تبیان، دستیار زندگی

موسوی:مصری ها هم جنبش سبزی اند

میرحسین موسوی انقلاب مصر را ادامه راه جنبش سبز نامید.

به گزارش جهان میرحسین موسوی که ماهها است بیاینه نویسی را کنار گذاشته و مشغول اطلاعیه نویسی شده است، انقلاب و حرکت مردمی و معترضانه مصری ها را ادامه راه جنبش سبز دانست.

وی براندازی حکومت دیکتاتوری عرب و نهضت سراپا غیرت و اقتدار مردم و جوانان مصر را به شیوه ای کاریکاتورگونه با سطل آشغال آتش زدن در تهران مقایسه کرد و نوشت: بدون هیچ شکی نقطه ی آغازین آنچه در خیابان های تونس و صنعا و قاهره و اسکندریه و سوئز شاهد آن هستیم را باید در تظاهرات چند میلیونی ۲۵ و۲۸ و۳۰ خرداد تهران جستجو کرد. روزهایی که مردم با شعار “رای من کجاست؟” به خیابان ها آمدند.

وی در این اطلاعیه ضمن شبیه دانستن حکومت مبتنی بر رای مردم در ایران با نظام دیکتاتور و فاسد مصر نوشت: امروز دامنه ی شعار “رای من کجاست؟” مردم ایران، به شعار “الشعب یرید اسقاط النظام” در قاهره و سوئز و اسکندریه رسیده است. برای کشف راز این پیوندها و مشابهت ها لازم نیست جای دوری برویم. کافی است شیوه ی انتخابات اخیر مصر را با انتخابات های خود مقایسه کنیم و اینکه رئیس شورای نگهبان از بی نیازی به آرا میلیون ها شهروند سبز سخن می راند.

موسوی که به دروغ بزرگ سال ۸۸ شهرت پیدا کرده است در ادامه مدعی شده است که اگر در مصر هم تقلب انتخاباتی صورت نمی گرفت کار فراعنه مصری به اینجا نمی کشید.

البته این بخش اطلاعیه موسوی به نظر منطقی می رسد.بدون تردید مردم آزادیخواه و عدالتگرای مصری با دیکتاتور عرب همان می کنند که مردم ایران با فراعنه سبز کردند.

شباهت فوق تصورسبزهابه مردم تونس ومصر!

خبرنامه دانشجویان ایران:
تشبیه جنبش سبز به انقلاب مردم تونس و مصر به اندازه تشبیه جنبش سبز به انقلاب اسلامی مردم ایران مضحک و خنده‌دار است. ذوق زدگی سبزها هم از انقلاب مردم عرب آنقدر مسخره است که آدم را یاد شعارها و تحلیل‌های سال گذشته آنها می‌اندازد.

اگر یادتان باشد یک سال پیش هم که در انتخابات ریاست جمهوری و در یک فرایند کاملا قانونی و مردمی شکست خوردند، با اغتشاش و آشوب به خیابان‌ها آمدند و برای توجیه آشوب‌های خود، صحنه‌های مبارزاتی مردم ایران را در انقلاب اسلامی سال ۵۷ به رخ ما ‌می‌کشیدند!

سبزهای متوهم تصور می‌کردند که انقلاب اسلامی، با همان شعارهای انقلابی سرنگون می‌شود! خیال می‌کردند چون انقلاب با شعار «الله اکبر» به پیروزی رسیده، پس با همان «الله اکبر» هم فرو می‌ریزد! گمان می‌کردند چون شعار مردم مظلوم و محروم ایران «مرگ بر شاه دیکتاتور» بود، پس جمهوری اسلامی هم با شعار «مرگ بر دیکتاتور» فرو می‌پاشد!

یادم هست همان روزهای آشوب و اغتشاش، برخی کاربران بالاترین که بدجوری خواب و خیال پیروزی انقلابشان را می‌دیدند، برای تقویت روحیه خود و دوستانشان می‌نوشتند «بچه‌ها نا امید نشوید. انقلاب سال ۵۷ هم از خیابان‌های شمال تهران آغاز شده بود!»

می‌خواستند جنبش موهوم سبز را به انقلاب اسلامی تشبیه کنند اما در نهایت به کاریکاتور انقلاب تبدیل شدند و امروز که از تشبیه خود به انقلاب اسلامی مردم ایران به جایی نرسیده‌اند، باز هم برای تقویت روحیه، خودشان را به انقلاب مردم تونس و مصر شبیه می‌کنند!

