«عثمان بن عفّان» به عنوان عبادت بر«عبدالله بن مسعود» وارد شد-و این همان بیماریی بود که با آن از دنیا رفت-عثمان از وی پرسید:
از چه ناراحتی؟
گفت:از گناهانم.
عثمان پرسید:چه میل داری؟
گفت:رحمت پروردگارم.
گفت:اگر موافق باشی طبیب برای تو بیاوریم؟
گفت:طبیب بیمارم کرده!
عثمان گفت:اگر مایل باشی دستور دهم عطای تو را از بیت المال بیاورند؟
گفت:آن روز که نیازمند بودم به من عطایی ندادی و امروز که بی نیازم به من عطا می دهی؟
گفت:مانعی ندارد،برای دخترانت باشد.
گفت:آنها هم نیازی ندارند؛چرا که من سفارش کرده ام که سوره ی واقعه را بخوانند.من از رسول خدا(صلّی الله علیه و آله)شنیدم که فرمود:
مَن قَرَءَ سورَة الواقِعَة کُلّ لَیلَةٍ لَم تُصبه فاقَةٌ اَبَداً
هرکس سوره ی واقعه را هرشب بخواند،هرگز فقیر نخواهد شد.
منبع:مجمع البیان/ج 9/ص 212
