New Page 1body{background: url("page0.jpg") repeat fixed top left !important}
New Page 1body{background: url("page0.jpg") repeat fixed top left !important}
New Page 1body{background: url("page0.jpg") repeat fixed top left !important}
New Page 1body{background: url("page0.jpg") repeat fixed top left !important}
New Page 1body{background: url("page0.jpg") repeat fixed top left !important}
New Page 1body{background: url("page0.jpg") repeat fixed top left !important}
مهمترین نكته درباره اربعین، روایت
امام عسكری (ع) است. حضرت در روایتی كه در منابع مختلف از ایشان نقل شده
فرموده‌اند: نشانه‌های مؤمن پنج چیز است: 1 ـ خواندن پنجاه و یك ركعت نماز (17
ركعت نماز واجب + 11 نماز شب + 23نوافل) 2 ـ زیارت اربعین 3 ـ انگشتری در دست راست
4 ـ وجود آثار سجده بر پیشانی 5 ـ بلند خواندن بسم الله در نماز.
این حدیث تنها
مدرك معتبری است كه جدای از خود زیارت اربعین كه درمنابع دعایی آمده، به اربعین
امام حسین (ع) و بزرگداشت آن روز تصریح كرده است.
اما این كه منشأ اربعین
چیست، باید گفت، در منابع به این روز به دو اعتبار نگریسته شده است.
نخست
روزی كه اسرای كربلا از شام به مدینه مراجعت كردند.
دوم روزی كه جابر بن
عبدالله انصاری، صحابی پیامبر خدا (ص) از مدینه به كربلا وارد شد تا قبر حضرت
اباعبدالله الحسین (ع) را زیارت كند. شیخ مفید (م 413) در«مسار الشیعه» كه در ایام
موالید و وفیات ائمه اطهار علیهم السلام است، اشاره به روز اربعین‌كرده و نوشته
است: این روزی است كه حرم امام حسین (ع)، از شام به سوی مدینه مراجعت كردند. نیز
روزی است كه جابر بن عبدالله برای زیارت امام حسین (ع) وارد كربلا
شد.
كهن‌ترین كتاب دعایی مفصل موجود، كتاب «مصباح المتهجّد» شیخ طوسی از
شاگردان شیخ مفید است كه ایشان هم همین مطلب را آورده است. شیخ طوسی پس از یاد از
این كه روز نخست ماه صفر روز شهادت زید بن علی بن‌الحسین (ع) و روز سوم ماه صفر،
روز آتش زدن كعبه توسط سپاه شام در سال‌هجری است، می‌نویسد: بیستم ماه صفر (چهل
روز پس از حادثه كربلا) روزی است كه حرم سید ما اباعبدالله الحسین از شام به مدینه
مراجعت كرد ونیز روزی است كه جابر بن عبدالله انصاری، صحابی رسول خدا (ص) ازمدینه
وارد كربلا شد تا قبر حضرت را زیارت كند. او نخستین كس از مردمان بود كه امام حسین
(ع) را زیارت كرد. در چنین روزی زیارت آن حضرت‌مستحب است و آن زیارت اربعین است.
(مصباح المتهجد، ص 787) در همانجا آمده است كه وقت خواندن زیارت اربعین، هنگامی
است كه روز بالا آمده است.
در كتاب «نزهة الزاهد» هم كه در قرن ششم هجری
تألیف شده، آمده: در بیستم این ماه بود كه حرم محترم حسین از شام به مدینه
آمدند. (نزهة‌الزاهد، ص 241) همین طور در ترجمه فارسی فتوح ابن اعثم (الفتوح ابن
اعثم، تصحیح مجد طباطبائی، ص) و كتاب مصباح كفعمی كه از متون دعایی بسیار مهم
قرن نهم هجری است‌این مطلب آمده است. برخی استظهار كرده‌اند كه عبارت شیخ مفید و
شیخ‌طوسی، بر آن است كه روز اربعین، روزی است كه اسرا از شام به مقصد مدینه خارج
شدند نه آن كه در آن روز به مدینه رسیدند. (لؤلؤ و مرجان، ص 154) به هر روی،
زیارت اربعین از زیارت‌های مورد وثوق امام حسین (ع) است كه ازلحاظ معنا و مفهوم
قابل توجه است.
New Page 1body{background: url("page0.jpg") repeat fixed top left !important}