این روزها که نوشته‌ها و تحلیل‌های آبکی برخی سبزها را در سایت‌ها و وبلاگ‌های مختلف از جمله شبکه‌های اجتماعی می‌خوانیم، مطئمن می‌شویم که با آدم‌هایی طرفیم که هنوز هم در همان رویاها و حال و هوای توهمی سال گذشته خود سرگردانند.

از قدیم گفته‌اند هر گردی گردو نیست! اینکه هر کسی سنگ و کوکتل مولوتف به دست بگیرد و الله اکبر بگوید و مرگ بر دیکتاتور، الزاما حق با او نیست. اینکه سبزها با دست زدن ناشیانه و منافقانه به این قبیل اعمال، موفق نشدند اما مردم تونس و تا حدودی مردم مصر و یمن و اردن و عربستان موفق شدند، خود دلیل حقانیت مردم آن کشورها و ناحق بودن سبزهای متوهم است. اینکه حکومتی کمتر از یک ماه فرو می‌ریزد و رییس جمهور مستبدش فرار می‌کند، خود بزرگترین دلیل دیکتاتوری و غیرمردمی بودن چنان نظامی است و اینکه سبزهای آشوبگر، در طول چند ماه نتوانستند مردم را با خود همراه کنند، خود بزرگترین دلیل مردمی بودن نظام ماست.

شباهت را باید در جزء جزء قضایا جستجو کرد نه اینکه چون هر دوی ما شعار «مرگ بر دیکتاتور» سر می‌دهیم پس مخالف دیکتاتوری هستیم. آنجا حکومتی بر سر کار است که در ۲۰ یا ۳۰ سال گذشته، رییس جمهور دیکتاتورش در انتخاباتی فرمایشی و یک نفره، در قدرت ابقا می‌شد، اما اینجا نظامی وجود دارد که منتقدین فعلی، حداقل نیمی از ۳۰ سال گذشته را صاحب قدرت بوده‌اند! آنجا با اکثریتی مواجه هستیم که در هیچ انتخاباتی به بازی گرفته نمی‌شدند، اما اینجا با اقلیت دیکتاتوری که به هر قیمتی می‌خواست به قدرت برسد. آنجا مردم از سیاست‌های حکومت خود در قبال جهان اسلام و فلسطین و آمریکا و رژیم صهیونیستی شکایت دارند، اما اینجا شعار «نه غزه نه لبنان و مرگ بر چین» بلند بود!

کدام شباهت؟ سبزها دلشان را به چه خوش کرده‌اند؟ اگر جنبش مخملی آنها شبیه انقلاب مردم تونس و مصر و اردن و یمن بود، پس چرا اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و آلمان از آنها حمایت کردند و امروز از مردم یمن و مصر و تونس و اردن حمایت نمی‌کنند؟ چرا آمریکا سبزها را به خشونت بیشتر و مقاومت بیشتر در برابر جمهوری اسلامی تشویق می‌کرد، اما امروز مردم مصر و تونس را به آرامش دعوت می‌کند؟!

اگر شباهتی وجود داشته باشد، انقلاب مردم مصر و تونس را باید شبیه انقلاب اسلامی دانست که در هر دوی آنها، حکومت‌های دیکتاتوری وابسته به آمریکا در منطقه سقوط کردند و حرکت سبزها را هم باید شبیه انقلاب‌های رنگین و مخملی اوکراین و گرجستان و قرقیزستان دانست که حکومت‌هایی وابسته به آمریکا روی کار آمدند. پس سبزها به جای این خواب و خیال آشفته و تشبیه خنده‌دار خود به مردم تونس و مصر، بهتر است فکر کنند که چرا عرب‌ها توانستند و سبزها نتوانستند؟!

البته زمان انقلاب اسلامی هم آمریکا برای نجات سلطنت شاه و در حقیقت برای حفظ منافع خود در منطقه، گاهی مجبور می‌شد از شاه انتقاد کند، اما دیگر کار از کار گذشته بود، همچنانکه امروز هم دست و پا زدنشان در مصر و تونس فایده‌ای ندارد. پس دنبال شباهت ظاهری گشتن و معنا و مفهوم را ندیدن، دردی از جماعت سبز درمان نمی‌کند، جز اینکه موقتا آنها را در فضای توهمات و خیالات خود نگه می‌دارد که البته این حالت با مصرف چند قرص اکس و شیشه هم بدست می‌آید! باید دنبال شباهت باطنی باشند که شباهتی در کار نیست.

