تبیان، دستیار زندگی

به نام او که می داند درون سینه ها چه می گذرد

سلام دوستای خوبم

دوستان،همون طور که می دونین روانشناسی علمی هست که به تازگی و بیشتر در همین قرن معاصر به صورت آکادمیک ایجاد شده و در چند سال اخیر به تدریج از حوزه علوم انسانی به حوزه علوم تجربی کشیده شده،به طوری که در حال حاضر اکثر اصول و قوانین روانشناسی از طریق آزمایشهای تجربی و طی آزمون و خطاهایی که روی نمونه های مختلف آماری انجام می شه بدست میاد.اما این اصول و نظریه ها چون اکثراً ماهیت تجربی دارن،در طی زمان به مرور تغییر می کنن و به نتایج بهتری می رسن.البته با توجه به شرایط زندگی ماشینی و تنش های ناش از اون آشنایی با اصول روانشناسی(حداقل در حد مقدماتی) لازم و ضروری به نظر میرسه.

..................

اما آیا به نظر شما آموزه های دینی ما که مبتنی بر اصول انسان شناسی عمیق الهی هستن،نمی تونن راهکارهایی برای حل مشکلات روانشناسانه ارائه بدن؟! (البته هدف من به هیچ وجه زیر سؤال بردن یا کوچک شمردن علم روانشناسی مدرن نیست.چرا که از نظر همین آموزه های دینی،علم و دانش جزء بالاتربن و برترین ارزشهای انسانی شمرده شدن؛اما تقابل این دو مقوله می تونه خیلی جالب و مفید باشه و موارد استفاده خیلی زیادی داشته باشه)

امیدوارم اینجا بتونیم پاسخ این سؤال رو به کمک همدیگه پیدا کنیم.

    .......................................

توی این تاپیک قصد دارم به لطف خدا و کمک شما دوستان عزیز،نکات و اصول روانشناسی ای که توسط انسان کامل علی(ع) در کتاب جاودانی نهج البلاغه ارائه شده رو با جدیدترین دستاوردهای علم روانشناسی مدرن تطبیق بدم.این کار فواید زیادی می تونه داشته باشه،

از جمله:

1) آشنایی با بعد روانشناسی نهج البلاغه که مبتنی بر اصول انسانشناسی عمیق الهیست.

2) آشنایی و ارائه انواع نظریات روانشناسی جدید و تطبیق آنها با سخنان چند بعدی علی(ع) که البته در اینجا تنها از دیدگاه روانشناسی بررسی می شوند.

3) آشنایی با زبان و کلام شیوای علی(ع) در بیان مسائل روانشناسی که به بهترین و گویاترین وجه مسائل بعضاً پیچیده روانشناسی را مطرح و راهکارهای عملی ساده  اما در عین حال بسیار مؤثر و مفید ارائه می کنند.

4) استفاده از نهج البلاغه و راهکارهای کاملاً عملی آن برای حل کردن مشکلات روانشناسی خود و دیگران

 5) رسیدن به علی از کلام آسمانی علی و افزایش عملی ایمان و اعتقادمان به این الگوی تمام نمای انسانیت

..................................

مشتاقانه منتظر حضور و یاری سبز همه دوستای عزیز و خوش فکرم هستم.

..............................................................

به نام عاشق ترین معشوق

سلام دوستای خوبم

شده تا حالا فکر کنین که موقع رو در رو شدن با دیگران(خصوصاً افرادی که تازه می خواین با اونها ارتباط برقرار کنین) و یا صحبت کردن برای جمع،از اعتماد به نفس کافی برخوردار نیستین؟! در بیشتر این مواقع سعی می کنین از روبرو شدن با چنین موقعیتی فرار کنین و یا اگه بالاجبار تو همچین فضاهایی قرار بگیرین،نمی تونین تمام اون چیزایی که مد نظرتون هست رو به خوبی مطرح کنین.گاهی حتی فکر کردن به این موضوع که مثلاً قراره برای یه عده از افراد صحبت کنین،شما رو به شدت آزار می ده!

براتون پیش اومده که از ترس اینکه فکر و عقیده شما از طرف دیگران مورد نقد قرار بگیره،از ابراز اون خودداری کنین و حتی گاهی این موضوع به صورت فاجعه باری چنان اعتماد به نفس شما رو پایین بیاره که از فکر کردن در مورد موضوعات مورد علاقه تون دست بردارین؟!

تا حالا شده که یه ترس بیخودی(در اصطلاح روانشناسی"فوبیا") براتون بوجود بیاد و با اینکه می دونین این ترس هیچ منطق و دلیل عقلانی نداره،اما نتونین باهاش مقابله کنین و حتی از فکر کردن به قرار گرفتن تو اون شرایط واهمه داشته باشید؟!

.(مثلاً ترسهای بالا که یه نوع فوبیای اجتماعی محسوب میشن یا ترس از ارتفاع،ترس از حیوانات موذی،ترس از هر نوع آزمون و امتحان دادن در صورتی که آمادگی کافی دارین،ترس از مورد نظر قرار گرفتن توسط دو چشم خیره که منجر به فوبیای اجتماعی میشه و ...)

را ستی دلیل این حالتها چیه؟! آیا راه حلی هم برای این مشکل وجود داره؟!

