تبیان، دستیار زندگی

- دعا کنید که خداوند از کری و کوری نجاتتان بدهد ،وتا هنگامی که انسان غیر از خدا بخواهد ،هم کور است و هم کر.

- دل آیینه است .غیر خدا را در آن راه ندهید ،که اگر یک لکه کوچک پیدا کند زودنشان می دهد.

- اگر مواظب دلتان باشید و غیر خدارا در آن راه ندهید ،آنچه را که دیگران نمی بینند شما می بینید،و آنچه را دیگران نمی شنوند شما می شنوید.

- سعی کنید صفات خدایی در شما زنده شود.خداوند کریم است ،شما هم کریم باشید .رحیم است ،رحیم باشید ستار است ،ستار باشید...

ولادت

آیت الله بهجت (ره)

آیت الله العظمی محمد بهجت فومنی در اواخر سال 1334 ه.ق. در خانواده ای دیندار و تقوا پیشه، در شهر مذهبی فومن واقع دراستان گیلان، چشم به جهان گشود. هنوز 16 ماه از عمرش نگذشته بود که مادرش را از دست داد و از اوان کودکی طعم تلخ یتیمی را چشید.

درباره نام آیت الله بهجت خاطره ای شیرین از یکی از نزدیکان آقا نقل شده است که ذکر آن در اینجا جالب می‌نماید، و آن اینکه:

پدر آیت الله بهجت در سن 16-17 سالگی بر اثر بیماری وبا در بستر بیماری می افتد و حالش بد می شود به گونه ای که امید زنده ماندن او از بین می رود وی می گفت: در آن حال ناگهان صدایی شنیدم که گفت:

« با ایشان کاری نداشته باشید، زیرا ایشان پدر محمد تقی است. »

تا اینکه با آن حالت خوابش می برد و مادرش که در بالین او نشسته بود گمان می کند وی از دنیا رفته، اما بعد از مدتی پدر آقای بهجت از خواب بیدار می شود و حالش رو به بهبودی می رود و بالاخره کاملاً شفا می یابد.
چند سال پس از این ماجرا تصمیم به ازدواج می گیرد و سخنی را که در حال بیماری به او گفته شده بود کاملاً از یاد می برد.
 

بعد از ازدواج نام اولین فرزند خود را به نام پدرش مهدی می گذارد، فرزند دومی دختر بوده، وقتی فرزند سومین را خدا به او می دهد، اسمش را « محمد حسین» می گذارد، و هنگامی که خداوند چهارمین فرزند را به او عنایت می کند به یاد آن سخن که در دوران بیماری اش شنیده بود می افتد، و وی را « محمد تقی » نام می نهد، ولی وی در کودکی در حوض آب می افتد و از دنیا می رود، تا اینکه سرانجام پنجمین فرزند را دوباره « محمد تقی » نام می گذارد، و بدینسان نام آیت الله بهجت مشخص می گردد.

کربلایی محمود بهجت، پدر آیت الله بهجت از مردان مورد اعتماد شهر فومن بود و در ضمن اشتغال به کسب و کار، به رتق و فتق امور مردم می پرداخت و اسناد مهم و قباله ها به گواهی ایشان می رسید. وی اهل ادب و از ذوق سرشاری برخوردار بوده و مشتاقانه در مراثی اهل بیت علیهم السلام به ویژه حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام شعر می سرود، مرثیه های جانگدازی که اکنون پس از نیم قرن هنوز زبانزد مداحان آن سامان است.

باری آیت الله بهجت در کودکی تحت تربیت پدری چنین که دلسوخته اهل بیت علیهم السلام به ویژه سید الشهداء علیه السلام بود، و نیز با شرکت در مجالس حسینی و بهره مندی از انوار آن بار آمد. از همان کودکی از بازیهای کودکانه پرهیز می کرد و آثار نبوغ و انوار ایمان در چهره اش نمایان بود، و عشق فوق العاده به کسب علم و دانش در رفتارش جلوه گر.


- کسی که دنیا را از راه حرام بخواهد ،باطنش سگ می شود .آن که آخرت را بخواهد خنثی است وآن که خدا را بخواهد مرد است.

سخن مهم ایشان:فقط گناه نکنید

یکی از بزرگان حضرت حجت الاسلام والمسلمین میریزدی(حفظه الله) نقل کردند:
در زمان حیات آیت الله العظمی بهجت(ره) من همیشه چند روزی مانده به ماه محرم میرفتم نزد ایشان و از ایشان راه ورسم منبر را سوال میکردم.یک روز تقریبا یک ماهی مانده به ماه محرم رفتم و در خانه ی ایشان را زدم و ایشان خودش در را باز کرد و ایشان در حال وضو گرفتن بود،شیر آب را خیلی کم باز کرده بود خلاصه ایستادم که ایشان وضو گرفتنشان تمام شود.بعد از ایشان سوال کردم که حاج آقا ماه محرم نزدیک است و ماه اباعبدالله الحسین (سلام الله علیه) راه رسیدن به مقصد چیست؟ ایشان لحظه ای سکوت کردند وبعد این جواب را دادند:
در هر شب و روزی یک بار گریه کن برای اباعبدالله الحسین(ع)