سبزها اگر کمی وقت می‌گذاشتند و علل اصلی انقلاب مردم عرب را می‌فهمیدند، شاید در جنبش خود موفق‌تر بودند. اگر معنای واقعی دیکتاتور و دیکتاتوری را می فهمیدند و اگر می‌دانستند که انتخابات فرمایشی مصر و تونس یعنی چه و دوره ۲۰ ساله یا ۳۰ ساله ریاست جمهوری یعنی چه و اگر معنا و مفهوم حمایت‌ کشورهای غربی از دولت های مرتجع و دیکتاتور عرب را می‌فهمیدند، آن وقت معنای پیروزی انقلاب مردم عرب و دلائل ناکامی جنبش خود را هم می‌فهمیدند.

اما نه، این توقع زیادی است که انتظار داشته باشیم سبزها معنای این انقلابها را بفهمند! جماعتی که درد اصلی جامعه خود و مردم مملکت خودش را نشناسد، چطور ممکن است درد مردم مصر و تونس را بشناسد و بفهمد؟ جماعتی که هنوز نفهمیده علت اصلی فراگیر نشدن جنبش خیابانی سبز در ایران چیست، چطور می‌تواند علت موفقیت انقلاب مردم مصر و تونس را بفهمد؟

انقلاب مردم عرب که سالها به علت حمایت همه جانبه‌ی کشورهای غربی از جمله آمریکا از رژیم‌های استبدادی منطقه، در خفقان بسر می‌بردند، بزرگتر و پرمعناتر از این تحلیل‌های خاله زنکی سبزهاست. آنقدر پرمعنا که قطعا همه معادلات منطقه و دنیا را برهم خواهد زد.

چه کسی منکر این است که سرنگونی دیکتاتورهای منطقه، اول از همه به ضرر رژیم صهیونیستی و منافع آمریکا و غرب در منطقه است؟ و چه کسی منکر این حقیقت مسلم است که انقلاب مردم عرب، اول از همه به نفع جبهه مقاومت و جمهوری اسلامی در منطقه است؟

البته ما اصراری نداریم که سبزها حتما واقعیت را بپذیرند و منطقی باشند، ما خوشحالیم که این جماعت همچنان در توهمات خود به سر می‌برند و خیال بیدار شدن هم ندارند!

در حاشیه توهم جدید موسوی:نسبت جریان فتنه با تحولات مصر و تونس

محمد حسین‌زاده: تظاهرات مردمی در کشورهای عربی این روزها در حالی در صدر اخبار رسانه های جهان قرار دارد که بعد از فرار دیکتاتور تونس به عربستان، مردم دیگر کشورهای عربی منطقه به قدرت اتحاد خود ایمان آوردند و آتش انتفاضه ی مردم به مصر و اردن و یمن هم سرایت کرد.

تصاویری که از کشورهای تونس، مصر، اردن و یمن مخابره می شود، از قبیل آشوب های خیابانی و درگیری با پلیس به مانند اتفاقاتی است که در خرداد و تیر 88 در تهران رخ داد. شاید موسوی نیز در نوشته امروزش و در ادامه توهمات ادامه‌دار خود از همین جهت، جریان فتنه و این تحولات را در یک راستا می‌بیند. اما تفاوت های ماهوی این دو اتفاق یعنی، ایران 88 با آنچه در تونس، مصر، اردن و یمن می گذرد، در پیش بینی آینده سیاسی منطقه کمک می‌کند.
اسلام گرایی یا غرب گرایی؟

