به گزارش ایسنا، منطقه علوم پزشکی تهران، مهرداد کاشی فرد از گروه داخلی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل، پژوهشی را با هدف بررسی رابطه احتمالی خطوط انگشتان دست با اختلالات ژنتیکی شایع و ناتوان کننده دو قطبی نوع یک و روان گسیختگی انجام داده است.
در این پژوهش مورد شاهدی اثر انگشتان دست ۱۰۰ بیمار مبتلا به روان گسیختگی و ۱۰۰ بیمار مبتلا به اختلال دو قطبی نوع یک و ۱۰۰ فرد بدون سابقه اختلال روانی در خود و بستگان درجه یک ثبت شد و بدون اطلاع از تشخیص، کدگذاری شدند.
یافته‌ها حاکی از آن بود که در بیماران «دو قطبی»، اثر انگشت نوع «گردبادی» به شکل معنی‌داری بیشتر، و در بیماران مبتلا به «روان‌گسیختگی» اثر انگشت نوع «کمانی» به طور معنی‌داری کمتر از گروه شاهد سالم بود. بیماران دو قطبی، فقط در دو انگشت نشانه و میانه چپ (به ترتیب p کوچکتر از ۰.۰۲ و ۰.۰۱) و بیماران مبتلا به روان گسیختگی در انگشت شست راست، حلقه راست و چپ (به ترتیب p کوچکتر از ۰.۰۴، ۰.۰۴و ۰.۰۲) با گروه شاهد تفاوت داشتند. بیماران مبتلا به روان گسیختگی با مبتلایان به اختلال دو قطبی تفاوت مهمی نداشتند.
نتایج بدست آمده از داده‌های حاصل نشان داد که داشتن اثر انگشت نوع گردبادی در دو انگشت نشانه و میانه چپ و کمتر بودن اثر انگشت نوع کمانی در انگشت شست راست، حلقه راست و چپ به ترتیب مرتبط با اختلال دوقطبی نوع یک و روان گسیختگی هستند. اما نمی‌توان مبتلایان به روان گسیختگی را بر اساس اثر انگشت‌ها از مبتلایان به اختلال دو قطبی تفکیک کرد.
