تبیان، دستیار زندگی

سلام دوستان
سال نو همگی مبارک باشه...

یکی از مزیت های این دید و بازدید عید بحث و گفتگوهای خانوادگی هست که صورت میگیره! فی ما بین وارد بحث فلسفه ی حلالیت طلبیدن یک مسافر شدیم! اما دیدگاه های متفاوتی در این زمینه وجود داره که از همه ی شما عزیزان دعوت میکنم تا نظراتتون رو در این تاپیک به اشتراک بگذارید!

اول اینکه اصلا چرا وقتی میریم سفر(خصوصا زیارتی)، خداحافظی میکنیم؟ آیا لازمه از هر کسی حتی اونایی که مطمئنیم خبط و خطایی در حقشون نکردیم خداحافظی کنیم؟
آیا در این پروسه ی خداحافظی، میگیم که واقعا حلالمون کنن؟ یا صرفا میگیم ما داریم میریم فلان جا حلالمون کنید و...طرف هم میگه خواهش میکنم التماس دعا!!! دیگه خیلی جدی بگیره بحث رو، میگه بابا ما کی باشیم که حلال کنیم!

حالا میریم سراغ قسمت بعدی که طرف جدی جدی میگه حلالم کنین!(یعنی قصدش از این خداحافظی روتین، واقعا خیال خودش رو راحت کردن از صاف کردن حقوق مردم هست و بس!). در این شرایط یه عده خب واقعا از طرف راضی ان و به هرنحوی میگن اینو. یه عده نه! باطنا از طرف دل خوشی ندارن و روشون نمیشه بگن "حقیقتش من ازت دلخورم بابت فلان روز و.." و به ظاهر اوکی رو میدن که راضی هستیم! اون مسافر بیچاره هم اگه خودش بی خبر باشه از دل طرف مقابل، چی کار کنه خب؟ آیا بازهم مسئوله؟

خب هر چه میخواد دل تنگت بگو....در مورد هر کدوم از این چالش ها، اگر نظر و عقیده ی خاصی دارین مشتاقانه آماده ایم تا بشنویم...

موفق باشید.

سلام
بوتانیس اول فکر کردم میای بری زیارت بابا...

خب اینکه میگی فکر میکنیم خطایی نکردیم... و میریم حلالیت میطلیبیم...
خب شاید ما فکر کنیم اینطوره...
ولی ممکنه حرفی زده باشیم رو دلش غصه نشسته باشه خب هوم ؟ :(
و خودمون فکر کنیم ینی خیال کنیم که چیزی نگفتیم...

اما اینکه...طرف واقعن بخشیده یا نه...
اره ممکنه پیش خودش بگه بخشیدم... بجز فلان چیز
البته اگر اشاره اون فرد که حلال کن بخاطر بهمان چیز
(الان فهمیدی چی گفتم؟ :دییییی)
ولی خب باید حواسش باشه که دروغ نگه...
ینی چی دروغی بگه که حلال کردم؟!

البته منم ازین کارا کردم...
مثلا گفتن حلال کن... من حلال کردم... قسمتی که دست خودش نبوده رو کردم ولی یه قسمتی که خیلی ازاردهنده بوده و خودش از قصد کرده نکردم...بهشون هم میگم

الان این حلالیت طلبیدن بیشتر یه امر روتین ه که فردا فامیل و آشنا نگن طرف بدون خداحافظی رفت.
خیلی چیزها تو فرهنگ ما هستن که ما انجامشون میدیم ولی خب به باطن و نفس اون عمل شاید هیچ توجهی نداریم. خیلی حرفها رو هم میزنیم ولی به معنیشون فکر نمیکنیم.

مثل همین کلمه حلالم کن. یا کلمه سلام و خداحافظ. گاهی اوقات یه نفرو که خیلی پست و خبیثه می بینیم ولی از سر فامیلی یا هر رشته دیگری که مارو به اون وصل میکنه بهش سلام میگیم. یعنی بر ش درود میفرستیم!
ولی آیا واقعا همینطوره و ما به اون درود می فرستیم ؟؟