معترضین به نتایج انتخابات ریاست جمهوری در ایران از لحاظ خاستگاه فکری غرب‌گرا بوده و سران آنها دارای روابط نزدیک و دوستانه با کشورهای غربی بودند؛ به‌طوریکه بعد از شکست فتنه‌ی سبز در ایران، عده ای از آنها لندن را به عنوان پناهگاهی برای فرار از خشم ملت ایران برگزیدند و عده ای دیگر به سمت ایالات متحده امریکا روانه شدند. اما آنچه مردم کشورهای عربی را به خشم و قیام واداشته است، غرب‌گرا بودن حاکمان آن‌هاست. مردم مسلمان منطقه وقتی می بینند هم‌کیشان آنها در فلسطین به زیر رگبار صهیونیست‌های نژاد پرست به مانند برگ های پاییزی می ریزند و رهبران کشورهای آنها با قاتلین آنها دیدار می کنند و یکدیگر را در آغوش می گیرند، فریاد خشم‌شان بلند می شود. امروز در تونس و مصر اکثر معترضین را اسلام گرایان تشکیل می دهند. در تونس بعد از 20 سال، صدای اذان از رادیو پخش شد و این به تنهایی پیام انقلاب مردم تونس را به کشورها دیگر عربی رساند که انتفاضه‌ی آنها یک حرکت اسلامی است.

در ایران، گروه‌های هدایت کننده آشوب ها همه در یک اصل مشترک بودند و آن سکولاریسم بود. از جبهه ملی و نهضت آزادی و سلطنت طلب و اصلاح طلب امریکایی تا بهایی و منافقین (مجاهدین خلق)، با شعار جمهوری ایرانی، وحدت نظر خود را در اصل سکولاریسم نشان دادند. این در حالی است که اصلی ترین گروه مخالف مبارک در مصر اخوان المسلمین است که مبنای حرکت آن، نگاه دینی و اسلامی است.

استکبار دوستی یا استکبار ستیزی؟

آشوبگران خرداد و تیر 88 در تهران، با شعارهایی مانند "نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران" و درخواست کمک از رییس جمهوری امریکا، از همان ابتدا همبستگی و دوستی خود را با اسراییل و امریکا اعلام کردند. اسنادی که الجزیره به‌تازگی در مورد مراودات محمود عباس رییس تشکیلات خودگردان فلسطین با اسراییلی ها برملا کرده و کمک مالی 50 میلیون دلاری او با مأموریت از طرف امریکا به موسوی را افشا می‌کند، تأیید دیگری بر استکبار دوستی آشوبگران فتنه 88 است. ذوق زدگی ایالات متحده و اسراییل از اتفاقات داخل ایران و حمایت رسمی اوباما از موسوی و آشوبگران خیابانی تهران نشان از دلبستگی دو طرفه فتنه گران و امریکا و اسراییل دارد. اما در تونس و مصر اتفاقاتی در حال وقوع است که کاملا بر عکس وقایع ایران است.

در آشوب‌های سال 88 تهران، امریکا از فتنه‌گران حمایت کرد و به هجمه و اتهام زنی به نظام پرداخت، این در حالی است که در وقایع مصر، امریکا رسما از دیکتاتور مصر حسنی مبارک، حمایت می کند و مردم مصر بارها به‌خاطر ظلمی که مبارک در حق مردم بی گناه غزه انجام داده، فریاد مرگ بر امریکا و اسراییل سر داده اند.

وقایع خاورمیانه در سال های اخیر نشان داده هر جا که مردم توانستند انتخابات آزاد و سالم مبتنی بر دموکراسی واقعی برگزار کنند، کسانی را انتخاب می کنند که مخالف سیاست های امریکا در منطقه هستند مانند ترکیه، افغانستان و عراق. به همین دلیل امریکا از حاکمان دیکتاتور کشورهای عربی حمایت می کند و روابط دوستانه ای با آنها دارد.

دوستان و دشمنان؟

با شروع ناآرامی ها در تهران و پوشش رسانه ای برنامه ریزی شده ی غربی‌ها از درگیری‌های خیابانی در رسانه ها، در کنار خوشحالی زاید الوصف صهیونیست ها و امریکایی ها، نگرانی ها در میان مردم و جنبش‌های مبارز منطقه بالا گرفت، دلیل آن هم روشن است، بعد از سید حسن نصرالله، بر طبق نظر سنجی ها، احمدی نژاد محبوب‌ترین فرد در میان اعراب بوده و ایران به عنوان حامی ملت‌های مظلوم مسلمان شناخته می شود، بنابراین، آشوب و نارآرمی در این کشور، همه‌ی مسلمانان آزاده جهان را نگران کرد. اما برخلاف وقایع تهران که بعضی از دوستان دیکتاتور امریکا در منطقه (مانند عربستان) از بحران داخلی ایران خوشحال بودند، امروز از رخ‌دادهای تونس و مصر ناراحت و نگران هستند و از خشم دندان می سایند. وقایع مصر و تونس، ناراحتی غربی ها و سران دیکتاتور دیگر کشورهای عربی را به همراه داشته است و موجی از خوشحالی و امیدواری مسلمانان منطقه را به ارمغان اورده است. مردم ترکیه در حمایت از مصری ها تظاهرات می کنند و الجزیره قطر به صورت خاص بر روی تحولات مصر و قیام مردم مانور می دهد.

