ژازه طباطبایی از بنیانگذاران مجسمهسازی ایران بهشمار میرفت. او با ساختن مجسمههای فلزی در واقع به خلق نوعی فولكلور شهری میپرداخت
جواد مجابی گفت: درپی درگذشت ژازه طباطبایی شاعر آوانگارد قلمروهای آهنی یادآوری كرد، اگر از ابوالحسن صدیقی بهعنوان بزرگترین مجسمهساز كلاسیك ایران بگذریم، ژازه طباطبایی و پرویز تناولی از نوآوران مجسمهسازی ایران هستند. طباطبایی با نقاش شروع كرد، در ایام جوانی به ادبیات روی آورد، رمان و كتاب نوشت، اما كار اساسیاش ساختن مجسمههای فلزی بود.
وی توضیح داد: این مجسمههای فلزی از تكه پارههای اسقاط شده ماشینها فراهم آمده است. ژازه معتقد بود، ماشین، انسان را محاصره كرده، بنابراین كار او بازسازی ماشین است؛ ماشینی كه بر دیگران تسلط یافته، ولی هنرمند آن را بازسازی میكند؛ او با بازسازی پارههای ماشینها به ساختن مجسمههای نوین پرداخت.
مجابی با بیان این مطلب كه ژازه با ساختن مجسمههای فلزی در واقع به خلق نوعی فولكلور شهری میپرداخت، افزود: به این معنا كه او شاهد بود كه نوعی زندگی قدیمی ایرانی كه در شهرها جریان داشت، بر اثر گسترش مدرنیزم از بین میرود، او آنچه را در معرض آسیب بود با اجزای اسقاطی ماشینها یك بار دیگر بهصورت هنر خلاقه باز آفرید.
مجابی این هنرمند را یكی از حامیان اصلی هنرهای تجسمی مدرن ایران دانست و متذكر شد: گالری هنر جدید كه از دهه 30 فعالیتش را آغاز كرده همواره محل ارایه آثار هنرمندان پیشتاز ایران بوده است. صدها نمایشگاه هنری در این گالری برپا شده كه در آن هنرمندان چندین دهه آثارشان را عرضه كردهاند.
وی عنوان كرد: خوشبختانه در سالهای اخیر با انتشار سه جلد كتاب از آثار ژازه طباطبایی تاریخچه این گالری و بخش اعظم نقاشیها و مجسمههای او در این سه مجلد چاپ شد كه شامل تحلیل منتقدان ایرانی و خارجی هم بود.
این منتقد هنر و ادبیات ابراز كرد: بنیاد ژازه كه قرار بود تشكیل شود با بیماری او به تاخیر افتاد. از سالها قبل جمعی از دوستانش به او پیشنهاد كردند این میراث بزرگی كه شامل صدها مجسمه و نقاشی و بخشی از آثار هدیه هنرمندان بزرگ به ژازه است، همه در بنیاد ژازه حفظ شود تا در زمان حیاتش مسوولیت آن برعهده خودش و بعد از او با نظر بنیاد این میراث ارزشمند ایرانی محافظت شود.
او افزود: برای این عمل حركتها و كوششهای صورت گرفت ولی تصمیمگیری آنقدر به تاخیر افتاد كه نشد كه این آثار سرو سامانی بگیرد