فردا ـ ۱۴ فروردین ماه ـ مصادف با اولین سالگرد درگذشت، رضا كرم رضایی بازیگر سینما،تئاتر و تلویزیون ایران است.
این بازیگر كه سال گذشته بر اثر ایست قلبی در بیمارستان «مهر» تهران از دنیا رفت، متولد ۱۳۱۶ كرمانشاه و فارغ التحصیل كالج تئاتر و فیلم در آلمان غربی بود.
او در زمینه ی تئاتر و ترجمه متون نمایشی فعال بود و در سال ۱۳۳۳ در سینما كارش را آغاز كرد و از عمده نمایش ها و فیلم هایش می توان به«فیزیكدانان»، «كلبه والدین»، «مستأجر جدید»،«مسافر ری»، «فصل پنجم»، «آقای شانس» ، «دیوانه وار»، «در كمال خونسردی» ، «نیش»،«رابطه پنهان» ، «نرگس» ، «اعدامی»، «در شهر خبری نیست»، «خواستگار» اشاره كرد.
كرم رضایی در كتابی كه به قلم خودش درباره ی آثار هنریش با عنوان « همه دوستان من» نوشته، آورده است:
«در نوجوانی، وقتی از سختی های زمانه گله می كردیم، در مواجهه با نامرادی ها و ناكامی ها غُر می زدیم و از روزگار كج مدار شكایت داشتیم، بزرگان می گفتند: برو خدا رو شكر كن كه چهارستون بدنت سالمه. با خودمان می گفتیم، سلامتی كه نان و آب نمی شود! حالا كه یك ستون بدنم ناتوان شده است و قادر به راه رفتن نیستم، می فهمم كه سلامتی نه تنها نان و آب می شود، بلكه بسیار فراتر از آن، كلید درهای بسته، مشكل گشای دشواری ها، راز پیروزی ها و جواب معماهاست. سلامتی نیازمندان را بی نیاز می كند و سعادت و خوشبختی می آورد، به شرطی كه آدم قدرش را بداند و از آن درست استفاده كند. متاسفانه ما قدر چیزی را كه داریم نمی دانیم و هنگامی به ارزش آن پی می بریم كه آن را از دست داده باشیم.
حالا دیگر بی كار و تنها و خانه نشینم و قدر هر سه را می دانم. منظورم از بیكاری، كاری است كه از آن پولی درآید كه خوشبختانه و شكر خدا نیاز مبرمی به آن ندارم. نیاز یك امر نسبی است، چه بسا اشخاصی كه ثروت زیادی دارند، اما سیری ناپذیرند و مانند آدم های فقیر و درمانده نیازمندند و در مقابل تهیدستانی هستند كه از هر آنچه رنگ تعلق بگیرد آزاد و بی نیازند. این آدم های قانع و وارسته ای هستند. من نه اینم و نه آن. كاش می توانستم جزو گروه دوم باشم.»
منبع : ایسنا
