عرب بودن یا عرب نبودن! این روزها خاورمیانه بدجوری درگیر این معضل شكسپیری شده است. تفاسیر ملل مختلف از این معضل سبب شده پیش فرض دنیا از رنگ پوست دنیای عرب كه بیشتریها آن را تیره می انگاشتند به سمت طیفهای دیگر پالت رنگ تغییر جهت دهد. در آغاز عربها زیر لایه ضخیمی از رنگ سرخ پنهان شده و به ظاهر یكدست بودند: تونس ، مصر، سوریه، بحرین، قطر، لیبی، عمان ، یمن اینها درصد سرخی شان بالا بود و خودشان هم سعیی به مخفی كردنش نداشتند؛ از شما چه پنهان نه خود ایشان و نه دیگرانی چون ما هم هیچ عیب و ایرادی در این سرخی نمی دیدند. عربستان سعودی و الجزایر اما برای خودشان تك می زدند؛ این دو علم سبز برافراشته بودند. در این دو مورد هم كسی اصراری به كشف راز این سبزی نداشت شاید هم دلیل خاصی برای شك كردن به این رنگ و سیاست وجود نداشت. از اعراب باقی می ماند سه كشور دیگر :یك محافظه كار و و دو تا از گرفتارترین این قوم ! این سه راه اعتدال را پیشه خود كرده بودند: كویت ترسو ؛ عراق و فلسطین همواره گرفتار! این سه كشور سه رنگ بودند و به سرخ و سبز دو گروه بالائی رنگ سیاه خود را افزودند تا پل پیوند و اتحادیی میان سبز و سرخ این وریها و آن وریها زده باشند و جامعه عربی را وحدتی ناگسستنی بخشیده باشند. با این همه برآیند دنیای عرب هنوز تیره تیره بود و از دور كه نگاه می كردی سیاهیش چشمت را می زد. اما به ناگاه معجزه اتفاق افتاد...
اینكه پرتقال فروش معروف مسائل مبهم ریاضی چرا ناگهان تصمیم گرفت از تونس سر برآورد بماند. اما اینكه چرا او سر برآورد را همگان زود فهمیدند: توقیف گاری پرتقال فروشیش توسط شهرداری! و چه قیامتی بپا كرد صاحب این گاری؛ این تونسی پرتقال فروش با آتش زرد خودش رنگ سرخ تونس را به نارنجی تبدیل كرد ؛ حقیقتی بی نیاز از اثبات و برهان! بی شك او شایسته لقب آغازگر جنبش نوین تركیب رنگ پوست آدمهاست.
به هزار و یك دلیل كه مهمترینش تعصب اغیار به نگه داشتن همیشه و همواره اعراب در پوستین سرخشان بوده جنبشی كه پرتقال فروش آغاز كرد نتوانست رنگ دیگر كشورهای عربی را تغییر دهد. مصر نیلی شده ؛ بحرین بنفش می زند و لیبی سرخ تر از دیروز و هر روز مانده. اما سونامی دانائیی كه پرتقال فروش به راه انداخت فریادی بزرگ بر امواجش سوار بود كه طنین نارنجی خود او را به همراه دارد. طنینی كه رود دنیای عرب را به رنگ آرامش و مهربانی و گرمی نارنجی دعوت می كند. طنینی كه گوش دنیا آن را خوب می شنود طنینی كه به تك تك ما گوشزد می كند: عرب بودن یا نبودن؛ مسئله این نیست! انسان ماندن؛ مسئله این است!
پی نوشت:
- اگر گفتی امارات متحده عربی چه رنگی ست؟!
