تومنیش رو اناخت توی سطل آشغال که ازش نگیرن جالب اینجاست که فایل های شخصی و خانوادگی هم داخل گوشی ها هست من خوم شخصآ همیشه قصر در رفتم اما اگه بخوان ازم بگیرن جلوشون وایمیسم حتی به قیمت اخراج از مدرسه

پیشنهاد ها:آوردن گوشی های دوربین دار ممنوع بشه گوشی های ساده که مشکلی ایجاد نمیکنه

با استفاده از همین انیمیشن های صدا سیما فرهنگ سازی بکننتوی هیچ کشوری همچین قانونی وجود نداره!