مردم له یا علیه حکومت؟

آنچه در تهران اتفاق افتاد یک آشوبگری بود تا یک تظاهرات مردمی، چرا که اولا منحصر در تهران بود و مردم دیگر شهرهای کشور با عدم همراهی خود با آشوبگران نشان دادند با آنها مخالفند و دیگر اینکه در همان تهران هم فقط قشر خاصی از جامعه با اشوبگران و اراذل و اوباش خیابانی همراهی کردند، تظاهرات میلیونی 9 دی و 22 بهمن سال 88 نشان داد که نظام جمهوری اسلامی از چنان پشتوانه‌ی مردمی برخوردار است که شکستن چند شیشه و آتش زدن چند سطل زباله آن را ساقط نمی کند. از سوی دیگر، آشوبگران با داشتن سازماندهی قبلی به مردم حمله کرده و اموال عمومی را به آتش می کشیدند که این حرکات افراطی به‌ویژه آنچه در عاشورا نشان دادند، این ادعا را ثابت کرد که آشوبگران از هیچ جایگاهی در بین مردم برخوردار نیستند و تنها پشتوانه ای که آنها را در میدان نگه داشته است، حمایت های امریکا و رژیم اشغالگر قدس است.

اما آنچه در تونس و مصر در حال وقوع است، قیامی مردمی است. نه تنها پایتخت های آنها شاهد تظاهرات های اعتراض آمیز است بلکه تمام شهرهای کشور آنها را در بر گرفته است. دولت های دیکتاتور عربی از هیچ پشتوانه‌ی مردمی برخوردار نبوده و تنها اتکای آنها به حمایت غرب است.

تشکیل خاورمیانه جدید

رایس تولد خاورمیانه‌ی جدید را سال 2006 در آستانه جنگ 33 روزه لبنان اعلام کرد اما شاید هیچ گاه تصور نمی کرد که خاورمیانه جدید، با روحیه ضد امریکایی شکل بگیرد. درست در زمانی که غرب و کشورهای غرب‌زده‌ی عربی در صدد عملی کردن نقشه خود برای خلع سلاح حزب الله لبنان به بهانه واهی دادگاه ترور رفیق حریری بودند، انقلاب مردم تونس و سپس اشاعه‌ی آن در مصر، اردن و یمن تمام معادلات آنها را با شکست مواجه کرد.

آنچه امریکایی ها و اسراییلی ها را به خشم آورده است، به خطر افتادن موقعیت دولت هایی است که با آنها در مقابله با حزب الله و جمهوی اسلامی هم پیمان بوده اند. از سویی به نخست وزیری رسیدن گزینه حزب الله و مقاومت به جای سعد حریری شکست دیگری برای امریکا در خاورمیانه جدید بود. اما در این میان، عربستان که به اولین دیکتاتور فراریِ دومینوی سقوط دیکتاتورهای عربی پناه داده است و در جنگ 33 روزه لبنان و 22 روزه غزه با صهیونیست ها هم‌صدا بوده، به ظاهر آرام است، آرامشی از جنس قبل از طوفان. اگر دیوار قصر مبارک شکسته شود، مسلما آل سعود لرزه‌ی آن را در ریاض احساس خواهد کرد، اگر چه عربستان در سال گذشته از آشوبگری دوستانش در تهران در پوست خود نمی گنجید ولی امروز در شک به سر می برد. هر لحظه امکان دارد مبارک هم به بن‌علی در عربستان بپیوندند و این یعنی زنگ خطر جدی برای آل سعود. صحنه امروز خاورمیانه به نفع اسلام‌گرایان در حال رقم خوردن است، انقلاب رنگی غرب‌گرایان در ایران به شکست انجامید ولی انقلاب اسلام‌گرایان در تونس به ثمر نشست و جوانه‌های امیدوار کننده آن در دیگر کشورهای عربی شروع به رشد کرده است.