دوستای خوبم،در مورد علت بوجود اومدن این حالتها علم روانشناسی هنوز به نتایج صد در صدی نرسیده؛اما گروهی احتمال وقوع این حالات رو به حوادث و اتفاقاتی مربوط می دونن که باعث ایجاد یه حالت "شرطی شدن" جابجا در فرد مورد نظر میشه.مثلاً دانش آموزی رو در نظر بگیرین که با آمادگی کامل سر جلسه امتحانی حاضر میشه،اما به علت بسیارسخت بودن امتحان و طرح سؤالات بالاتر از سطح کتاب،نمره ضعیفی میگیره.حالا این دانش آموز به جای اینکه علت اصلی رو پیدا بکنه،فکر می کنه که استعداد لازم رو توی اون درس نداره و در نتیجه هر وقت سر جلسه امتحان اون درس خاص میشینه یا حتی تصور این حالت رو می کنه،در اثر ترس واهی یا فوبیای ایجاد شده،دچار اضطراب میشه و نمی تونه از توان خودش به طورکامل استفاده کنه.

یا مثلاً سگی رو در نظر بگیرید که می خواد غذاش رو بخوره،اما وقتی به طرف ظرف غذا میره،به صورت اتفاقی در همون لحظه پاش سر بخوره و زمین بخوره.اگه این حالت چندین بار برای سگ اتفاق بیفته،ممکنه علت سر خوردن رو به اون ظرف غذا مربوط بدونه و در نتیجه حتی اگه توی شرایط دیگه ای اون ظرف غذا رو ببینه،اصلاً طرفش نره و یا حتی با دیدنش(به خاطر تصور موقعیت ترس) پارس کنه.

......................................................................

ادامه در پست بعد...

...ادامه پست قبل

پس علت اصلی فوبیا رو میشه ندونستن و پیدا نکردن علت اصلی ترس یا ایجاد حالت شرطی جابجا دونست.

اما راه حل چیست؟!

برای این مشکل(خصوصاً فوبیای اجتماعی که شیوع زیادی داره) روانشناسان راهکارهای مختلفی ارائه کردن؛اما بهترین،جدیدترین و عملی ترین شیوه درمان این نوع ترسها،راه حل "غرقه کردن" یا "غرقه سازی" معرفی شده؛بدین صورت که روانشناسها اعتقاد دارن ترس اصلی فرد دچار فوبی،ترس از تصور قرار گرفتن در موقعیت فوبیه،نه ترس از خود موضوع فوبی.یعنی مثلاً اگه شما دچار ترس از صحبت کردن در جمع هستین،ترس اصلی شما تصور موقعیت خودتون در هنگام حرف زدن برای جمع و دستپاچه شدن و احیاناً مورد تمسخر دیگران واقع شدنه.اما اگه شما چند بار به صورت عملی و آگاهانه خودتون رو توی اون شرایط قرار بدین(البته برای شروع بهتره از یه جمع آشناتر مثلاً خانواده شروع کنین)،کم کم به بیخودی بودن این ترس پی می برین و ترس اصلی(یعنی تصور موقعیت ترس) نیز برای همیشه از وجود شما دور میشه.به این می گن روش غرقه سازی که فوق العاده مؤثر و عملیه و تأثیر اون خیلی بهتر و پایدارتر از هر نوع داروی روانپزشکی تشخیص داده شده.

خب این موضوع حاصل آخرین دستاوردهای علم نوبنیان روانشناسی قرن حاضره؛اما یه نفر به نام "علی بن ابیطالب" هم حدود 1400 سال پیش به این موضوع اشاره کرده بود.البته سخن او فراتر از یه وا قعیت و اصل روانشناسی،ابعاد وسیع دیگه ای هم داره که ما تنها همین یک بعد رو بررسی کردیم...کسی که ناشناس ماند وغریب،بیش از آنکه در میان دشمنان،در میان امت خویش و در میان ما مدعیانی که "علی علی " می گوییم،اما علی وار رفتار نمی کنیم.نامش را همه می دانیم،اما فکر و منشش را،دشمنانش بهتر از ما می دانند.

راستی او 14 قرن پیش چه گفت؟!

..........................................................................

حکمت 175:راه درمان ترس

هنگامى که از چیزى مى‏ترسى، خود را در آن بیفکن،

زیرا گاهى ترسیدن از چیزى، از خود آن سخت‏تر است.

..........................................................................

علی،آن شناسی که نشناختیم *** الف لام میمی به قرآن،علی

علی،آنکه تنهاترین بی کس است *** هم انسان و هم نی ز انسان،علی

علی آیتی بر زمین وزمان *** زبان خداگوی انسان،علی

علی را زبان حیرتی کرنشین *** که کوته زبان از ثنای علی

علی را به عادات بسپرده اند *** همه جا علی،کو نشان علی

م.ن

.............................................

خدایا توفیق معرفت و شناخت حقایق را به ما در راه ماندگان معرفتت عنایت بفرما

........................

التماس دعا(همه برای هم)

سلام روز بخیر
من به مطالعه این موضوع به همین عنوان وبه صورت تخصصی خیلی علاقمندم ممکن هست منابع سابقه کار دراین مورد را معرفی بفرمایید.