داستانهایی كوتاه از امام رضا (ع)
لایروبی چشمه
امام رضا(ع) در نیشابور، به محله فوزا رفت. در آنجا حمامی وجود داشت و چشمه آبی، ولی آب آن اندك بود. آن حضرت تصمیم به لای روبی و بازسازی آن چشمه گرفت. مقنیان را طلبید و به آنها دستور پاك سازی و بازسازی چشمه را داد. آب چشمه زیاد شد. آنگاه حضرت دستور داد. در كنار چشمه حوضی ساختند. از آن چشمه، آب به داخل حوض می ریخت. حضرت رضا(ع) به میان حوض رفت و غسل كرد. سپس كنار آن حوض نماز خواند و همین كار برای مردم، سنت شد. از آن پس، می آمدند و در آن حوض غسل می كردند. سپس دركنار آن نماز می خواندند و دعا می كردند تا خداوند نیازهایشان را بر آورد و بر نعمت هایشان بیفزاید. مردم تا به امروز كنار آن چشمه می روند.(1)
دژ مستحكم خدا
آنگاه كه امام رضا(ع) به نیشابور رسید، حدیث شناسان نزد او گرد آمدند و گفتند: ای پسر پیامبر! از اینجا می روی و حدیثی برای ما روایت نمی كنی كه از آن بهره مند شویم؟ آن حضرت كه در كجاوه نشسته بود، سربیرون آورد و گفت: «از پدرم موسی بن جعفر شنیدم كه فرمود: از پدرم جعفر بن محمد شنیدم كه فرمود: از پدرم محمد بن علی شنیدم كه فرمود: از پدرم علی بن الحسین شنیدم كه فرمود: از پدرم حسین بن علی شنیدم كه فرمود: از پدرم امیرمؤمنان علی بن ابی طالب شنیدم كه فرمود از نبی اكرم(ص) شنیدم كه فرمود: از خداوند – عزوجل – شنیدم كه فرمود : «لا اله الا الله» دژ من است. پس هركس به دژ من در آید، از عذاب من در امان خواهد بود.» چون كاروان به راه افتاد، آن حضرت دوباره سر از كجاوه بیرون كرد و فرمود: با وجود شرایط آن و من از شرایط آن هستم».(2)
اوج فروتنی
اباصلت گوید: در سفر امام علی بن موسی الرضا(ع) به خراسان، با او همراه بودم روزی همه را بر سر سفره فراخواند و غلامان او با هر نژاد و رنگی، آمدند و بر سر سفره نشستند. به او گفتم: فدایت شوم! آیا بهتر نیست برای اینها سفره ای جداگانه گسترده شود؟ امام فرمود: «خاموش باش! خدای همه یكی است و همه از یك پدر و مادریم [پس تفاوت و تبعیضی نیست] و پاداش هركس بسته به كردار اوست».(3)
همچنین، شخصی به نام یاسر خادم می گوید: چون حضرت رضا(ع) در خانه بود، همه حشم خود از كوچك و بزرگ را نزد خود جمع می كرد و با ایشان سخن می گفت و با ایشان انس می گرفت و آنها را با یكدیگر انس می داد. آن حضرت چنان بود كه هرگاه بر خوان طعام می نشست، هیچ كوچكی و بزرگی نبود، حتی میر آخور و حجام را، مگرآنكه او را با خودش سرسفره اش می نشاند. آن حضرت می فرمود: «اگر گاهی بالای سر شما ایستاده بودم و غذا می خوردید، بر نخیزید تا سیر شوید!»(4)
شجاعتی آمیخته با توكل به خدا
صفوان بن یحیی می گوید: چون امام موسی بن جعفر(ع) در گذشت و علی بن موسی الرضا(ع)، امر امامت و خلافت خود را آشكار ساخت، به حضرت عرض شد: «شما امر بزرگ و خطیری را اظهار داشته اید و ما از این ستمگر، هارون الرشیدبر شما می ترسیم؛ چرا كه از شمشیر او خون می چكد!» امام رضا(ع) فرمود: او هرچه بكوشد، برمن راهی پیدا نخواهد كرد. گفتار پیامبر اكرم(ص) به من نیرو و جرئت می بخشد كه فرمود: اگر ابوجهل توانست مویی از سر من كم كند، بدانید من پیامبر نیستم و من به شما می گویم: اگر هارون توانست مویی از سر من كم كند، بدانید كه من امام نیستم!» (5)
پی نوشت ها :
1.شیخ عباس قمی، منتهی الامال، ص 1057.
2. عیون الاخبار الرضا(ع)، صص 463 و 464.
3. منتهی الامال، ص 1028.
4.همان، ص 1028.
5. مهدی پیشوایی، سیره پیشوایان، صص 469 و 470.
منبع:نشریه اشارات- شماره137
