علی پروین در روز 3 مهر 1325 در تهران، محله بازار، کوچه غریبان به دنیا آمد و پنجمین فرزند یک خانواده پرجمعیت 10 نفره بود. تولد پروین تقریباً مصادف شد با تاسیس باشگاه مردمی و بازیکن ساز شاهین. علاقه پروین به فوتبال از همان سال‌های کودکی شکل گرفت به طوری که او شب‌ها توپ پلاستیکی‌اش را با خود به رختخواب می‌برد. علی، کوچک بود که خانواده‌اش به محله دولاب (خیابان عارف) نقل مکان کرد.
این جابه‌جایی در افزایش علاقه او به فوتبال تاثیر بسزایی داشت، زیرا محله دولاب به خاطر داشتن زمین‌های خاکی فراوان مثل زمین یخچال، زمین منبع، زمین عارف و... از قدیم پاتوق بچه‌های کوچک و بزرگ بود. علی در مهر 1332وارد دبستان توحید شد، ولی عشق و علاقه او به فوتبال نمی‌گذاشت به درس و مشقش برسد. به همین علت از همان سال‌های اول در زمینه تحصیلی چندان موفق نبود. پروین فوتبال را به طور جدی از 12 سالگی و از زمین عارف واقع در خیابان عارف و محلات شیوا و غیاثی آغاز کرد.
پروین درباره مهم‌ترین اتفاق زندگی‌اش می‌گوید: مادر من یکی از مادران نمونه بود و هر زمانی که مشکل داشتم به دادم می‌رسید و همیشه یاورم بود. وقتی که او فوت کرد تا مدت‌ها بیچاره و آواره بودم، با این‌که خودم خانواده داشتم، اما وابسته به مادرم بودم چون در تمام مدت دوست و یاورم بود.
او وقتی فوت کرد تا مدت‌ها گریه می‌کردم و حالا هم هر پنجشنبه اگر در تهران باشم حتما به سر خاکش می‌روم و با او درددل می‌کنم. من نوکر مادرم بودم و هر کاری برای او می‌کردم، اما هنوز ناراحتم که چرا بیشتر به او خدمت نکردم. مرگ مادرم بدترین اتفاق زندگی‌ام است و او را هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنم.
