ما در همین وی‍‌‍ژه نامه نوروزی با دوست و همكار چند ساله شما، مزدك میرزایی هم گفت و گو كردیم. از او پرسیدیم چرا همواره در نظرسنجی ها و به خصوص همین نظرسنجی «سروش» بعد از عادل فردوسی پور در مقام دوم قرار می گیرد، البته او در پاسخ به سوال ما جوابی داشت ، جواب شما چیست؟
خب در ابتدا حرف شما را تایید كنم كه من و مزدك سال هاست كه با هم دوست صمیمی و نزدیك هستیم. در عین حال ما هر دو گزارشگریم، بنابراین به نوعی رقیب كاری یكدیگر هم هستیم. البته بایستی بگویم كه مزدك میرازیی گزارشگری بسیار كاربلد و حرفه ای است كه من هم كارش را دوست دارم و هم نوع گزارشش را تایید می كنم.
البته معتقدم این رقابت دوستانه و سالم هم به من و هم به مزدك كمك می كند كه ما همواره به فكر ارتقا و رشد در كارمان باشیم؛ چه بسا اگر من و یا مزدك احساس كنیم كه از یكدیگر فاصله زیادی داریم مطمئن باشید به سرعت عقبگرد می كنیم و در مورد عملكردمان تجدید نظر خواهیم كرد. من در این سال ها مزدك را به عنوان یك دوست و در كنارم داشته ام هم او را یك رقیب حرفه ای و بسیار جدی در كنارم حس كرده ام و اگر شما و سایر همكارانتان معتقدید كه عادل فردوسی پور برترین گزارشگر سال 89 سیماست، بدون شك این رقابت سالم بین من و مزدك بی تاثیر نبوده است.
با وجود اینكه این دوست شما همیشه از شما و برنامه تان تعریف می كند فكر نمی كنید اگر در سال های آغازین برنامه «نود» از مردك میرزایی و صدایش سه دقیقه بهره می بردید، حالا شاید برایش افت داشته باشد كه در یك برنامه سه ساعته سه دقیقه از خودش هم نه. از صدایش استفاده شود؟ به هر حال او هم حالا یك گزارشگر بزرگ است.
والله من همیشه به خود مزدك هم گفته ام و الان به شما هم می گویم كه در بزرگ بودن مزدك میرزایی هم به لحاظ شخصیتی و هم كاری شكی نیست، اما او همواره به من لطف داشته و بدون تعارف عرض می كنم كه حضور مزدك در برنامه «نود» و صرف كردن وقتش برای گزارش ها در برنامه واقعا باعث افتخار من است؛ ضمن اینكه او همكاری اش را در این سال ها بدون كوچك ترین چشم داشتی حفظ كرده و كمك های شایانی به من كرده است و به قول امیرقلعه نوعی، سرمربی تیم سپاهان اصفهان «ممنون دارش» هستم! همیشه از او تشكر كرده و می كنم و تلاش می كنم تا قدر این دوست و همكار گرامی را بدانم.
این دوستی در كار گزارشگری چقدر پرسود بوده ؟ مثل دو رفیق اشكالات و بهتر است بگویم گاف های یكدیگر را به هم گوشزد می كنید؟
بله ما حتما با هم صحبت می كنیم، حتی اگر همدیگر را نبینیم از طریق پیام كوتاه در مورد اشتباه و یا گافی كه داده ایم به هم تذكر می دهیم. به هر حال ممكن است گاهی اوقات من اشتباه كنم و گاهی اوقات هم او، اما تذكرهایمان به همدیگر هیچ كد اممان را ناراحت یا دلخور نمی كند؛ چون هر دوی ما همدیگر را به خوبی می شناسیم و می دانیم كه نقد مغرضانه نیست. و خیلی هم به كارمان كمك می كند.
در پایان سال 89هستیم و برنامه «نود» وارد سال دوازدهم می شود. امسال اگر بخواهید از یك بخش از برنامه تعریف كنید و بگویید این بخش را بیش از بقیه بخش ها دوست دارم كدام بخش را نام می برید؟
خیلی نمی توانم بگویم كه این بخش یا آن بخش. چون این برنامه از خودم تهیه می كنم همه بخش هایش را بنا به دلایلی دوست دارم. اما اگر بخواهیم یك بخش را به طور خاص دوست داشته باشم بخش «نود درجه» است كه خب فكر می كنم علاوه بر من مخاطبان بسیاری هم دارد.
گویا متن های بخش «نود درجه» را خودتان می نویسید.
بله، خودم و دو، سه نفر دیگر از عوامل گروه برای نوشتن این بخش با هم چند ساعتی همفكری می كنیم و بعد آن را می نویسیم.
عادل فردوسی پور طی سال هایی كه در تلویزیون كار كرده، حالا از اجرا و كارشناسی گرفته تا گزارشگری آیا از عملكردش راضی هست؟ آیا می تواند با قاطعیت از خودش دفاع كند؟
من خودم كاملا از عملكردم راضی نیستم در عین حال خیلی هم ناراضی نیستم.
شما با این همه طرفدار و مخاطب كاملا راضی نیستید، پس بقیه چه بگویند؟
چون همیشه جا برای بهتر شدن و پیشرفت كردن هست و معتقدم هر گاه فردی فكر كند كه در جایگاه بهترین فرد در هر رشته و صنفی قرار گرفته آن نقطه، نقطه نابودی اش خواهد بود. من هم الان فقط می توانم هشتاد درصد از كارم دفاع كنم و امیدوارم بتوانم با تلاش بیشتر این درصد را بالاتر ببرم.
