از نظر من این سیستم آموزشی تو ایران کاملا غلطه و ما درحال حروم کردن وقت و بودجه در آموزش و پرورش می شیم و راندمان یادگیری دانش آموزان هم بسیار پایین تر از سطح متوسط جهانی است.
امروزه قرن 21 هست که علم و فناوری پیشرفت خیلی سریعی داره و سیستم آموزشی ما هنوز مثل 100 سال پیشه.
اصلا امتحان به این روشی که ما می شناسیم درست نیست. درسای حفظی که اصلا دانش آموزا به محتوای اونا توجه نمی کنن و فقط حفظ می کنن خوب چه فایده؟ مثل آب در هاون کوبیدنه.
در ایران بجای این که درس بدن و از درس داده شده امتحان بگیرن از امتحانی ک قراره گرفته بشه درس داده می شه. یعنی هدف نمره است نه یاد گرفتن. ما درس می خونیم که نمره بالا بگیریم.
بزارین این طوری بگم اصلا هدف از امتحان چیست؟
یکی این که دانش آموزا رو از نظر سطح علمی بیاموزیم و دوم این که دانش آموزا رو مجبور به آموختن علم مورد نظر بکنیم.
آیا حتما و دقیقا کسی که نمره 20 می گیره از کسی که 19 یا حتی 17 می گیره از نظر سطح علمی بالاتره؟
چیزی که تو امتحانات ایران به اون توجه نمی شه خلاقیت و قدرت حل مسئله یعنی یافتن راه حل برای یک مسوله است. ما تو تمام امتحاناتمون راه حل تمام مسئلات رو قبلا خوندیم و سر امتحان فقط یکم تغییر داده می شه.این اصلا معنی نداه.
کسی که 20 میگیره یعنی زیاد آب تو هاون کوبیده و درسارو خوب خوب حفظ کرده و سر امتحان هم دقت بالای داره.
برای امتحان به ما وقت کم می دن و می گن باید زیاد مسئله حل کنی که سر امتحان دنبال راه حل نباشی.
یعنی تمام امتحانات ایران بر پایه ی حفظیاته.ادبیات اصلا بدون خلاقیت بی معنیه.ادبیات یک هنره و نیازمند ی ذهن خلاقه.ریاضی یعنی حل مسئله پس باید به ما سر امتحان سوالی بدن که اصلا تا بحال ندیده باشیم اما در سطح معلومات کتاب.اونجاس که پایه اکثر دانش آموزای ایرانی لنگه چون از پایه بهشون غلط آموزش دادن.
اصلا واژه ی درس خوندن تو این سیستم آموزشی یعنی حفظ کردن مطالب. یاد گیری و درک موضوع به زمان زیادی احتیاج نداره ولی حفظ کردن به زمان و کار کردن زیادی لازم داره پس یعنی زیاد درس می خونی داری تلاش می کنی که حفظ کنی.
امروزه تو عصر ارتباطات منابع اطلاعاتی تو دسترسه و مثل 100 سال پیش نیست و ما کمتر نیاز به حفظ کردن داریم چون می تونیم مطلب مورد نظر رو به راحتی بدست بیاریم.
در امتحانات ایران فقط 3 چیز مهمه : حافظه و دقت و سرعت عمل. دقیقا مثل یک سرباز.
هم دانش آموزا هم معلما از مدرسه فرارین.
کنکور خودش یکی از کلیشه ای ترین امتحاناته. ما باید سرعت بسیار بالایی داشته باشیم و برای این کار نمونه سوالات زیادی حل می کنیم و طالب رو هرچه بهتر حفظ می کنیم. ولی این راه مقایسه دانش آموزا نیست. وقتی میریم سر کار به عنوان یک مهندس دیگه نثل امتحان الکی نیست. با مسائل واقعی سر و کار داریم که قبلا نمونشو حل نکردیم.پس کنور باید قدرت حل مسئله و خلاقیت در نظر بگیره .حل مسئله و خلاقیت سر امتحان وقت زیادی می بره . شماها که کنکور دادین ببینین که برای حل نمیدونم 200 سوال کنکور چقدر وقت گذاشتین؟ اگه کمی دقت کنین می بینین که 1 سال وقت برای حل کردن این سوالات گذاشتین!!! یعنی برای افزایش راندمانتون تو جواب دادن فقط 200-300سوال 1 سال وقت گذاشتین. پس روش حفظ کردن روش وقت گیریه چون اول باید وقت زیادی رو صرف حفظ کردن بکنید.
البته اونطور که من دیدم دانش آموزا از حفظ کردن بیشتر راضین چون عادت کردن ولی من بدبخت به حفظ کردن عادت نکردم.
