تبیان، دستیار زندگی

«شوالیه جكسون» پزشك آمریكایی با ابداع تكنیكهای پیشرفته اندوسكوپی در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 موفق شد جان هزاران بیماری را كه اشیای مختلف را بلعیده بودند نجات دهد و بیش از دو هزار شیء خارج شده از بدن بیماران خود را در كلكسیونی كه امروز در موزه نگهداری می شود، جمع آوری كند.
به گزارش مهر، در كتابهای تاریخ پزشكی، «شوالیه جكسون» (Chevalier Jackson) به عنوان یكی از بزرگترین پیشگامان در عرصه تصویربرداری از داخل بدن به ویژه ریه و معده شناخته می شود.
این پزشك سرشناس در سال 1958 درگذشت اما اكنون تصاویر و تحقیقاتی كه وی در طول حیات حرفه ای خود انجام داده است در كتابی با عنوان «بلعیدن» (Swallow) اثر «مری كاپلو» احیا شده است.
این كتاب داستان زندگی این پزشك را روایت كرده و تصاویر بیش از دو هزار شیء را كه از راه بلعیدن یا بوئیدن وارد بدن بیماران «شوالیه جكسون» شده و این پزشك آنها را خارج كرده بود، نشان می دهد.
این پزشك حنجره شناس در طول دوران فعالیت حرفه ای خود در اواخر قرن 19 و نیمه نخست قرن 20 به ویژه به بسیاری از كودكانی كه اشیایی را بلعیده یا از راه بینی آنها را وارد ریه كرده بودند، كمك كرد كه دوباره بتوانند به طور طبیعی آب و غذا بخورند و نفس بكشند.
وی نیمی از اشیایی را كه از داخل بدن بیماران خود خارج كرده بود، جمع آوری كرد كه از جمله آنها می توان به میخ و پیچ، یك كلید رادیاتور، دندان، دوربین مینیاتوری، زنجیر، سنجاق قفلی، سكه و حتی یك مدال كه رویش نوشته بود: «مرا برای خوش شانسی با خود داشته باش!» اشاره كرد.
جكسون این اشیاء را از داخل بدن مردمی جمع آوری كرده بود كه از درد به خود می پیچیدند و با یك بیهوشی مختصر و حتی بدون بیهوشی جراحی می شدند.
وی در تمام دوران زندگی خود با وسواس این اشیاء را از بدن بیماران خارج و جمع آوری می كرد.

