فضای خانه باز هم مه‌آلود است. انگار همه چیز رنگ‌‌وبوی خود را از دست داده. من و خواهر کوچکترم، طبق معمول در گوشه اتاق کز کرده‌ایم و به وسیله‌ای که مدت‌ها آرزویش را داشتیم و امروز پدر برایمان تهیه کرده بود خیره شده‌ایم. اصلا دیگر این وسیله برایمان جالب نیست. هیچ دوست نداریم به سراغش برویم. اگرچه شب‌های زیادی را با خیال آن به صبح رسانده‌ایم. نمی‌دانستیم بر سر آن چنین قشقرقی به پا می‌شود! مادر و پدر هر کدام بعد از جروبحث فراوان به اتاقی رفته‌اند. مادر گریه می‌کند و پدرعصبانی است. ای کاش هیچ‌وقت دعوا نمیکردند . اما این اولین‌بار نبوده و می‌دانیم آخرین بار هم نیست...
این که پدرومادرها هر از گاهی ناراحت باشند و با هم جروبحث داشته باشند طبیعی است. ممکن است پدر و مادرها در مورد پول، امور خانه یا نحوه خرج‌ومخارج اختلاف‌نظر داشته باشند. گاهی این اختلافات در مورد مسائل بزرگی است که تصمیم‌گیری آن برای خانواده بااهمیت محسوب می‌شود. البته گاهی هم دعواها بر سر مسائل بسیار ناچیزی است که اصلا هم اهمیت ندارند، مثلا برای شام چه بخوریم و یا چه موقع به منزل برگردیم!
در بعضی مواقع والدین با هم اختلاف نظر دارند اما در مورد آن در کمال صلح و آرامش صحبت می‌کنند یعنی به یکدیگر اجازه صحبت کردن و گوش دادن را می‌دهند. البته این تنها بعضی اوقات است و بیشتر پدرومادرها کارشان به جروبحث می‌کشد. در دعوا هم که حلوا خیرات نمی‌کنند در نتیجه، جملات و عبارات ناخوشایندی را خواهیم شنید!
وقتی پدرومادرها دعوا می‌کنند، اکثر بچه‌ها نگران و ناراحت میشوند. صدای بلند و لغات ناپسند باعث می‌شود بچه‌ها بترسند و احساس غم‌واندوه به آنها دست دهد. حتی اگر دعوا در سکوت طی شود یعنی پدرومادر عصبانی هستند و اصلا با هم حرف نمی‌زنند، باز هم بچه‌ها را ناراحت و مضطرب می‌کند. اگر این جروبحث‌ودعوا کوچکترین ارتباطی به بچه‌ها داشته باشد آنها فکر می‌کنند عامل اصلی دعوا و جنگ پدرومادر هستند. در این صورت بچه‌ها احساس گناه می‌کنند و یا به شدت غمگین میشوند. اما باید گفت هر رفتاری که از پدرومادر سر می‌‌زند هیچ ربطی به بچه‌ها ندارد و به عبارتی اگر والدین با هم دعوا می‌کنند بچه‌ها مقصر نیستند بلکه این پدرومادر هستند که نمی‌دانند چطور باید مسئله را بدون دعوا حل کنند.