رجانیوز

با سلام
باز دوباره یه شورش و تغییری در كشورهای عربی داره رخ میده و ما ایرانی ها حتما باید یه نخ و سوزنی بهش بدوزیم و یه جورایی خودمون و بهش پینه وصله كنیم
نمیدونم چه ارادت خاصی به اعراب داریم ......
در مورد این خبر: بفرمایید كه خوبه یا بده حالا/؟

موفق باشید.

سلام
بابا یكی این جناب موسوی رو از برق بكشه كه این همه بیانیها و اطلاعیه های خنده دار نده!
البته با توجه به كمبود برنامهای طنز در ایران این هم تنوعیه(-:

متوجه نمیشم، یعنی چی خوبه یا بد؟....اینجا جناب موسوی اومده حركات و اعتراضات انقلابی و عدالتخواهانه مردم مصر رو نسبت داده به تحركات جنبش سبز كه مسلما نه عدالتخواهانه بود و نه انقلابی...توی متن خیلی خوب توضیح داده شده...بخونید حتما

ایشان کلا به یاوه گویی و زدن حرف های مفت معروفند.
الهم مشفع کل مریض
الهم عجل لولیک الفرج

اما اگه دروغ بود مطمئنا ایشون بیانیه ای چیزی صادر میكردن و اعلام میكردن كه دروغه

مسابقه بزرگ سبزاندیشی(با جایزه)

در حالی که کار‌شناسان امر و ناظران آگاه و حتی منابعی که اصرار دارند قطعا نامشان فاش شود، مشغول غور در این مساله بودند که انقلابات تونس و یمن و مصر از کجا آب می‌خورد و تحت تاثیر کدام عوامل پیش می‌رود و اختلاف نظر‌ها بالا گرفته بود و نزدیک بود دعوا بشود؛ بیانیه نمی‌دانم چندم مربوطه، آب پاکی را ریخت روی دست همگان و همگان را از پرسش درآورد و در پاسخ نشاند و معلوم شد بدون هیچ شکی همه چیز از جنبش سبز شروع شده است:

«بدون هیچ شکی نقطه آغازین آنچه در خیابان‌های تونس و صنعا و قاهره و اسکندریه و سوئز شاهد آن هستیم را باید در تظاهرات چند میلیونی ۲۵ و ۲۸ و ۳۰خرداد جست‌و جو کرد… امروز دامنه شعار رای من کجاست‌ِ مردم ایران، به شعار الشب یرید اسقاط النظام در قاهره و سوئز و اسکندریه رسیده است.»

به این ترتیب ضمن تبار‌شناسی انقلابات اخیر، معلوم همگان شد که جنبش سبز چه چیز مهمی بوده و بعضی‌ها خبر نداشتند. در همین راستا و به منظور دفع شبهات احتمالی که توسط فراعنه مطرح شده یا خواهد شد، شاخه ت. ت. ت (توجیه، تصحیح، تبیین مجدد) جنبش جهانی سبز (ججس) مسابقه‌ای چند منظوره ساخته و پرداخته کرده که به علت فقدان تریبون، از این صفحه به منصه ظهور می‌رساند. در این مسابقه، علاوه بر تبیین و تصحیح ضایعات، جوایز نفیسی برای شرکت کنندگان در نظر گرفته شده که به شرح زیر می‌باشد:

- یک واحد آپارتمان با تمام وسایل در بهترین و سر به فلک کشیده‌ترین قلل زاگرس؛
- شش دستگاه خودرو اسباب بازی (نخ‌دار، با نخ سبز)؛
- دوازده عدد الو قیسی (خیس خورده)؛
- پنجاه عدد سی دی (گوناگون)؛
- و هزاران پرینت از بیانیه‌های قبلی (یک رو سفید، مناسب برای استفاده بعنوان چرک نویس)؛

۱. آیا شکی در این هست که «نقطه آغازین آنچه در خیابان‌های تونس و صنعا و قاهره و اسکندریه و سوئز شاهد آن هستیم» در «تظاهرات چند میلیونی خرداد تهران» می‌باشد؟

الف. ما که شک نداریم
ب. کسی شک ندارد
ج. کی شک دارد؟ کیه؟ کیه؟ {با صدای بلند‌تر} کیه؟ کیه؟
د. شکی نیست.

