اهل فن نوع نگاه را در هنر و ادبیات زاویه دید مؤلف نامیده اند. در طنزنویسی نیز زاویه دید عبارت است از دو عامل الف) قالب انتخابی مؤلف برای بیان موضوع ب) طرز بیان او!
در این درس به بند الف خواهیم پرداخت. رایجترین قالبها و نقابهائی كه طنزنویسان به چهره می زنند اینها هستند:
1- منتقد بی رحم
2- كودك بازیگوش
3- گزارشگر فضول
4- جوینده جونده
5- آغا سقراط
6- اعتراف كننده در كلیسا
7- رقص با گرگها
اولین و معروف ترین نقابی كه توسط طنزنویسان مور استفاده قرار می گیرد نقاب منتقد است:
- طنزنویس خود را منتقد و تحلیلگر جا می زند و دل و روده موضوع كارش را بیرن ریخته و سعی به كشف و نمایاندن نقاط ضعف و كور موضوع می كند. مثال: اگر طنزنویسی بخواهد درباره فرار از خدمت سربازی مطلب بنویسد در این زاویه دید او نه تنها مزایا و معایب سربازی را بیان می كند كه به موازات آن مزایا و معایب فرار از سربازی را نیز بر می شمرد. اما كار او به اینجا ختم نمی شود؛ عمده كار او فرارفتن از آن چیزی ست كه به ظاهر همه می دانند. او باید آنچه را دیگران از دنیای سربازی نمی دانند بیان كند؛ همچنین رابطه های منطقی و غیرمنطقی سربازی را با دنیای بیرون - چه شخصی و چه اجتماعی- برای مخاطب خود ترسیم كند.
( ادامه بررسی نقابهای طنزنویسی در روزهای آینده)
