به بهانه اولین سالگرد تحویل رسمی ناوشکن جماران/2
اکنون جماران ایران در همه دنیا دیده می شود
این ناوشکن را باید حاصل کار و تلاش 1میلیون و 200 هزار نفر ساعت کار و تلاش 1000 نفر از نخبگان علمی در رشته های مختلف دانست که با ساخت آن، ایران به جمع 14کشور سازنده ناوشکن در جهان پیوست.
به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، اتصال روسازه آلومینیومی به بدنه فولادی باعث ایجاد یک فناوری جدید در کشور شد. علاوه بر این ساخت دیواره های موجدار که در این کشتی استفاده شده است، برای اولین بار در کشور تمام فناوری ساخت این دیوارهها فراهم شد. برای ساخت این بخش باید برشهای دقیق و قوس هایی متناسب با یک ناوشکن به وجود می آمد و این بخش بیشترین زمان در ساخت این کشتی را به خود اختصاص داد، برای انجام این مرحله ناوشکن به بلوک های مختلف و مساوی تقسیم شد و همزمان هر بلوک با قوس ویژه در مرکزی واحد طراحی و ساختن آن انجام میگرفت. در ابتدا بلوک های آسان و کوچکتر و در مراحل بعدی بلوک اصلی و قوس اصلی کشتی، طراحی و ساخته شد.
بالغ بر 75 درصد جماران در کارخانجات نیروی دریایی ساخته شد از جمله سازه زیر آبی، عرشه اصلی، عرشه 01، 02، 03 و سوپراستراکچر.
قدرت دو موتور این ناو، 10000 اسب بخار است که توسط شفت بزرگ آن، به پروانه های کشتی منتقل می شود و جماران حدوداً 1500 تنی را با 140 خدمه اش، به سرعتی نزدیک به 30 گره دریایی می رساند و میتواند در شعاع 3000 مایلی به اجرای عملیات بپردازد. از این نظر، با توجه به افزایش 50 درصدی بیشینه برد نسبت به ناوهای رده الوند، در یک مأموریت دو ماهه بدون پشتیبانی سوخت، در منطقه عملیاتی نداجا در خلیج عدن، جماران سه برابر این ناوها قابلیت طی مسیر در روز را خواهد داشت.
تمامی سامانه های مورد نیاز ناو از نوع جدید و بروز بوده و در بردارنده گستره متنوعی از فناوری ها می باشد که برخی از آنها شامل رادارهای سطحی باند اس و ایکس، رادار تاکتیکی هوایی، سامانه پردازشگر راداری، سامانه کنترل آتش، سونارهای زیرسطحی و اکوساندر، سامانه های مخابراتی سطحی و زیرسطحی و ردنگار، سامانه مخابرات و شبکه رایانه داخلی، سامانه جنگ الکترونیک و ضد جنگ الکترونیک، سامانه های ناوبری و قطب نما و جایروی مغناطیسی، سامانه های الکترواپتیک و پایدار کننده(استبلایزر) و هماهنگ کننده(سینکرونایزر)، سامانه هشدار دهنده و مقابله با حملات ش.م.ر. و دربها و تهویه مطبوع با توان پایداری و نفوذناپذیری در زمان این حملات و دوش های ضد آلودگی، سامانه آب شیرین کن، سامانه هوای فشرده، هدایت خودکار ناو، چهار نیروگاه تولید برق با مجموع توان 550 کیلووات و سامانه های برق و ناوبری و مخابراتی اضطراری، سامانه امداد و نجات و ضد آتش، سامانه های چف و فلیر و قابلیت سوخت رسانی به بالگرد و سامانه کامل هواشناسی.
البته تمام برق مورد نیاز ناو در صورت بکار افتادن تمام تجهیزات، 250 کیلووات است. در این ناو امکان تأمین برق از نقاط مختلف فراهم شده تا اگر قسمتی از ناو مورد اصابت قرار گرفت، ادامه مأموریت ممکن باشد و از بخش های دیگر، انرژی مورد نیاز تأمین شود.
سامانه چف، با ایجاد هدف کاذب، موجب انحراف موشک های هدایت راداری شده و فلیر نیز به عنوان یک پرتابه حرارتی، سامانه های درگیری فروسرخ را دچار اختلال می نماید. همچنین با توجه به ساخت سامانه های اختلال در تجهیزات با فناوری فروسرخ دشمن احتمالاً تاکنون این ادوات نیز بر روی این ناو ایرانی نصب شده است.
جماران، استبلایزر و بالچه هایی دارد تا بتواند در اقیانوس و شرایط طوفانی، تعادل خود را حفظ کرده و متعادل باشد، در نتیجه ماندگاری آن در شرایط سخت، در حد مطلوبی است.
جماران دارای طول 94.7 متر، عرض 11 متر، ارتفاع 7.6 و آبخور 3.2 متر است.
این شناور دارای چهار پرتابگر موشک دوربرد ضدکشتی نور(دو فروند موشک به هر طرف) با برد 170 کیلومتر، چهار پرتابگر موشک های میانبرد سطح به هوا از نوع فجر با برد بیش از 30 کیلومتر، دو پرتابگر سه تایی اژدرهای 533 میلیمتری با برد 30 کیلومتر و تعدادی پرتابگر موشک های دوش پرتاب کوتاه برد احتمالاً از نوع میثاق2 با برد حدود 5 و سقف پرواز 4 کیلومتر است.