تبیان، دستیار زندگی

كله ام  پوك  پوك  پوكیده                                        

هم سرم  تاب  تاب  تابیده

نیم اعصاب موج موج شوریده

نیم دیگر سنگ سنگ صُلبیـده

جمجمه ام  پوست پوست پوسیده

وِی ملاجم  گـُُر گـُر گـُرخیده

می زنم  تار تار  خندیده 

می برم  بار بار  خـَمّیده

می خورم  نان نان ترشیده 

وِی علاجم  شیرشیر دوشیده

هان بگوئید شمائی كه به من پرّیـده   

یا شماها كه زِ هول ام همی رَمّیـده

كِـی مرا پای پای لغزیده؟               

تا مرا مغز لت و پار پَـخشیده

یا كه سینوس چای چای چائیده

یا كه پتكی دَنگ دَنگ كوبیده!

شایدم چشم خواب خواب خوابیده      

وانِـگه قعر درّه جسم و جان افتیده

بلكه از بابا چنین ژن ارثیده

یا كه مادر منگ منگ زائیده

هر چه بودست تلخ تلخ ؛ نادیده       

هر چه رفته ست؛ باد باد روبیده

كار دنیا سخت سخت پیچیده            

با من آئید شوخ شوخ شنگیده                                              

تا كه با هم  لِـی لـِی  و خیزیده                     

بگذریم از همه دام سهل سهل بـِرهیده