۲. نقطه آغازین انقلاب اسلامی، که گویا در بهمن ۱۳۷۵ به وقوع پیوست، در کجا بود؟

الف. تظاهرات ۱۵ خرداد ۱۳۴۲
ب. تظاهرات ۱۹ دی ۱۳۵۶
ج. تظاهرات ۱۷ شهریور ۱۳۵۷
د. تظاهرات ۲۵و ۲۸ و ۳۰خرداد ۱۳۸۸.

۳. کدام یک از وقایع تاریخی زیر تحت تاثیر مستقیم جنبش سبز به وقوع پیوسته‌اند؟

الف. انقلاب مصر
ب. انقلاب تونس
ج. انقلاب یمن
د. انقلاب اسلامی ایران (بهمن ۵۷)
ه. نهضت جنگل
و. قیام سربداران
ز. قیام مختار
ح. همه موارد، قطعا همه موارد.

۴. چرا بین جنبش سبز و انقلاب مصر یک سال و هفت ماه فاصله زمانی قرار داشت؟

الف. مدتی بایست (حداقل ۱۹ ماه) تا خون شیر شد
ب. مردم مصر داشتند خودشان را به فیس بوک مجهز می‌کردند
ج. مردم مصر منتظر بودند
د. همه موارد.

۵. پس چرا یارو بشار اسد قیام مردم در کشور‌های عربی را الهام گرفته از انقلاب اسلامی دانسته است؟

الف. بیانیه را نخوانده است
ب. بیانیه‌ها را نمی‌خواند
ج. فیلترشکن ندارند و نمی‌توانند کلمه را باز کند
د. شعور ندارد مردک دراز
ه. همه موارد به ترتیب اولویت.

۶. چرا سایت کلمه بیانیه مربوطه اخیر را باترجمه انگلیسی روانه بازار کرده است؟

الف. baraye beyn-ol-melali kardan e jonbesh e sabz
ب. estefadeyezaban amouzan baraye
ج. baraye mofaheme ba mellat haye arab
د. all of the options

باعرض پوزش، زبانم لال، مطالب داخل گیومه کلا و قطعا به نقل از بیانیه اخیر استاد است

تریبون مستضعفین

سلام.

اولا این که واسه نژاد و رنگ پوست بین هم دیگه فرق بذاریم یعنی هنوز به برتری های نژادی معتقدیم... و کمی رو به بالا نژاد پرستیم

عرب باشن یا فارس یا حتی ترک ... مهم اینه که انقلاب کردن ... انقلابی از جنس انقلاب اسلامی ایران ما.

ما مسلمانیم...اگر ما حمایت نکنیم پس کی حمایت کنه؟

اگر کمک معنوی ملت های مسلمان نباشه که امریکا بر گرده ی اعتراضات سوار می شه و موج سواری می کنه تا دوباره یه نا مبارک دیگه سرکار بیاره.

من ارادتی به عرب جاهل مثلا وهابی های بی مغز ندارم ... ولی به عربی مثل سید حسن نصرالله ارادت دارم.

یاد بگیریم که بر اساس تقوای مردم بهشون ارادت داشته باشیم نه قیافه و نژاد و این حرفا.

بله انقلاب مصر مهم هست
چون مصر کشور بسیار تاثیر گذاری در جهان اسلام مخصوصا عرب های مسلمان داره.

از اون طرف دیگه ما برای ارمان فلسطین باید نگران نظام سیاسی مصر باشیم همون طور که امریکا و اسراییل نگران ارمان اسراییل هستند.

ما باید بدونیم که هر کشور که توش مردم مسلمان هستند حالا با هر کیفیتی سرمایه های اسلام هستند...

هرچی ما این سرمایه ها رو ااگاه تر و بصیر تر بکنیم خدمت به اسلام و زمینه ساز ظهور شدیم و اگر چنانچه کم کاری کنیم و بگیم به ما چه اینا که عربن یا سنی هستند
عملا سرمایه های فکری و انسانی رو در اختیار دشمن خدا قرار دادیم تا بر جهل مردم سوار بشن و ...

من خود بیانیه رو فکر کنم یه رفی سبزم واسم ایمیل کرد و خوندم ... اونم اشس دهن سوزی نبود کلا اگر انتظار داشته باشیم که ایم ادم بتونه یه بیانیه موثر بنویسه باید منتظر یه معجزه باشیم ...

اصلش رو قرار بدن توفیقی نمی کنه ...