تبیان، دستیار زندگی

 سلام دوستای عزیزم .

همه ی ما تو این سن حداقل یک بار از خانوادمون دور بودیم.

 حس اون شب و میگم. کدوم شب ؟؟؟ صبح با چهره خندون پاشی همه یه جور دیگه نگات میکنن. معنی نگاهاشونو نمیفهمی. مادرت قرآن میاره میگیره رو سرت. لبخند میزنی و شایدم یک چیزی میگی بخنده. خداحافظی میکنی و به سبک روزهایی که می رفتی مدرسه راهی می شی . با هر وسیله نقلیه ای که شده می رسی دانشگاه. دورو برت از همین الان یک نمای دیگه داره. چشمات برق میزنه و داری فکر میکنی دانشگات چه جوریه؟؟؟ می رسی ........یه اتاق کوچیک بهت میدن و کسی که باهات اومده کمی نصیحتت میکنه و میره که اونم از بس ذوق داری یادت میره چی ها گفته. چمدونتو پرت میکنی رو تختت و میشینی سر بحث و با دانشجوی کناریت باز میکنی. یادت میره از کجا اومدی و حالا کجایی؟ شبه همه خوابن و بیداری؟ رو تختت دراز کشیدی و شوری تو وجودته. الان چیکار میکنن. الان چی میگن. دلت میگیره و .....

بقیه شو شما بگید..........اولین شب خوابگاهتون چه جور شبی بود. چه احساسی داشتید. یا اصلا اگه خوابگاهی نیستید خودتونو تصور کنید. واقعا میون اون همه غریبه . هرچند باید باشی تا بهمی. منتظرم بدونم چی کار کردید؟؟؟ 

شب چندان جالبی نبود. این همه توصیف منه.
اولش همه ذوق و شوق دارن كه دانشگاه تو یه شهر غریب،یه زندگی جدید. اما بعدش همش رنگ می بازه.
اما خوابگاهی شدن تجربه ای كه هیچكدوم از اونایی كه بومی هستن نمیتونن بهش برسن و تجربه ی خیلی به درد بخوریه برای آینده.

سلام به شما دوست عزیز(aliyeh-m115) که تو بحثمون شرکت کردید. آره درسته وقتی تو موقعیتی قرار نگیری. تصوراتت خیلی زیادن...زندگی دانشجویی یه تجربه است برای لمس کردن خیلی چیزا.........

با سلام
جالب بود
کلی خاطرات یه لحظه توی ذهنم مرور شد
از اولش تا آخرش مرور شد .....
من چهار سال پیش موقعی که دانشگاه رفتم ماه رمضان بود
شب توی خوابگاه تا سحر با دو سه تا از بچه ها که همونروزش دوست شدیم، صحبت میکردیم و یکی از بچه ها که خواب بود رو مسخره میکردیم :دی خخخخخخخخخخخخخخ { خدا ببخشمون } :دی

خیلی باحال بود - الان کلی خندم گرفته

موفق باشید.

سلام من تا حالا برای دانشگاه از خانواده دور نبودم اما برای کارای زیادی مجبور بودم چندین روز تنها توی هتل بدون حتی دوستی سر کنم .

ولی واقعا سخته اما بعد از مدتی تکراری میشه و بیشتر بهت خوش میگذره

خوب عادتش که اره...ولی هرچیم خوش بگذره یادت بیفته الان اونا کجان.چیکار میکنن برات سخت پیش میره.......

سلام
خب این حس رو تجربه نکردم . . .اما یکم رفتم تو فکر! اینکه این امر بغیر از کلمات کلیشه ای که میگیم استقلال و . . . . .الی ماشاالله واقعا مفیده؟
میدونی چی میخوام بگم؟ اینکه خب ما جوونا به اقتضای مدرنیته و شرایط دوروبرمون گاهی به حد کافی از جمع گرم و صمیمی عزیزامون به دور هستیم. اینکه چن سالی رو هم بهش اضافه کنیم لزوما در برگیرنده نتایج + نخواهد بود
دلتنگی و غربتش رو که فاکتور بگیریم دیدن عزیزامون،بودنه کنارشون ولو کوتاه خیلی رو حس اعتماد به نفس و سلامت روحیمون اثر گذاره. . . نمیگم دوری سلامت روح رو به 0 میرسونه میخوام بگم توش خلل ایجاد میکنه تنش یه حس مجزایی رو بهت القا میکنه که فکرش واسم سخته

Hببین خوب من همین چند روز پیش دانشجویی رو دیدم که میگفت :
با اینکه 3ساله مشهد درس میخونه
ولی هنوزم دلم میخواد زودتر برگرده و تو شههر خودش ادامه بده تا اینجا...........میگفت با وجود جو صمیمی خوابگاه بام خونهشو دوست داره.............من به شخصه استرس میگیرم وووو تحملش سخته

 سلام به همه 

موضوع قشنگی رو انتخاب کردین 5 سال پیش شب اول خوابگاهی شدنم رو هیچ وقت فراموش نمی کنم چقدر گریه کردم تموم بچه های خوابگاه رو کشوندم به اتاق هرکسی سعی داشت با یه حرف دلتنگی رو از یادم ببره صبح روز بعد با چشمهای پف کرده رفتم سر کلاس الان فقط میگم یاد اون روزای خوب ولی سخت بخیر