رسول پیامبر:
در جنگلی پوشیده از درختان بلند جنگلی حیوانات عظیم جثه و وحشی در کنار حیوانات کوچک و بی آزار در کمال صلح و آرامش زندگی می کردند ، ولی زندگی روزمره حیواناتی مثل فیل موجب سلب آسایش حیوانات کوچک ،مخصوصا خرگوش ها می شد .
چرا که وقتی گله فیل ها برای آب خوردن به طرف برکه درون جنگل می رفتند ،همه آب را گل آلود کرده و بقیه حیوانات را در مضیقه آب می گذشتند و بایستی آنقدر صبر می کردند که گله فیل ها از منطقه دور می شد و سپس آن ها به طرف برکه می رفتند و آب می نوشیدند .
از طرفی سرو صدای گله فیل ها موجب ترس و وحشت حیوانات دیگر می شد .تا اینکه در میان دسته خرگوش ها یک خرگوش با هوشی بود که در صدد چاره افتاد و به بقیه گفت : دوستان عزیز؛چون ما زورمان به فیل ها نمی رسد ،بایستی فکر کرده و به آن ها حقه ای بزنیم .
تا آمد و رفتشان و آب خوردنشان موجب اذیت و آزار ما نشود . و من اجازه می خواهم تا به عنوان نماینده شما ها این مشگل را حل کنم . خرگوش های دیگر خوشحال شده و به او اجازه دادند که مسئله را حل نماید .
در یک شب مهتابی خر گوش سفید از بالای کوه خطاب به سر دسته فیل ها گفت :ای شاه فیلان ،من رسول و فرستاده ماه هستم .و خود میدانی که بر رسولان و پیامبران نباید خسم کرد . ماه می گوید که ای فیل ها ، این چشمه آب مال ماست و شما فیل ها باید که از این منطقه دور شوید . در غیر این صورت من همه شما را کور می کنم . بهتر است از این جا بروید تا از خشم ماه در امان باشید . نشانه عصبانیت ماه نیز آن است که هر فیلی که خرطوم خو را بر آب بزند ماه مضطرب وپریشان خواهد شد .و اگر باور نداری فلان شب در کنار چشمه حاضر شو تا به چشم خود به بینی .(حدود شب چهاردهم که ماه درشت و کروی است )
فیل در شب موعود به کنار چشمه رفت و تا خرطوم خود را در آب کرد آب به حرکت در آمد و عکس ماه در آب شروع به لرزیدن کرد .فیل از اضطراب ماه ترسد و موضوع را باور کرده و همگی پا به فرار گذاشتند.
