« وَ مَن یُطِعِ اللهَ وَ الرَّسولَ »*الآیة.
قول ابن عبّاس*(رض)آن است که این آیت در شأن ثَوبان*آمد که از محبّت رسول خدا(ص) نزار و ضعیف گشته بود،پشت خم شده و روی زرد شده.
رسول خدا(ص) روزی مر او را گفت:ای ثَوبان!تُرا چه می بَود؟مگر در شب بیدار باشی که زرد روی گشته ای؟
گفت:یا رسولَ الله!بعضی و بعضی چنانکه دانی.
گفت:ای ثوبان!مگر رنجِ بسیار بر خود می نهی از انواع ریاضات،که چنین ضعیف گشته ای و پشت دوتا شده؟
ثوبان گفت:آری ای رسول الله،می بَود هر چیزی.
رسول گفت:ای ثوبان!مگر آرزومند می باشی؟
هر دو چشم ثوبان پر آب گشت چون حدیث آرزومندی شنید.
چندم پرسی؟مرا چه رنجانی؟
حقّا که تو حال من ز من به دانی
یا رسول الله!ندانم که شب چون گذرد تا یک بار که روز گردد و من تُرا ببینم.
روز از هوَست پرده ی بیکاری ماست
شبها ز غمت حجره ی بیداری ماست
هجران تو پیرایه ی غمخواری ماست
سودای تو سرمایه ی هُشیاری ماست
یا رسول الله!اندوهِ صعب آن است که در آخرت،تو در أعلی عِلّیّین* باشی و ما از دیدار تو باز مانیم.
تا در این بودند،جبرئیل(ع)آمد،پیک حضرت،بَرید رحمت،این آیت آورده:
« وَ مَن یُطِع اللهَ وَ الرَّسول »
رسول خدا بر وی خواند و دل وی خوش کرد و خستگی وی را مرهم برنهاد.
آری،چنین دردی بباید تا چنین مرهمی پدید آید.
تا سوزی نبری سازی نیاری.
تا در بحرِ ذکر غرقه ی «فَاذکُرونی»*نشنوی،از ساحل امن دستگیر « أذکُرکُم»* نیابی.
مردِ بی حاصل* نیابد یارِ با تحصیل را
سوز ابراهیم باید درد اسماعیل را*
* وَ مَن یُطع الله...:ابتدای آیه ی 69 سوره ی مبارکه ی نساء،بدین معنا:"و هرکه فرمان بَرَد خدای را و رسول وی را".
* ابن عبّاس:عبدالله بن عبّاس بن عبدالمطلب،از صحابه ی معروف و از نخستین مفسّران قرآن.متوفّی به سال 68 هجری
* ثَوبان:ثوبان بن بجدد،از آزادکردگان رسول خدا(ص) که در سفر و حضر ملازم آن حضرت بود.
* أعلی علّیّین:برترین درجات بهشت-عالی ترین مقام های آن جهانی.
* فَاذکُرونی-* أذکُرکُم:دو جمله است آیه ی 152 سوره ی مبارکه ی بقره،بدین معنا:"مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم".
* مرد بی حاصل:آنکه از عمرش ثمره و سودی به دست نیاورده.
* سوز ابراهیم باید درد اسماعیل را:برای درمان درد اسماعیل(یعنی رهایی از ذبح) سوزی ابراهیم گونه لازم است.
**منبع:تفسیر کشف الأسرار و عُدَّة الإبرار/رشیدالدبین میبدی(رض).