جكسون یك صنعتگر، یك نابغه مكانیك، یك انسانگرا و یك ریاضت كش بود كه بسیاری از همكارانش از وی به عنوان یك آدم گوشه گیر و سرد یاد می كردند.
وی هزاران ساعت از زمان خود را صرف شكستن بادام با انبرك می كرد تا یاد بگیرد كه دقیقا چه فشاری را باید به انبرك وارد كند تا مغز آن آسیب نبیند همچنین به طور مداوم سگها و ماكتهای انسانی را جراحی می كرد تا بتواند به راحتی اشیاء را از بدن بیماران به ویژه كودكان خارج كند.
براساس گزارش نیویورك تایمز در آن روزها آمار موارد مرگ در طول عمل جراحی بسیار بالا بود و تعداد كمی از پزشكان حاضر یا قادر بودند كه وارد مجاری هوا و گوارش بیماران شوند و به راحتی اشیایی مثل سنجاق قفلی را از این مجاری بیرون بكشند.
در این كتاب آمده است كه 95 درصد از بیمارانی كه جكسون اشیاء را از بدن آنها خارج كرده بود بهبود یافتند.
مولف این كتاب در این باره گفت: «زمانی كه جكسون پزشك شد اول در پیستبورگ و بعد در فیلادلفیا، زندگی های زیادی را نجات داد، اما او همچنین جان خود را هم نجات داد. به طوری كه وی تكنیك های جدید اندوسكوپی را برای ورود به قسمت های تاریك داخلی بدن ابداع و یك لامپ كوچك را در انتهای لوله ای كه به دستگاههای اسكوپی متصل شده بود نصب كرد». (تا قبل از آن، پزشكان از اندوسكوپی هایی استفاده می كردند كه نور آن از خارج بدن تامین می شد).
مری كاپلو، مولف كتاب «بلعیدن» افزود: «كودكان اغلب پودر قلیا را كه از آن صابون درست می شد قورت می دادند چرا كه در بسیاری از خانه ها در دسترس بود و ظاهری شبیه به شكر داشت. یك دختر بچه 7 ساله پس از آنكه این پودر را خورده بود حتی نمی توانست یك قطره آب بنوشد. دكتر جكسون اندوسكوپی خود را وارد مری دختر بچه كرد و یك توده متراكم مایل به خاكستری را دید كه شاید غذا و شاید بافتهای مرده ای بودند كه با پودر صابون تركیب شده بودند. سپس انبرك خود را به داخل دهان دختر انداخت و توده خاكستری را بیرون كشید. سپس دستیارش به كودك یك لیوان آب داد.»
جكسون در زندگینامه خود كه در سال 1938 نوشت درباره این اتفاق می نویسد: «دختر یك جرعه كوچك آب خورد. دیدم كه آب به آهستگی پایین رفت. پس او یك جرعه دیگر آب خواست و سپس به آهستگی لیوان آب در دست پرستار را به طرف خود حركت داد و تا ته آن را سركشید. بعد دست مرا نگه داشت و آن را بوسید.»
«شوالیه جكسون» برای بیرون آوردن اشیایی مثل كلید، میخ و سوزن یك لوله سفت و طولانی را وارد حلق بیمارانش كه معمولا كودك و معمولا هوشیار (بدون بیهوشی) بودند می كرد و دستیارانش لوله را نگه می داشتند و او با انبرك شیء را بیرون می كشید.
نویسنده كتاب در این خصوص گفت: «وی احتمالا بسیار مهربان بوده و توانایی بالایی در آرام كردن مردم داشت. وی همچنین بسیاری از كودكان فقیر را بدون دریافت پول درمان می كرد.»«جكسون» در طول فعالیت خود نیمی از اشیایی را كه از بدن بیماران خود خارج می كرد نگه داشت و بقیه آنها را به صاحبانشان پس داد. برای مثال، یكبار پدری پسر خردسال خود را به خاطر اینكه یك سكه نیم دلاری را قورت داده بود آنقدر كتك زد تا دست پسربچه شكست. جكسون سكه را از مری كودك خارج كرد و آن را به پدرش پس داد و پسر دیگر هرگز سكه نخورد.كلكسیون جكسون در حال حاضر در «موزه موتر» كالج پزشكی فیلادلفیا نگهداری می شود.

سلام رامین جون
خیلی خیلی جالب بود . ولی خیلی حوصله داشته هاااا .... کاش عکس های واضح تری هم می بودید ببینیم دقیقا چی خارج کرده تاحالا .... دست گلت درد نکنه دوست عزیزم ....سلامت باشید .

من خودم بشخصه بیمارایی رو دیدم که سنجاق، نیم تیغ صورت تراشی و میخ خوردند.
البته معمولا، این بیماران علامتی پیدا نمی کنند و این خودش از عجایب بدن انسانه، نمیدونم باور می کنید یا نه!
همه این اجسام اغلب بعد از چند روز با مدفوع دفع می شوند بدون اینکه اصلا علامتی در فرد ایجاد کنند.
ولی گاهی هم پیش میاد که علامت میده و متخصصین با آندوسکوپ یا جراحی باید درش بیارن.

سلام دکتر جون
منم یک کلیپ دیدم که با جراحی میخ و ... را از بدن فرد خارج می کردند ولی فکر نمی کردم واقعی باشه ...

خداواند او را بیامرزد و پاداش نیک به او عطا فرماید